به گزارش  شهدای ایران به نقل از ایسنا، عملیات کربلای ۴ یکی از مهم‌ترین و سرنوشت‌سازترین عملیات‌های دوران هشت سال جنگ تحمیلی بود که در خود ناگفته‌های بسیاری دارد. غواصان دریادل که کارشان خط شکستن بود. انسان‌هایی بودند که یک شبه ره صد ساله را پیمودند و خاطرات اروند را همیشه زنده نگه داشتند.

وصیت‌نامه‌های‌شان را نوشتند و به تعاون تحویل دادند، قرار شده بود هر نفر از بچه‌ها، ۱۴ هزار صلوات بفرستد و همین باعث شده بود که کمتر صحبت کنند و بیشتر به ذکر گفتن مشغول باشند.

در موعد مقرر ، فرماندهان گروهان‌ها و گردان‌هایی را که قرار بود در عملیات شرکت کنند، در زیر پلی که کنار اروند بود جمع کردند، هر کدام از فرماندهان از وضعیت خود و گروهان و گردان‌شان گزارشی را ارائه کردند.

نوبت به سردار مرتضی قربانی، فرمانده وقت لشکر ویژه ۲۵ کربلا رسید، رفت پشت جایگاه، تا بسم‌الله را گفت صدای هق‌هق گریه‌اش شروع شد، همه نیروهای داخل جلسه شروع به گریه کردند.

آقامرتضی(سردار مرتضی قربانی) شروع به صحبت کرد: «فرزندان خمینی! انتظار به‌سر آمد، شب عملیات نزدیک شد، ای عاشقان اباعبدالله (ع)! شما سربازان امام زمان (عج) و یاوران خمینی هستید، چشم امام به این پیروزی بسته است، امشب با رزم‌تان امام را خوشحال کنید، آبروی انقلاب به این جنگ بسته شده است، باید حسینی‌وار به دشمن زبون هجوم برید و عاشورایی حماسه بیافرینید، از خدا و از امام زمان (عج) کمک بخواهید، اگر لطف آنها نباشد، از دست ما کاری برنمی‌آید.

این افتخار بزرگی است که خداوند ما را جزو لشکریان خود قرار داده و ما جزو خط‌شکنان این عملیات شده‌ایم».