این روزها عده‌ای معتقدند با روی کار آمدن دولت جدید سختگیری‌ها در مورد بدحجابان باید کاهش یابد، آنها به وعده‌های رئیس‌جمهور استناد می‌کنند اما آنچه که روحانی بر آن تاکید کرده حل مشکل حجاب از طریق فرهنگ است و نه رها کردن آن.
به گزارش شهدای ایران هجدهم خرداد دکتر حسن روحانی در جمع هواداران خود در ورزشگاه شهید شیرودی در لابه لای صحبت‌های خود به مسئله‌ای اشاره کرد که این روزها تبدیل به مطالبه عده‌ای از جوانان از وی شده است.
روحانی گفت: «اگر بار مسئولیت بر دوش من افتاد، کرامت را به دانشگاه و دانشجو بازخواهم گرداند و منزلت را به زنان باز خواهم گرداند. من به کمک پلیس کاری خواهم کرد که امنیت واقعی باشد و دختران ما در خیابان احساس امنیت کنند و نخواهم گذاشت مأموری بی‌نام و نشان از کسی سئوال کند. دختران خود حافظ حجاب و عفاف هستند».
اما این تنها سخنان کاندیدای آن روزهای انتخابات ریاست جمهوری در مورد مسئله حجاب و عفاف نبود. روحانی در مصاحبه‌ای هم که با مجله چلچراغ در آن زمان انجام داد، در این مورد گفت: «من قطعاً با این برخوردها مخالفم. این ها حاصل همان قرائت و برداشت خاص از اسلام و قانون اساسی است. برای این که نگاهم به مسئله روشن شود، دیدگاهم را به مسئله حجاب و عفاف برای شما تشریح می کنم. خیلی از این برخوردها ناشی از دیدگاهی است که چنین شادی و نشاط هایی را گام های اولیه به سوی تضعیف عفت عمومی می‌بینند و بنابراین تشریح دیدگاه من مناسب است.
به نظرم، عفیف بودن چیزی فراتر از حجاب داشتن است. به نظر من اگر زنی یا مردی حجاب رسمی مد نظر ما را رعایت نکند، عفیف بودنش زیر سؤال نمی رود. قبل از انقلاب زنان زیادی در جامعه ما حجاب نداشتند، ولی آیا انسان های عفیفی نبودند؟ من هشدار می‌دهم که حجاب را عین عفاف ندانیم. به نظر من زنان زیادی از جامعه ما حجاب مطلوب قانون را ندارند، ولی عفیف هستند. عفت شاخص‌های زیادی دارد. کما این که می‌توان کسانی را هم یافت که ظاهر مطابق قانون دارند و حجاب دارند (چه مرد و چه زن) ولی اصول عفت را رعایت نمی‌کنند.
بنابراین تاکید ما باید بر عفت باشد. باید ببینیم عفت را چه چیزی تهدید می‌کند. به نظر من عفت مردم ما را فقر اقتصادی و ناتوانی در ازدواج، بیشتر تهدید می‌کند تا رعایت حجاب مطابق استانداردهایی که عده‌ای دوست دارند و تعریف کرده‌اند.
این را چرا گفتم؟ چون یک عده‌ای فکر می کنند اگر جوانان با هم کوه بروند، در یک مراسم شادی شرکت کنند، یا در خیابان با هم قدم بزنند، عفت جامعه خدشه دار می‌شود. اما واقعیت این است که عفت را چیزهای مهم تری تهدید می‌کند.
برخی از برخوردها هم ناشی از نگاه پلیسی و امنیتی به جامعه است، نگاهی که همه چیز را سیاسی می‌بیند. در حالی که اجازه دادن به برگزاری برخی مراسم، شدت کنش و دیدگاه سیاسی را کاهش می‌دهد.
در ضمن، مطمئن باشید که در ایده آل های جمهوری اسلامی، نفی شادی و نشاط نبود. در هیچ کدام از شعارهای ابتدای انقلاب شما شعار علیه شادی و شور جوانی پیدا نمی کنید».
اما این روزها که کاندیدای دیروز حالا بر صندلی ریاست نشسته است مسئله حجاب و عفاف و گشت ارشاد بار دیگر به عنوان مسئله مطرح شده است. برخورد گشتهای ارشاد با بدپوششان بیشتر و پررنگ تر از روزهای ابتدایی تابستان شده و تعداد گشتهای ارشاد در شهر نیز افزایش یافته است.
عده‌ای در این میان با استناد به حرف‌های رئیس جمهوری در تبلیغات انتخابات از وی خواستار جمع آوری گشتهای ارشاد هستند و معتقدند که پلیس باید خود را از ماجرا کنار بکشد.
البته با نگاهی به سخنان رئیس جمهور در میابیم که روحانی همانگونه که سردار احمدی مقدم فرمانده ناجا گفته است، در هیچ کجای حرف‌هایش اشاره‌ای به رها کردن مسئله عفاف و حجاب نکرده است، بلکه به این مسئله اشاره کرده که حجاب و عفاف باید از طرق فرهنگی حل شود و برخوردهای امنیتی کاهش یابد.
در این زمینه شاید ناجا هم با رئیس جمهور هم عقیده باشد چرا که احمدی مقدم فرمانده ناجا مدتی پیش گفته بود که «ناجا از سر اکراه و اجبار در این راه وارد شده است».
سرهنگ زاهدیان رئیس پلیس امنیت اخلاقی هم سخنان فرمانده ناجا را تکمیل می کند و می‌گوید «ما معتقدیم که دستگاه‌های دیگری که طبق قانون متولی امر حجاب هستند، باید وارد عرصه شوند و هر یک گوشه ای از کار را بگیرند».
فرمانده ناجا اهتمام برخی دستگاه‌های متولی در بحث تهاجم فرهنگی به ویژه حجاب و عفاف را خوب نمی‌داند و می‌گوید: «همراهی‌ها در این زمینه خوب نبوده و صدا و سیما می‌تواند موثرتر وارد شود. اگر دستگاه‌های دیگر میدان را ترک کنند، اقدام نیروی انتظامی با اتکا به روش‌های برخوردی و مقابله‌ای اقدامی درست نیست. نیروی انتظامی در ایفای وظایف خود با جدیت عمل می‌کند و تابع قانون است».
فرمانده ناجا به تصمیمات دولت در مقابله با تهاجم فرهنگی نیز اشاره می‌کند، درست آنجا که می‌گوید: «دولت در حال استقرار است و از روز گذشته تصمیماتی برای حضور در این صحنه اتخاذ شده و ما امیدواریم در آینده نزدیک حاصل تلاش‌ها را ببینیم و بعد قضاوت کنیم».
این در حالی است که قانون ۳۰ دستگاه را متولی امر حجاب و عفاف دانسته و برای هر یک از آنها وظایف مشخصی در نظر گرفته است، دستگاه‌هایی مانند صدا و سیما و وزارت ارشاد. اما تنها دستگاهی که چند سالی است به تنهایی کار خود را آغار کرده و یک تنه وارد گود شده است، نیروی انتظامی و مشخصا پلیس امنیت اخلاقی است.
سرهنگ زاهدیان ادامه می دهد: « ۲۶ دستگاه در کشور غیر از ناجا در بحث امنیت اخلاقی سهیم هستند ولی انصافا به غیر از قوه قضائیه و روحانیت سایر دستگاه‌ها پای کار نیامده‌اند حتی وزارت ارشاد به عنوان متولی فرهنگ عفاف و حجاب مسئولیت خود را به خوبی در این رابطه انجام نداده است».
البته باید به این نکته اشاره کنیم که رئیس پلیس امنیت اخلاقی این صحبت‌ها را زمانی انجام داده که هنوز هیئت دولت جدید رای اعتماد نگرفته بود.
اما فرمانده ناجا که این روزها در مراسم‌های مختلف در مورد تغییر سیاست‌های ناجا پیرامون گشت ارشاد و مسئله عفاف و حجاب از سوی خبرنگاران مورد سوال قرار می‌گیرد تاکید می‌کند که «همه تصور می‌کردند که دولت جدید با آزادی اجتماعی و حجاب موافق است و این در حالی بود که هیچ مسئولی چنین اظهارنظری در مورد آزادی حجاب نداشته است ... نیروی انتظامی مجری قانون است و هر آنچه قانون تعیین کرده باشد را اجرا می‌کند».
بعد از شدت گرفتن برخوردها با بد پوششان سرانجام رئیس جمهوری واکنش نشان داد. رئیس جمهوری با تاکید بر حساسیت موضوع اخلاقی، اجتماعی عفاف و حجاب و لزوم اهتمام به آن، از همه مردم اخلاق مدار و به ویژه جوانان رشید و فهیم کشور دعوت کرد با رعایت این دستور دینی، هنجارهای مورد قبول اکثریت جامعه را محترم بشمارند.
رئیس جمهور همچنین از نیروی انتظامی خواست در برخورد با این موضوع، اجرای قانون را با رویکرد اخلاقی و با رعایت کرامت انسانی و به دور از هر گونه افراط و تفریط پیگیری کند و به وزیر کشور نیز ماموریت داد تا موضوع را در شورای اجتماعی کشور مطرح کند.
همچنین روحانی به کمیسیون فرهنگی هیئت دولت دستور داد تا موضوع اخلاقی، اجتماعی عفاف و حجاب را بررسی و نتیجه را به هیئت وزیران و شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه کند.
با توجه به صحبت‌های رئیس جمهور چه قبل از انتخابات و چه بعد از انتخابات، مشخص می‌شود که روحانی هیچ‌گاه موافق آزادی حجاب نبوده است بلکه در همه حال اجرای قانون را در برخورد با بدپوششان مبنا قرار داده و همانگونه که قانون حدود ۳۰ دستگاه را متولی امر عفاف و حجاب دانسته است، می‌خواهد که این دستگاه‌ها وظایف خود را انجام داده و مسئله حجاب را با کار فرهنگی حل کرد.
آنچه که لازم است رئیس جمهور به آن توجه داشته باشد این است که تا این زمان نیروی انتظامی در امر مبارزه با بدحجابی تنها بوده و اگر این دستگاه نیز به مانند سایر دستگاه‌ها از مبارزه با بدحجابی و بدپوششی شانه خالی کرده بود، وضعیت بدحجابی بسیار بدتر از زمان کنونی می‌بود.
به همین دلیل لازم است همانگونه که قانون مشخص کرده و رئیس جمهور نیز سخن از قانون‌گرایی می‌زند، روحانی سایر دستگاه‌هایی که از مبارزه با بدحجابی شانه خالی کرده‌اند را موظف به ایفای نقش خود کند تا آنگاه نقش برخوردهای ناجا با مظاهر بدپوششی هم کمتر شود.
روحانی گفت: «اگر بار مسئولیت بر دوش من افتاد، کرامت را به دانشگاه و دانشجو بازخواهم گرداند و منزلت را به زنان باز خواهم گرداند. من به کمک پلیس کاری خواهم کرد که امنیت واقعی باشد و دختران ما در خیابان احساس امنیت کنند و نخواهم گذاشت مأموری بی‌نام و نشان از کسی سئوال کند. دختران خود حافظ حجاب و عفاف هستند».
اما این تنها سخنان کاندیدای آن روزهای انتخابات ریاست جمهوری در مورد مسئله حجاب و عفاف نبود. روحانی در مصاحبه‌ای هم که با مجله چلچراغ در آن زمان انجام داد، در این مورد گفت: «من قطعاً با این برخوردها مخالفم. این ها حاصل همان قرائت و برداشت خاص از اسلام و قانون اساسی است. برای این که نگاهم به مسئله روشن شود، دیدگاهم را به مسئله حجاب و عفاف برای شما تشریح می کنم. خیلی از این برخوردها ناشی از دیدگاهی است که چنین شادی و نشاط هایی را گام های اولیه به سوی تضعیف عفت عمومی می‌بینند و بنابراین تشریح دیدگاه من مناسب است.
به نظرم، عفیف بودن چیزی فراتر از حجاب داشتن است. به نظر من اگر زنی یا مردی حجاب رسمی مد نظر ما را رعایت نکند، عفیف بودنش زیر سؤال نمی رود. قبل از انقلاب زنان زیادی در جامعه ما حجاب نداشتند، ولی آیا انسان های عفیفی نبودند؟ من هشدار می‌دهم که حجاب را عین عفاف ندانیم. به نظر من زنان زیادی از جامعه ما حجاب مطلوب قانون را ندارند، ولی عفیف هستند. عفت شاخص‌های زیادی دارد. کما این که می‌توان کسانی را هم یافت که ظاهر مطابق قانون دارند و حجاب دارند (چه مرد و چه زن) ولی اصول عفت را رعایت نمی‌کنند.
بنابراین تاکید ما باید بر عفت باشد. باید ببینیم عفت را چه چیزی تهدید می‌کند. به نظر من عفت مردم ما را فقر اقتصادی و ناتوانی در ازدواج، بیشتر تهدید می‌کند تا رعایت حجاب مطابق استانداردهایی که عده‌ای دوست دارند و تعریف کرده‌اند.
این را چرا گفتم؟ چون یک عده‌ای فکر می کنند اگر جوانان با هم کوه بروند، در یک مراسم شادی شرکت کنند، یا در خیابان با هم قدم بزنند، عفت جامعه خدشه دار می‌شود. اما واقعیت این است که عفت را چیزهای مهم تری تهدید می‌کند.
برخی از برخوردها هم ناشی از نگاه پلیسی و امنیتی به جامعه است، نگاهی که همه چیز را سیاسی می‌بیند. در حالی که اجازه دادن به برگزاری برخی مراسم، شدت کنش و دیدگاه سیاسی را کاهش می‌دهد.
در ضمن، مطمئن باشید که در ایده آل های جمهوری اسلامی، نفی شادی و نشاط نبود. در هیچ کدام از شعارهای ابتدای انقلاب شما شعار علیه شادی و شور جوانی پیدا نمی کنید».
اما این روزها که کاندیدای دیروز حالا بر صندلی ریاست نشسته است مسئله حجاب و عفاف و گشت ارشاد بار دیگر به عنوان مسئله مطرح شده است. برخورد گشتهای ارشاد با بدپوششان بیشتر و پررنگ تر از روزهای ابتدایی تابستان شده و تعداد گشتهای ارشاد در شهر نیز افزایش یافته است.
عده‌ای در این میان با استناد به حرف‌های رئیس جمهوری در تبلیغات انتخابات از وی خواستار جمع آوری گشتهای ارشاد هستند و معتقدند که پلیس باید خود را از ماجرا کنار بکشد.
البته با نگاهی به سخنان رئیس جمهور در میابیم که روحانی همانگونه که سردار احمدی مقدم فرمانده ناجا گفته است، در هیچ کجای حرف‌هایش اشاره‌ای به رها کردن مسئله عفاف و حجاب نکرده است، بلکه به این مسئله اشاره کرده که حجاب و عفاف باید از طرق فرهنگی حل شود و برخوردهای امنیتی کاهش یابد.
در این زمینه شاید ناجا هم با رئیس جمهور هم عقیده باشد چرا که احمدی مقدم فرمانده ناجا مدتی پیش گفته بود که «ناجا از سر اکراه و اجبار در این راه وارد شده است».
سرهنگ زاهدیان رئیس پلیس امنیت اخلاقی هم سخنان فرمانده ناجا را تکمیل می کند و می‌گوید «ما معتقدیم که دستگاه‌های دیگری که طبق قانون متولی امر حجاب هستند، باید وارد عرصه شوند و هر یک گوشه ای از کار را بگیرند».
فرمانده ناجا اهتمام برخی دستگاه‌های متولی در بحث تهاجم فرهنگی به ویژه حجاب و عفاف را خوب نمی‌داند و می‌گوید: «همراهی‌ها در این زمینه خوب نبوده و صدا و سیما می‌تواند موثرتر وارد شود. اگر دستگاه‌های دیگر میدان را ترک کنند، اقدام نیروی انتظامی با اتکا به روش‌های برخوردی و مقابله‌ای اقدامی درست نیست. نیروی انتظامی در ایفای وظایف خود با جدیت عمل می‌کند و تابع قانون است».
فرمانده ناجا به تصمیمات دولت در مقابله با تهاجم فرهنگی نیز اشاره می‌کند، درست آنجا که می‌گوید: «دولت در حال استقرار است و از روز گذشته تصمیماتی برای حضور در این صحنه اتخاذ شده و ما امیدواریم در آینده نزدیک حاصل تلاش‌ها را ببینیم و بعد قضاوت کنیم».
این در حالی است که قانون ۳۰ دستگاه را متولی امر حجاب و عفاف دانسته و برای هر یک از آنها وظایف مشخصی در نظر گرفته است، دستگاه‌هایی مانند صدا و سیما و وزارت ارشاد. اما تنها دستگاهی که چند سالی است به تنهایی کار خود را آغار کرده و یک تنه وارد گود شده است، نیروی انتظامی و مشخصا پلیس امنیت اخلاقی است.
سرهنگ زاهدیان ادامه می دهد: « ۲۶ دستگاه در کشور غیر از ناجا در بحث امنیت اخلاقی سهیم هستند ولی انصافا به غیر از قوه قضائیه و روحانیت سایر دستگاه‌ها پای کار نیامده‌اند حتی وزارت ارشاد به عنوان متولی فرهنگ عفاف و حجاب مسئولیت خود را به خوبی در این رابطه انجام نداده است».
البته باید به این نکته اشاره کنیم که رئیس پلیس امنیت اخلاقی این صحبت‌ها را زمانی انجام داده که هنوز هیئت دولت جدید رای اعتماد نگرفته بود.
اما فرمانده ناجا که این روزها در مراسم‌های مختلف در مورد تغییر سیاست‌های ناجا پیرامون گشت ارشاد و مسئله عفاف و حجاب از سوی خبرنگاران مورد سوال قرار می‌گیرد تاکید می‌کند که «همه تصور می‌کردند که دولت جدید با آزادی اجتماعی و حجاب موافق است و این در حالی بود که هیچ مسئولی چنین اظهارنظری در مورد آزادی حجاب نداشته است ... نیروی انتظامی مجری قانون است و هر آنچه قانون تعیین کرده باشد را اجرا می‌کند».
بعد از شدت گرفتن برخوردها با بد پوششان سرانجام رئیس جمهوری واکنش نشان داد. رئیس جمهوری با تاکید بر حساسیت موضوع اخلاقی، اجتماعی عفاف و حجاب و لزوم اهتمام به آن، از همه مردم اخلاق مدار و به ویژه جوانان رشید و فهیم کشور دعوت کرد با رعایت این دستور دینی، هنجارهای مورد قبول اکثریت جامعه را محترم بشمارند.
رئیس جمهور همچنین از نیروی انتظامی خواست در برخورد با این موضوع، اجرای قانون را با رویکرد اخلاقی و با رعایت کرامت انسانی و به دور از هر گونه افراط و تفریط پیگیری کند و به وزیر کشور نیز ماموریت داد تا موضوع را در شورای اجتماعی کشور مطرح کند.
همچنین روحانی به کمیسیون فرهنگی هیئت دولت دستور داد تا موضوع اخلاقی، اجتماعی عفاف و حجاب را بررسی و نتیجه را به هیئت وزیران و شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه کند.
با توجه به صحبت‌های رئیس جمهور چه قبل از انتخابات و چه بعد از انتخابات، مشخص می‌شود که روحانی هیچ‌گاه موافق آزادی حجاب نبوده است بلکه در همه حال اجرای قانون را در برخورد با بدپوششان مبنا قرار داده و همانگونه که قانون حدود ۳۰ دستگاه را متولی امر عفاف و حجاب دانسته است، می‌خواهد که این دستگاه‌ها وظایف خود را انجام داده و مسئله حجاب را با کار فرهنگی حل کرد.
آنچه که لازم است رئیس جمهور به آن توجه داشته باشد این است که تا این زمان نیروی انتظامی در امر مبارزه با بدحجابی تنها بوده و اگر این دستگاه نیز به مانند سایر دستگاه‌ها از مبارزه با بدحجابی و بدپوششی شانه خالی کرده بود، وضعیت بدحجابی بسیار بدتر از زمان کنونی می‌بود.
به همین دلیل لازم است همانگونه که قانون مشخص کرده و رئیس جمهور نیز سخن از قانون‌گرایی می‌زند، روحانی سایر دستگاه‌هایی که از مبارزه با بدحجابی شانه خالی کرده‌اند را موظف به ایفای نقش خود کند تا آنگاه نقش برخوردهای ناجا با مظاهر بدپوششی هم کمتر شود.
