همسر یکی از اعضای سابق سازمان منافقین می‌گوید میزان خیانت‌های این سازمان در هیچ جای دنیا نظیر ندارد و به همین دلیل سرکوب این سازمان با هیچ اعتراضی مواجه نمی‌شود.
به گزارش گروه سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ «فرزانه-ر» از
همکاران متواری نشریات زنجیره‌ای (همسر رضا-ر-ط) ضمن تحلیلی درباره هلاکت
۷۰ عضو سازمان منافقین در حمله گروه موسوم به فرزندان انتفاضه شعبانیه عراق
نوشت: در هیچ نقطه دیگری از جهان موردی وجود ندارد که مخالفان مسلح کشوری
(یعنی مجاهدین) در آن سوی مرزهای (مثلا ایران) در یک کشور همسایه ساکن
شوند، به همراه ارتش دشمن یعنی ارتش صدام حسین به کشور اصلی حمله کنند، به
عنوان مزدور به استخدام دیگران درآیند، اطلاعات حساس کشور را جمع‌آوری کرده
در اختیار رقبای منطقه‌ای قرار دهند، عملیات خرابکاری را به نیابت از
دیگران در کشور اصلی انجام دهند، بمب‌گذاری کنند و باز هم بتوان انتظار
داشت همه موازین اخلاقی، انسانی، قانونی و حقوق‌بشری نسبت به آنان رعایت
شود.
وی در سایت سلطنت‌طلبان مقیم پاریس (روز‌آنلاین) نوشت: حتی اگر دولت‌های ایران طی دو دهه گذشته مشغول نقض همه قوانین بین‌المللی و مفاد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بوده و در ارتباط با فعالیت‌های هسته‌ای خود خلاف کار بوده باشد و به همه عالم گزارش‌های خلاف واقع و سراسر دروغ ارائه داده باشد هیچ منطقی رفتار مجاهدین خلق در جاسوسی ]دروغ‌پراکنی[ علیه مردم و کشور ایران را توجیه نمی‌کند.
وی با اشاره به مقاله دو سال پیش سیمور هرش در نیویورک مبنی بر آموزش‌های ویژه تروریستی و جاسوسی آمریکا به «سازمان سیا» در ایالت نوادا نوشت: «تعلیم افراد این سازمان در نوادای آمریکا در شرایطی بوده که این سازمان در لیست سیاه سازمان‌های تروریستی وزارت خارجه آمریکا قرار داشته است.
در مقایسه با سابقه‌ای که این تشکیلات از خود برجا گذاشته است می‌توان به اقدام دولت آمریکا اشاره کرد که چندی پیش همه حقوق شهروندی از جمله پاسپورت ادوارد اسنودن کارمند آژانس امنیت ملی آمریکا را لغو کرد.
دولت آمریکا با همه کشورهایی که ممکن بود تسهیلاتی یا پناهندگی به اسنودن دهند مذاکره و برای استرداد این شهروند آمریکایی تلاش کرد. حال چگونه می‌توان انتظار داشت تشکیلات و مجموعه‌ای که کمپ‌اشرف را برای ۲۲ سال اداره کرده به‌عنوان یک گروه اپوزیسیون عادی نگریسته شود.»
در ادامه این نوشته خاطرنشان شده است:«علت این که چرا هیچ کشوری حاضر به پذیرش ساکنان ]پادگان[ اشرف نبوده این است که این سازمان بارها در لیست گروه های تروریستی دولت آمریکا و اروپا قرار داشته.
از سویی، هیچ کشوری حاضر به پذیرش کادرهای تشکیلاتی نیست که هم سوابق فعالیت مسلحانه دارد و هم سابقه خدمات مزدوری برای ارتش یک کشور دیگر و هم دوره‌های بسیار حساس جاسوسی و اطلاعاتی را در مخفی‌ترین دوائر سیاه دیده‌اند. از سویی سوابق فعالیت‌های امنیتی و دوره‌های جاسوسی که گروه‌هایی از این سازمان دیده‌اند باعث شده که دستگاه اطلاعاتی امنیتی هیچ کشوری حاضر نباشد میزبان کسانی باشد که کسی به آنها اعتماد ندارد.»
«فرزانه-ر» می‌افزاید: اگر اعضای سازمان به مردم سرزمین خود رحم نکردند و با نقض همه قوانین ملی اطلاعات فوق حساس فعالیت‌هایی از هموطنان خود را در کنفرانس‌های مطبوعاتی به دنیا اعلام کردند چگونه دیگرانی که قرابتی با آنان ندارند آنها را بپذیرند یا به آنان اعتماد کنند. دقیقاً به همین علت حتی فرانسه و آمریکا که همواره بیشترین فعالیت تبلیغاتی این سازمان در آنها متمرکز بوده است تاکنون حاضر به پذیرش اعضای این سازمان نبوده‌اند و فقط از راه دور با آنها هم دردی کرده یا برایشان اطلاعیه صادر می‌کنند.
روز آنلاین همچنین با مرور سوابق جنایات «سازمان» علیه کردها و شیعیان عراق در رژیم صدام می‌نویسد: تشکیلاتی که ساکنان لیبرتی (ساکنان سابق پادگان اشرف) را اداره می‌کند حتی اگر اعلام انحلال کند بعید به نظر می‌رسد بتوانند کشور درخوری را برای سکونت ساکنان لیبرتی بیابند و باز بعید است انبوه تجربه و دوره‌های اطلاعاتی که اعضای این سازمان در تشکیلات اطلاعاتی کشورهای مختلف دیده‌اند دیگر به کاری بیاید. شاید کشوری مانند موزامبیک یا شیلی به آنها پناه دهند اما باز هم بعید است.
منبع: 598
وی در سایت سلطنت‌طلبان مقیم پاریس (روز‌آنلاین) نوشت: حتی اگر دولت‌های ایران طی دو دهه گذشته مشغول نقض همه قوانین بین‌المللی و مفاد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بوده و در ارتباط با فعالیت‌های هسته‌ای خود خلاف کار بوده باشد و به همه عالم گزارش‌های خلاف واقع و سراسر دروغ ارائه داده باشد هیچ منطقی رفتار مجاهدین خلق در جاسوسی ]دروغ‌پراکنی[ علیه مردم و کشور ایران را توجیه نمی‌کند.
وی با اشاره به مقاله دو سال پیش سیمور هرش در نیویورک مبنی بر آموزش‌های ویژه تروریستی و جاسوسی آمریکا به «سازمان سیا» در ایالت نوادا نوشت: «تعلیم افراد این سازمان در نوادای آمریکا در شرایطی بوده که این سازمان در لیست سیاه سازمان‌های تروریستی وزارت خارجه آمریکا قرار داشته است.
در مقایسه با سابقه‌ای که این تشکیلات از خود برجا گذاشته است می‌توان به اقدام دولت آمریکا اشاره کرد که چندی پیش همه حقوق شهروندی از جمله پاسپورت ادوارد اسنودن کارمند آژانس امنیت ملی آمریکا را لغو کرد.
دولت آمریکا با همه کشورهایی که ممکن بود تسهیلاتی یا پناهندگی به اسنودن دهند مذاکره و برای استرداد این شهروند آمریکایی تلاش کرد. حال چگونه می‌توان انتظار داشت تشکیلات و مجموعه‌ای که کمپ‌اشرف را برای ۲۲ سال اداره کرده به‌عنوان یک گروه اپوزیسیون عادی نگریسته شود.»
در ادامه این نوشته خاطرنشان شده است:«علت این که چرا هیچ کشوری حاضر به پذیرش ساکنان ]پادگان[ اشرف نبوده این است که این سازمان بارها در لیست گروه های تروریستی دولت آمریکا و اروپا قرار داشته.
از سویی، هیچ کشوری حاضر به پذیرش کادرهای تشکیلاتی نیست که هم سوابق فعالیت مسلحانه دارد و هم سابقه خدمات مزدوری برای ارتش یک کشور دیگر و هم دوره‌های بسیار حساس جاسوسی و اطلاعاتی را در مخفی‌ترین دوائر سیاه دیده‌اند. از سویی سوابق فعالیت‌های امنیتی و دوره‌های جاسوسی که گروه‌هایی از این سازمان دیده‌اند باعث شده که دستگاه اطلاعاتی امنیتی هیچ کشوری حاضر نباشد میزبان کسانی باشد که کسی به آنها اعتماد ندارد.»
«فرزانه-ر» می‌افزاید: اگر اعضای سازمان به مردم سرزمین خود رحم نکردند و با نقض همه قوانین ملی اطلاعات فوق حساس فعالیت‌هایی از هموطنان خود را در کنفرانس‌های مطبوعاتی به دنیا اعلام کردند چگونه دیگرانی که قرابتی با آنان ندارند آنها را بپذیرند یا به آنان اعتماد کنند. دقیقاً به همین علت حتی فرانسه و آمریکا که همواره بیشترین فعالیت تبلیغاتی این سازمان در آنها متمرکز بوده است تاکنون حاضر به پذیرش اعضای این سازمان نبوده‌اند و فقط از راه دور با آنها هم دردی کرده یا برایشان اطلاعیه صادر می‌کنند.
روز آنلاین همچنین با مرور سوابق جنایات «سازمان» علیه کردها و شیعیان عراق در رژیم صدام می‌نویسد: تشکیلاتی که ساکنان لیبرتی (ساکنان سابق پادگان اشرف) را اداره می‌کند حتی اگر اعلام انحلال کند بعید به نظر می‌رسد بتوانند کشور درخوری را برای سکونت ساکنان لیبرتی بیابند و باز بعید است انبوه تجربه و دوره‌های اطلاعاتی که اعضای این سازمان در تشکیلات اطلاعاتی کشورهای مختلف دیده‌اند دیگر به کاری بیاید. شاید کشوری مانند موزامبیک یا شیلی به آنها پناه دهند اما باز هم بعید است.
منبع: 598
