«طبق گزارشات موجود، هاشمی‌رفسنجانی دارای مواضع محكم ضدآمريكايی می‌باشد. در غروب روز پنجشنبه 25 می، رفسنجانی در تظاهراتی كه با حضور بيش از يكصد هزار نفر از مردم تهران صورت گرفته بود، با ايراد سخنانی آتشين، ايالات متحده آمريكا را به باد حمله و انتقاد گرفت »[1].

« ما از سال ۴۲ كه مبارزه را آغاز كردیم، امریكا و اسرائیل و شاه ایران را، با هم محكوم می‌كردیم؛ تا امروز هم همینطور بوده است.» 

«توطئه امریكا در داخل، با چند رویه شروع شد. تهیه جنگ عراق قبلاً در طرح بوده، و پس از شكست‌های نوژه و طبس، از همین مرحله برای آن‌ها جدی شد و زمان آن رسید كه زمینه را فراهم كنند...»

«امریكا و سایر دشمنان ما در استراتژی مبارزه‌شان روی این حرف و گمان حساب كرده بودند البته اولین اقدام‌شان این بود كه مثل خوره داخل انقلاب نفوذ كنند و از درون انقلاب را پوك كنند و مایه‌های غربی در پوسته اسلامی بریزند و چیزی به عنوان اسلام اما با محتوای لیبرالیسم به خورد مردم بدهند ».

«...به هر حال فكر می‌كنم "مرگ بر امریكا" را ضعیف و كم نكنید. آن شعار بزرگی است كه می‌دهید و دارید با همین شعار دنیا را تكان می‌دهید.»

«ما با امریكا و استثمار غرب و جنایتكارانی كه از طریق خانواده پهلوی و عمالش بر سر ما حكومت می‌كردند، مبارزه می‌كردیم. شاه در حقیقت خاكریز اول میدان نبرد ما بود. ما وقتی با امریكا مواجه بودیم اولین خاكریز دشمن شاه بود. ما این خاكریز را به اصطلاح فتح كردیم اما خاكریزهای متعدد و سنگرهای فراوانی پشت آن بود كه باید فتح می‌شد.»

«بیست سال پیش آمریکای جنایتکار دستو‌‌ر داد عواملش در ایران امام بزرگوار ما را از ایران تبعید ‌کردند. ‌پانزده سال بعد‌ کشتار ‌فجیع ‌دانشگاه به ‌دست عوامل آمریکا و به ‌دستور ‌آمریکا ‌در تهران اتفاق افتاد و یک سال بعد از آن برادران و خواهران غیور ما، شخصیت‌های جوان و نیرومند کشور ‌از همان دانشگاه حرکت‌ کردند و لانه جاسوسی آمریکا را تصرف کردند و این مرکز توطئه منطقه را، این لانه زنبور و لانه فساد را از هم پاشاندند و آن ضربه بجا به ابهت نابجای این ابر قدرت زورگو در دنیا وارد شد و هر تلاشی که آمریکا کرد، سرش به سنگ خورد و ما نشان دادیم که یک ملتی وقتی که تصمیم گرفت می‌تواند یک قدرت عظیمی را این گونه مستاصل بکند»[2].

«تا هنگامی كه امریكا از اسرائیل حمایت می‌كند، دشمنی ما به قوت خود با امریكا باقی است و اصول خود را فدای دریافت اسلحه نمی‌كنیم.»

«موافق نبوديم که در مجامع عمومي مرگ کسی را شعار دهيم. مثلاً در اجتماعات ما «مرگ بر بني صدر» شعار داغ مردم بود که در نماز جمعه خواهش کردم که نگويند. «مرگ بر بازرگان» بود که خواهش کردم، نگويند. «مرگ بر شوروی» بود که گفتم الان با شوروی مشکل آن چنانی نداريم. درباره آمريکا هم گفته بودم. با توجه به فضای خاص سياسی که در زمان جنگ حاکم بود.

«من از ایشان (امام خمینی) خواستم از جمله مسئله رابطه با آمریکا بود. نوشتم بالاخره سبکی که الان داریم که با آمریکا نه حرف بزنیم و نه رابطه داشته باشیم، قابل تداوم نیست. آمریکا قدرت برتر دنیا است. مگر اروپا با آمریکا، چین با آمریکا و روسیه با آمریکا چه تفاوتی از دید ما دارند؟ اگر با آن‌ها مذاکره داریم، چرا با آمریکا مذاکره نکنیم؟ معنای مذاکره هم این نیست که تسلیم آن‌ها شویم. مذاکره می‌کنیم اگر مواضع ما را پذیرفتند و یا ما مواضع آن‌ها را پذیرفتیم، تمام است. می‌خواهم بگـویم این مسئله اصلاً مربوط به مسئولیت من در دولت هم نبود. تفکر من این بود و همیشه در جلسات و محافل همینطور بوده و انجام می‌دادیم»[4].

«احمدآقا تلفن‌ کرد و اطلاع‌ داد، امام‌ با پیشنهاد قطع‌ شعار مرگ‌ بر آمریکا و مرگ‌ بر شوروی‌ از رسانه‌های‌ دولتی‌ موافقت‌ کرده‌اند و پذیرفته‌اند که‌ بگویند به‌ امر امام‌ قطع‌ شده‌ است.»[5]

«آقای موسوی (نماینده شوشتر در مجلس) پیش ما آمد و پیشنهاد حذف شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر شوروی را مطرح کرد. گفتم به طور اصولی تصمیم گرفته‌ایم. امام خمینی نیز موافقیت کرده‌اند اما منتظر فرصت هستیم.»[6]

«فریاد برائت از مشرکان...و این یک فریاد سیاسی-عبادی است که رسول الله ( صلی‌الله علیه و آله و سلم) به آن امر فرمود. حال باید به آن آخوند مزدور که فریاد مرگ بر امریکا و اسرائیل و شوروی را خلاف اسلام می‌داند گفت تأسی به رسول خدا و متابعت از امر خداوند تعالی خلاف مراسم حج است؟ آیا تو و امثال تو آخوند آمریکایی فعل رسول‌الله و خداوند را تخطئه می‌کنید؟»[7].

«بله، حتما آن هدف را داشتم. به علاوه من ذاتا با حرف‌های تند و فحاشي ها مخالفم و آنها را مفيد نمی‌دانم. گاهي تندروی می‌کرديم، ولی شعار مرگ بر فلانی را نمی‌پسندم. مرا يک اصل قرآنی به اين روحيه رسانده است. قرآن از زبان خداوند به مسلمانان صدر اسلام که به بت‌ها فحش می‌دادند -بت که مهم نيست- می‌گويد:  « حق نداريد به بت‌های آنها فحش بدهيد، و لا تسب الذين يدعون من دون الله » می‌فرمايد: «بت‌ها را سب نکنيد، چون آن‌ها هم متقابلاً به خدا بد می‌گويند و باعث گمراهی بيشتر آن‌ها می‌شويد»[8].

«در دوران دفاع مقدس، برای من یک تجربه مهمی پیش آمد. در اواخر جنگ، شرایطی که با دنیا، همسایه‌ها، مسلمان‌ها و دولت‌های غربی و شرقی درست شده بود، با ما سازگاری نداشتند و ما هم با آن‌ها سازگاری نداشتیم. متأسفانه از شعار نه شرقی، نه غربی برخی تفسیرهای عوامانه‌ شده بود که با همه باید همکاری نداشته باشیم. اما هدف این نبود، بلکه در مورد وابستگی بود که ما باید بدون وابستگی و با استقلال کامل سیاست خودمان را داشته باشیم. اما همکاری متقابل و محترمانه با شرق و غرب را هم باید می‌داشتیم.»[9]

«مذاکره رودررو بهتر از صحبت از راه دور از طریق رسانه‌هاست. ایران بسیار جدی است. اگر طرف‌های مقابل هم به همین میزان جدی باشند، قطعا توافق به دست می‌آید. اینکه ایران مستقیما با آمریکا صحبت می‌کند، اقدام خوبی است. ما یک تابو را شکسته‌ایم. بازگشایی سفارت آمریکا در ایران، غیرممکن نیست اما این مسئله به رفتار طرفین بستگی دارد». [10]

« آقای [محسن] کنگرلو آمد و گزارش داد که امریکایی‌ها می‌گویند قطعات هاک آماده تحویل است ولی می‌خواهند قبل از تحویل با کنگرلو ملاقات کنند. گفتم مانعی ندارد ولی ظاهرا آن‌ها با اغراض خاص جریان را به تأخیر می‌اندازند و حسن نیت ندارند. در گذشته هم از این فیلم‌ها بازی کرده‌اند. علی‌القاعده آن‌ها باید عجله بیشتری برای آزاد کردن گروگان‌های خود در لبنان داشته باشند؛ یا در داخل خودشان مشکلی دارند و یا درصدد اجرای توطئه‌ای هستند.»

«در زمان ریاست جمهوری، آقای روحانی مشاور من و رئیس شورای عالی امنیت ملی بود. نظر او هم مثل من است که ما باید مسئله‌مان را با امریکا حل کنیم. آقای روحانی برای منافع و ضررهای این کار دو ستون درست کرده بود. من بر آن اساس و نظر و ضمن اینکه خودم هم نظراتی داشتم و اضافه کردم، رفتم و با آقا صحبت کردم. خیلی بحث کردیم. یکی دو ساعت بحث کردیم و به نتیجه نرسیدیم. معمولاً وقتی با ایشان اختلاف داشته باشم، نهایتاً نظر ایشان را برای خودم حجت می‌دانم. چون ایشان رهبر هستند و حق اظهار نظر قاطع دارند.»

«می‌خواستم با امریکا با شروطی که گذاشته بودم، مذاکره را شروع کنم که نتوانستم. نتوانستم غیر از این است که نخواستم».