رسیده فصل شکفتن میان آتش و خون
حدیث عشق شنفتن میان آتش و خون

رسیده‌ایم به فصلی که تیر باران است
که برگ برگ سفرنامه‌ی شهیدان است

چه نقشه‌ها که کشیدند خون به پا بکنند
چه سینه‌ها که دریدند خون به پا بکنند

یکی یکی به سر خانه‌ها خراب شدند
چقدر درد که بر شانه‌ها خراب شدند

امانِ تک تک شان را بریدی آخر سر
تویی که داشته‌ای تاج نوکری بر سر

که نوکری حسین است افتخار شما
و دست حضرت حق است تاجدار شما

سپاه ابرهه در هم شکست، فرمانده!
چنان گذشته که از هم گسست، فرمانده!

به روی سینه‌ی دشمن گذاشتی پا را
و هر چه خواستی آمد به دست، فرمانده!

تبر به ریشه‌ی سفیانیان زدی، آری
نمانده است یکی بت‌پرست، فرمانده!

چه تیرها که حرم را نشانه رفت؛ ولی
به قلب لشگریانت نشست، فرمانده!

که داغ دیده‌ای اما دلت نلرزیده
که صبر زینبی ات بی حد است، فرمانده!

غمت مباد که کاشانه‌ها در آتش سوخت
پر پریدن پروانه‌ها در آتش سوخت

به گوش می‌رسد از دور زوزه‌ی شیطان
شکسته بر سرشان کاسه کوزه‌ی شیطان

کسی که سینه سپر ایستاده است تویی
که سر به راه پر از خون نهاده است تویی

همیشه داشته‌ای ذکر «یا حسین» به لب
در آروزی شهادت، شهادتین به لب

چقدر نام شریفت بلند آوازه ست
و تا همیشه روایات فتح‌تان تازه ست

ببین که حربه‌ی ابلیس بی ثمر مانده ست
به خط معجزه بنویس: «بی ثمر مانده ست»

به اهتزاز در آمد دوباره بیرق ما
گرفته است جهان را نوای «یا حق» ما