به گزارش  شهدای ایران به نقل از فارس، «عبدالباری عطوان»، سردبیر روزنامه فرامنطقه ای «رای الیوم» در یادداشتی با عنوان «رویارویی آتی با اسرائیل عمدتا دریایی است تا زمینی»، از فشارهای داخلی و خارجی بر نتانیاهو برای دستیابی به راه حل سریعی با لبنان برای اجتناب از وقوع جنگ خبر داد و گفت ممکن است خوشحالی اسرائیل از انعقاد «معامله گازی قرن» با مصر زود باشد.


در این یادداشت آمده است: دولت بنیامین نتانیاهو تحت فشار رو به افزایش داخلی و خارجی است تا شدت تنش‌های کلامی و تهدیدات حزب الله را تسکین دهد و تلاش‌های جدی برای حل و فصل اختلافات دریایی در مورد چاه‌های نفت و گاز با لبنان برای جلوگیری از جنگ بالقوه ویرانگر ایجاد کند.

این فشارها پس از آن وارد شد که نتانیاهو از معامله گازی 15 میلیارد دلاری با مصر ابراز خوشحالی کرد در حالی که سید حسن نصرالله در آخرین سخنرانی اش از آمادگی خود برای [پاسخ به تعدی روزافزون تل‌آویو به ذخایر گازی و نفتی لبنان و] حمله به سکوهای گاز اسرائیلی در دریای مدیترانه خبر داده و گفته بود که مترصد گرفتن چراغ سبز از شورای عالی دفاع لبنان در این خصوص است.

سید حسن نصرالله به طور شفاف در سخنرانی خود اعلام کرد که هدف اصلی در رویارویی آتی، مرزهای خشکی نیست بلکه مرزهای دریایی است تا بگوید آینده اقتصادی لبنان که می‌تواند راه حل نهایی برای اکثریت، یا نه همه، بحران های مالی آن باشد، در ذخایر گاز قرار دارد و این مسئله مرگ و زندگی برای همه لبنان از تمام اقوام و گروه‌هایشان است .

اگر رژیم اسرائیل ادعا می‌کند که بلوک گازی شماره 9 [در آبهای منطقه‌ای لبنان] بخشی از مرزهایش است، این ادعاها بر اساس هیچ اصل قانونی نیست؛ مرز دریایی بین لبنان و فلسطین اشغالی هرگز توسط یک سازمان تخصصی مستقل مشخص نشده است و سازمان ملل متحد یا هر سازمان بین المللی دیگر آن را تصویب نکرده است.

حتی مرزهای زمینی یا خطوط به اصطلاح آبی که در سال 2000 پس از آنکه ارتش اسرائیل از جنوب لبنان خارج شد، توسط سازمان ملل متحد ترسیم شده است، مورد قبول رسمی مقامات لبنانی قرار نگرفته است بنابراین نمی تواند برای ترسیم مرزهای دریایی لبنان مورد استناد قرار بگیرد و حزب الله هم که موشک و اراده شلیک آن را در اختیار دارد بر این موضوع مهم اتکا دارد.

«نفتالی بنت»، وزیر آموزش و پرورش و یکی از اعضای کابینه اسرائیل که افسر ارتش این رژیم هم محسوب می‌شود، طی مشارکت خود در یک مانور آمادگی جبهه داخلی در یک مدرسه اسراییلی سطح خطر را بالا توصیف کرد و گفت: پیش بینی‌ها می‌گوید که هر جنگ جدیدی باعث ایجاد خساراتی در سطحی غیر معمول شده و اسرائیل دیگر از ابتدای سال 1967 ابتکار عمل نداشته است و زمان جنگ علیه کشورهای عربی بدون اینکه هیچ گونه تعرضی به عمق اسرائیل وارد شود تمام شده و بازنخواهد گشت.

«آویگدور لیبرمن»، وزیر جنگ اسرائیل هم چند روز پیش همین سخن را به زبان آورد و گفت: اسرائیل از زمان جنگ شش روز در هیچ جنگی پیروز نشده و راهبرد کنونی آن دفاعی است. بیشترین نگرانی رهبران اسرائیل بابت نفوذ روزافزون ایران در منطقه و بازوهای نظامی قابل توجه آن بخصوص حزب الله است و این موضوع به وضوح توسط خود نتانیاهو هم بیان شد بخصوص در کنفرانس امنیتی یکشنبه گذشته در مونیخ و « اِیْچ.آر.» مک‌مستر، مشاور امنیتی ملی آمریکا هم در نطق خود در همین کنفرانس بر آن صحه گذاشت.

فرمانده پیشین نیروی هوایی اسرائیل به اغراق گفته است که هواپیماهایش در پنج سال گذشته یک صد بار خاک سوریه را مورد حمله قرار دادند اما نمی‌گوید که این حملات مانع از رسیدن 150 هزار موشک به دست حزب الله در جنوب لبنان و توسعه موشک‌های SAM 5 ای نشده که هواپیمای اف 16 اسرائیل را برای اولین بار از زمان ورود آن به دستگاه نظامی در سال 2000 سرنگون کردند.

نتانیاهو همچنان خوشحال از توافق صادرات گاز با مصر است، که یک مشکل مازاد بزرگی برای قاهره درست خواهد کرد که نمی داند چگونه آن را به بازار جهانی عرضه کند، اما اگر جنگ آغاز شود، ممکن است این خوشحالی موقتی باشد و موشک‌های حزب الله با فرود آمدن بر سکوهای گازی اسرائیل آنها را به کوهی از آتش مبدل کند.

رأی الیوم در پایان نوشت که سید حسن نصرالله آماده و منتظر رسیدن این لحظه تاریخی است؛ اگر این شرایط بر او تحمیل شود، و بار دیگر می‌گوییم: «مرد اگر تهدید کند عمل می‌کند و اگر حرفی بزند به آن عمل می‌کند». گاز شرق دریای مدیترانه متعلق به لبنان، فلسطین، سوریه، مصر و کشورهای عربی است و اشکالی ندارد اگر بگوییم متعلق به جهان اسلام است؛ کشورهای عربی امروز یا بخش محترمی از آنها نظیر عرب‌های دیروز نیستند و دیگر هراسی از جنگنده‌های اسرائیلی-آمریکایی ندارند چرا که قواعد بازی تغییر کرده است.