در بخشی از وصیت‌نامه شهید روح‌الله محمدصالحی آمده است: سفارشی ندارم که بکنم فقط در عبادات خود سست نشوید و از مولا علی(ع) و حسین‌ابن علی (ع) سرور شهیدان درس چگونه زیستن را بیاموزید.
به گزارش شهدای ایران، شهید روح‌الله محمدصالحی، وصیت‌نامه‌اش را با آیه ۱۱۱ سوره توبه آغاز کرد: إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ.
او در وصیت‌نامه‌اش نوشت: در حقيقت خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى جنگند. به یاری خداوند دومین مأموریت خود را با توکل به او توسل به ائمه معصومین آغاز می‌کنیم. در موقعیت کنونی که مسأله اصلی را جنگ در بر گرفته است از برادران یاوران دین و قرآن که تا آخرین نفس خود از ایران و اسلام عزیز دفاع نمایند چراکه اکنون تمامی شرق و غرب متجاوز دست در دست هم داده‌اند تا انقلاب پرشکوه اسلامی ما را نابود سازند. اما با توسل به ائمه و اتکا به خداوند تا آخرین قطره خون‌مان از دستاوردهای انقلاب اسلامی حراست می‌کنیم و امید آن دارم که برادران عزیز پیرو و ادامه‌دهندگان راه سرخ حسینی باشند تا بتوانیم انشالله جهان را از زیر ظلم و ستم جباران رهایی بخشیم و دین خود را به اسلام ادا نماییم و زمینه را برای ظهور حضرت مهدی(عج) آماده سازیم. ما اکنون بر حسب وظیفه‌ای که برگردن‌مان نهاده است موظفیم از خون شهدای کربلای ایران که همان راهیان حسین‌ابن‌علی(ع)، می‌باشند دفاع کنیم و امیدواریم در این راه خداوند متعال توفیق‌مان دهد(وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ)
به گزارش ایکنا، شهید محمدصالحی در ادامه نوشته است: من سخن مختصری که با عزیزان دارم این است، ای خواهران و برادران همچون بازماندگان شهدا صبورباشید و همواره خداوند را ثنا بگویید مبادا که در کارهای‌تان خدا را یک لحظه از یاد ببرید. در دعاهای‌تان همیشه امام عزیز را فراموش نکنید. سفارشی ندارم که بکنم فقط در عبادات خود سست نشوید و از مولا علی(ع) و حسین‌ابن علی (ع) سرورشهیدان درس چگونه زیستن را بیاموزید. انشالله که خدای تبارک و تعالی پشتیبان تمامی ملت غیور و شهید پرور ما باشد.
او در میانه‌های وصیت‌نامه‌اش به آیه‌هایی از سوره والعصر اشاره کرده است: إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ،إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ.
این شهید قرآنی در ادامه نوشت: سخنی هم با پدرومادر عزیزم دارم، از آنان می‌خواهم که هرچه بدی از من دیده‌اند حلالم کنند و از خدا نصرت و پیروزی رزمندگان را بخواهند. مادرم انقدر از شما شرمنده‌ام که توانایی به کارگیری قلم و تکلم بر زبانم را ندارم چه زحماتی که واقعا متحمل نشده‌اید تا اینکه این امانت خدایی را صحیح و سالم تحویل اجتماع و مسلمین بدهی و حق زیادی بر گردن من دارید و من هیچوقت نتوانسته‌ام که این حق شما را ادا کنم. مادرم از شما حلالیت می‌طلبم و امیدوارم که مرا ببخشید و خودت مانند مادران دیگر شهدا باشد مثل مادر شهید قزوینی و دیگر شهدا و از برادر عزیزم که مدت‌ها ایشان برای این حقیر زحمات زیادی را متحمل می‌شد، عذرمی‌خواهم و از ایشان هم حلالیت می‌طلبم.
من خیلی دوست داشتم که ازدواج کنم و این سنت پیامبراکرم(ص) را به جا بیاورم ولی به دیگران توصیه می‌کنم که حتما این امر مهم اسلامی را که برگردن‌شان نهاده است بجا بیاورید.
شهید محمدصالحی در ادامه وصیت‌نامه به چهره نورانی پدر اشاره کرد و اینچنین نوشته است: پدرم امیدواریم که شما هم از دست این حقیر راضی باشید. من از چهره نورانی و بشاش شما خجالت می‌کشم و می‌دانم که حق زیادی برگردن من دارید. ولی مع ذلک امیدوارم که شما هم من را حلال کنید. از کلیه دوستان و آشنایان و اقوام و مادر شهید امیر و دیگر بازماندگان شهدا حلالیت می‌طلبم. امیدوارم اینطور نباشد که فکر کنید فرزندتان را از دست دادید بلکه در جامعه به صورتی زندگی کنید که انشالله فرج امام زمان(عج) نزدیک است. از آن روزی بترسید که همه امکانات مادی شما فراهم باشد. سخن دیگری ندارم و همگی شما را به خدای بزرگ می‌سپارم و وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ
او وصیت‌نامه‌اش را با سلام بر شهید امیرمحمدصالحی، سلام بر شهید غلام قزوینی، سلام برشهید شمس، سلام بر شهید احدزاده، سلام بر شهید آبنیکی و سلام بر تمامی شهدای محل و منطقه، راه‌شان پررهرو باد، به پایان می‌برد و این جمله را نوشت: به امید فتح کربلای حسینی(ع)، خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار؛ الحقیر روح‌الله محمدصالحی(۱۸/۲/۶۲)
او در وصیت‌نامه‌اش نوشت: در حقيقت خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى جنگند. به یاری خداوند دومین مأموریت خود را با توکل به او توسل به ائمه معصومین آغاز می‌کنیم. در موقعیت کنونی که مسأله اصلی را جنگ در بر گرفته است از برادران یاوران دین و قرآن که تا آخرین نفس خود از ایران و اسلام عزیز دفاع نمایند چراکه اکنون تمامی شرق و غرب متجاوز دست در دست هم داده‌اند تا انقلاب پرشکوه اسلامی ما را نابود سازند. اما با توسل به ائمه و اتکا به خداوند تا آخرین قطره خون‌مان از دستاوردهای انقلاب اسلامی حراست می‌کنیم و امید آن دارم که برادران عزیز پیرو و ادامه‌دهندگان راه سرخ حسینی باشند تا بتوانیم انشالله جهان را از زیر ظلم و ستم جباران رهایی بخشیم و دین خود را به اسلام ادا نماییم و زمینه را برای ظهور حضرت مهدی(عج) آماده سازیم. ما اکنون بر حسب وظیفه‌ای که برگردن‌مان نهاده است موظفیم از خون شهدای کربلای ایران که همان راهیان حسین‌ابن‌علی(ع)، می‌باشند دفاع کنیم و امیدواریم در این راه خداوند متعال توفیق‌مان دهد(وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ)
به گزارش ایکنا، شهید محمدصالحی در ادامه نوشته است: من سخن مختصری که با عزیزان دارم این است، ای خواهران و برادران همچون بازماندگان شهدا صبورباشید و همواره خداوند را ثنا بگویید مبادا که در کارهای‌تان خدا را یک لحظه از یاد ببرید. در دعاهای‌تان همیشه امام عزیز را فراموش نکنید. سفارشی ندارم که بکنم فقط در عبادات خود سست نشوید و از مولا علی(ع) و حسین‌ابن علی (ع) سرورشهیدان درس چگونه زیستن را بیاموزید. انشالله که خدای تبارک و تعالی پشتیبان تمامی ملت غیور و شهید پرور ما باشد.
او در میانه‌های وصیت‌نامه‌اش به آیه‌هایی از سوره والعصر اشاره کرده است: إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ،إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ.
این شهید قرآنی در ادامه نوشت: سخنی هم با پدرومادر عزیزم دارم، از آنان می‌خواهم که هرچه بدی از من دیده‌اند حلالم کنند و از خدا نصرت و پیروزی رزمندگان را بخواهند. مادرم انقدر از شما شرمنده‌ام که توانایی به کارگیری قلم و تکلم بر زبانم را ندارم چه زحماتی که واقعا متحمل نشده‌اید تا اینکه این امانت خدایی را صحیح و سالم تحویل اجتماع و مسلمین بدهی و حق زیادی بر گردن من دارید و من هیچوقت نتوانسته‌ام که این حق شما را ادا کنم. مادرم از شما حلالیت می‌طلبم و امیدوارم که مرا ببخشید و خودت مانند مادران دیگر شهدا باشد مثل مادر شهید قزوینی و دیگر شهدا و از برادر عزیزم که مدت‌ها ایشان برای این حقیر زحمات زیادی را متحمل می‌شد، عذرمی‌خواهم و از ایشان هم حلالیت می‌طلبم.
من خیلی دوست داشتم که ازدواج کنم و این سنت پیامبراکرم(ص) را به جا بیاورم ولی به دیگران توصیه می‌کنم که حتما این امر مهم اسلامی را که برگردن‌شان نهاده است بجا بیاورید.
شهید محمدصالحی در ادامه وصیت‌نامه به چهره نورانی پدر اشاره کرد و اینچنین نوشته است: پدرم امیدواریم که شما هم از دست این حقیر راضی باشید. من از چهره نورانی و بشاش شما خجالت می‌کشم و می‌دانم که حق زیادی برگردن من دارید. ولی مع ذلک امیدوارم که شما هم من را حلال کنید. از کلیه دوستان و آشنایان و اقوام و مادر شهید امیر و دیگر بازماندگان شهدا حلالیت می‌طلبم. امیدوارم اینطور نباشد که فکر کنید فرزندتان را از دست دادید بلکه در جامعه به صورتی زندگی کنید که انشالله فرج امام زمان(عج) نزدیک است. از آن روزی بترسید که همه امکانات مادی شما فراهم باشد. سخن دیگری ندارم و همگی شما را به خدای بزرگ می‌سپارم و وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ
او وصیت‌نامه‌اش را با سلام بر شهید امیرمحمدصالحی، سلام بر شهید غلام قزوینی، سلام برشهید شمس، سلام بر شهید احدزاده، سلام بر شهید آبنیکی و سلام بر تمامی شهدای محل و منطقه، راه‌شان پررهرو باد، به پایان می‌برد و این جمله را نوشت: به امید فتح کربلای حسینی(ع)، خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار؛ الحقیر روح‌الله محمدصالحی(۱۸/۲/۶۲)
