به گزارش شهدای ایران، ناصرالدين شاه قاجار در توصیف یک روز برفی نوشت: ديشب سه ساعت به دسته مانده برف گرفته بود ، چنان برفي آمده بود كه تمام دنيا سفيد شده است. تمام روي درخت ها پر برف بود، كاج ها همه خوابيده بود، باز هم به شدت برف مي باريد، يك برف هم كه بام ها را پارو كردند پريروز آمده بود، امّا اين برف امروز خيلي زياد تر بود، خبر گفتم نهار را قابلمه بكشند سوار بشويم، رخت پوشيدم، چكمه پوشيده چتر گرفته رفتم بيرون ديوانخانه، آنجا هر كه بود، تمام سرو ها ، كاج ها زير برف رفته بودند، دادم باغبان ها و غيره تكان دادند، گفتم نهار را زود قابلمه كشيده ببرند دوشان تپه، سوار كالسكه شده رانديم، شهر ، كوچه، بام ها، صحرا همه سفيد بود تا رسيديم بالاي كوه رفتم اطاق نهار خوردم، از برف و سنگ نمي شد اسب دواند، هوا مه شد و برف ريزه پُر زوري آمد، برگشتم ، يك ساعت به غروب مانده وارد اندرون شدم، حاجي سرور خواجه ها هنوز قرق داشته و برف پاك مي كردند، تمام فراش از دست و نفس افتاده بودند، صد تومان انعام دادم ، رفتند كه فردا آمده بقيه برف ها را پاك كنند. شب هوا صاف است و بسيار سرد و يخ بسته است.