به گزارش شهدای ایران، پدر، مادر، خواهر، برادر، همسر و فرزند برایش جایگاه ویژه ای داشتند اما او[1] ورای همه اینها را می دید و علاقه به آنها مانع رفتنش نمی شد.



در طول سه سال زندگی مشترک، تنها یک سفر کوتاه به مشهد شد مسافرتی خانوادگی با مجید، ماه عسلی هم که در کار نبود اما شنیدن صدایش برایم از هزاران ماه عسل، شیرین تر بود. همیشه به او می گفتم: میدانی چقدر دوستت دارم ولی مانع رفتنت نمی شوم.

آنقدر مجید به خانه نمی آمد که مصطفی[2] او را عمو خطاب می کرد و تا می خواستم برایش جا بیندازم که او باباست، باز هم مجید می رفت.[3]
 

    شهید مجید رمضان، رئیس ستاد لشکر 27 حضرت رسول (ص) (این لشکر از رزمندگان استان تهران تشکیل شده بود) که در بیست و سوم دی ماه سال 65 به درجه رفیع شهادت نایل شد.

    مصطفی رمضان، فرزند شهید.

    برگرفته از گفت و گوی فرشته سلطان مرادی، همسر شهید.

*جماران