شهدای ایران:به دنبال تأکیدات مدبرانه امیر سرلشکر موسوی، فرمانده محترم کل ارتش جمهوری اسلامی ایران بر وحدت و همکاری بین ارتش و سپاه و اعلام اینکه آرزوی جانشینی سازمان بسیج را دارد، فرمانده معظم کل قوا، حضرت امام خامنه‌ای در دیدار وی و جمعی از فرماندهان نیروی زمینی ارتش، با تحسین کارآمدی و تجارب ارزشمند پرسنل قدیمی و امیدواری نسبت به آینده درخشان نسل جوان ارتش، مواضع انقلابی و وحدت‌آفرین امیر موسوی را مورد تجلیل قرار داده و فرمودند: «آقای سرلشکر موسوی در عین دلبستگی سازمانی و پایبندی عاطفی به ارتش که حفظ و تأکید آن لازم است، سخنان بسیار خوبی در خصوص اتحاد نیروهای مسلح بیان کردند که این سخنان نشان‌دهنده عقل مدیریتی و صفای باطنی است و ارتش را در چشم مردم بیش از پیش ارزشمند می‌کند.»
گرچه تجلیل از وحدت و وحدت‌آفرینی به ویژه در نیروهای مسلح، همواره مورد تأیید و تأکید فرماندهی معظم کل قوا از دوره امام راحل تاکنون متداول بود، و امر بی‌سابقه‌ای نیست، اما این نوع تجلیل از شخصیتی خاص و با توصیف چرایی و چگونگی آن، امری کم سابقه به حساب می‌آید که می‌تواند حاوی چند پیام باشد که مهم‌‌ترین آنها عبارتند از:
1- ضرورت تقویت وحدت و انسجام بین تمامی نیرو‌‌ها و قوای مدافع و علاقه‌مند به انقلاب، نظام و کشور اسلامی و آن هم در شرایط خطیری که دشمنان زخم دیده و شکست خورده چنگ و دندان نشان داده و وحدت، همکاری و همدلی در این شرایط، خود افزایش‌دهنده اقتدار ملی، استحکام و ثبات کشور به حساب می‌آید.
2- فراهم ساختن زمینه هم‌افزایی بین قوای داخلی از جمله نیروهای مسلح برای تقویت اقتدار و همپوشانی برای جبران کمبود‌‌ها که به بازدارندگی اطمینان‌بخش و جلوگیری از بروز هرگونه حفره و رخنه خطرساز منتهی می‌شود.
3- ضرورت خنثی‌سازی برخی نغمه‌های شوم و اختلاف‌افکنانه که گرچه بیشتر با اهداف حقیر سیاسی است اما توهم دشمن را در تأثیر‌گذاری حربه فشار و تهدید تقویت و در واقع نوعی خدمت به دشمن محسوب و بعضاً موجب شکاف و اختلاف نیز می‌شود.
4- الگوسازی از شخصیت‌های وحدت‌آفرین که فراتر از علقه‌های معمول سازمانی و بخشی، مصالح نظام و ضرورت‌های آن را ترجیح داده و با اجتناب از حسادت و رقابت مخرب، مسیر وحدت و همدلی را برای همکاری و هم‌افزایی به نفع نظام و حل مشکلات کشور هموار می‌سازد.
بنابراین در شرایطی که دشمنان سرخورده و زخم‌دیده از پیروزی‌‌ها و دستاوردهای نظام و نگران از روند قدرت‌یابی کشور عزیزمان، به فرسایش اقتدار نظام از راه بی اعتبارسازی مجموعه‌های مولد قدرت و ایجاد اختلاف و منازعه‌های بیهوده رو آورده‌اند، همان گونه که اختلاف‌افکنی در داخل و پژواک دادن صدای دشمن از زبان برخی شخصیت‌های قشری و نابردبار باید مورد مذمت قرار گیرد، مواضع وحدت‌آفرین و مولد همدلی هم شایسته تجلیل است.
دیده‌بان بیدار و رهبر حکیم و فرزانه انقلاب با تشخیص نقش این امیدآفرینی و استحکام بخشی وحدت در عبور نظام و کشور از گردنه‌های خطیر، به تحسین و تأیید آنان می‌پردازند. تجلیلی که برازنده امثال امیر موسوی است که با معنویت و بصیرت دینی و روحیه انقلابی با شجاعت و افتخار به اعلام موضع و رفتار مناسب و بهنگام رو آورده و با این اقدام خود، اثربخشی توان سخت‌افزارانه نیروهای مسلح را نیز به رخ دشمن می‌کشد؛ اقدامی که فاقد هزینه بوده ولی فواید بسیاری دارد و تنها از عقل مدیریتی و صفای باطن امثال او بر می‌آید. چنین ویژگی‌‌هایی را باید الگوسازی کرد و به ترویج آن در سطوح مختلف مدیریتی پرداخت.
*رسول سنایی راد
گرچه تجلیل از وحدت و وحدت‌آفرینی به ویژه در نیروهای مسلح، همواره مورد تأیید و تأکید فرماندهی معظم کل قوا از دوره امام راحل تاکنون متداول بود، و امر بی‌سابقه‌ای نیست، اما این نوع تجلیل از شخصیتی خاص و با توصیف چرایی و چگونگی آن، امری کم سابقه به حساب می‌آید که می‌تواند حاوی چند پیام باشد که مهم‌‌ترین آنها عبارتند از:
1- ضرورت تقویت وحدت و انسجام بین تمامی نیرو‌‌ها و قوای مدافع و علاقه‌مند به انقلاب، نظام و کشور اسلامی و آن هم در شرایط خطیری که دشمنان زخم دیده و شکست خورده چنگ و دندان نشان داده و وحدت، همکاری و همدلی در این شرایط، خود افزایش‌دهنده اقتدار ملی، استحکام و ثبات کشور به حساب می‌آید.
2- فراهم ساختن زمینه هم‌افزایی بین قوای داخلی از جمله نیروهای مسلح برای تقویت اقتدار و همپوشانی برای جبران کمبود‌‌ها که به بازدارندگی اطمینان‌بخش و جلوگیری از بروز هرگونه حفره و رخنه خطرساز منتهی می‌شود.
3- ضرورت خنثی‌سازی برخی نغمه‌های شوم و اختلاف‌افکنانه که گرچه بیشتر با اهداف حقیر سیاسی است اما توهم دشمن را در تأثیر‌گذاری حربه فشار و تهدید تقویت و در واقع نوعی خدمت به دشمن محسوب و بعضاً موجب شکاف و اختلاف نیز می‌شود.
4- الگوسازی از شخصیت‌های وحدت‌آفرین که فراتر از علقه‌های معمول سازمانی و بخشی، مصالح نظام و ضرورت‌های آن را ترجیح داده و با اجتناب از حسادت و رقابت مخرب، مسیر وحدت و همدلی را برای همکاری و هم‌افزایی به نفع نظام و حل مشکلات کشور هموار می‌سازد.
بنابراین در شرایطی که دشمنان سرخورده و زخم‌دیده از پیروزی‌‌ها و دستاوردهای نظام و نگران از روند قدرت‌یابی کشور عزیزمان، به فرسایش اقتدار نظام از راه بی اعتبارسازی مجموعه‌های مولد قدرت و ایجاد اختلاف و منازعه‌های بیهوده رو آورده‌اند، همان گونه که اختلاف‌افکنی در داخل و پژواک دادن صدای دشمن از زبان برخی شخصیت‌های قشری و نابردبار باید مورد مذمت قرار گیرد، مواضع وحدت‌آفرین و مولد همدلی هم شایسته تجلیل است.
دیده‌بان بیدار و رهبر حکیم و فرزانه انقلاب با تشخیص نقش این امیدآفرینی و استحکام بخشی وحدت در عبور نظام و کشور از گردنه‌های خطیر، به تحسین و تأیید آنان می‌پردازند. تجلیلی که برازنده امثال امیر موسوی است که با معنویت و بصیرت دینی و روحیه انقلابی با شجاعت و افتخار به اعلام موضع و رفتار مناسب و بهنگام رو آورده و با این اقدام خود، اثربخشی توان سخت‌افزارانه نیروهای مسلح را نیز به رخ دشمن می‌کشد؛ اقدامی که فاقد هزینه بوده ولی فواید بسیاری دارد و تنها از عقل مدیریتی و صفای باطن امثال او بر می‌آید. چنین ویژگی‌‌هایی را باید الگوسازی کرد و به ترویج آن در سطوح مختلف مدیریتی پرداخت.
*رسول سنایی راد
