این‌روز ها فرصت مناسبی برای دولت پیش آمده تا ادعای قدرت دیپلماتیک خود را به اثبات رساند. افتخار دولت در حوزه دیپلماسی تاکنون به توافقی بوده که اثر آن برای ایران تقریبا هیچ بود؛ باید دید این‌بار دولت میتواند در عرصه دیپلماسی خودی نشان دهد و افتضاحات قبلی خود را با یک موفقیت بزرگ جبران نماید؟! یا قرار است این فرصت هم به هدر برود و فرصت ازادی حاج احمد ها، ضایع شود؟ باید دید.
به گزارش شهدای ایران، حسین مهدی‌تبار: وزیرخارجه انگلیس به ایران آمد تا با یک توافق آزادی زاغری و فروغی، دو جاسوس امنیتی انگلیسی را مطالبه کند.
فرصت پیش آمده را باید غنیمت شمرد و با دوری از دیپلماسی منفعلانه و ذلیلانه‌ی معمول، انگلیس را در میز مذاکره تحقیر کرد.انگلیس حالا به شدت نیازمند ایران است و همه چیز به دولت ایران بستگی دارد که چقدر میتواند از انگلیسی‌ها در ازای خواسته‌های‌شان امتیاز بگیرد؟ البته این اتفاق نیاز به پیش شرط‌هایی هم دارد.
شرط اول این است دولت بداند مسیله چقدر برای طرف مقابل حیاتیست. در مذاکرات هسته‌ای یکی از علل شکست و تصویب افتضاحی به اسم برجام این بود که دولت ایران ظرفیت‌های کشور و نیاز حیاتی طرف امریکایی به توافق را باور نداشت. همین عامل موجب شد تا مقابل حریف دست بالا نداشته باشد. این‌بار لازم دولت درک کند که این‌دو جاسوس چه ارزش فرای تصوری برای انگلستان دارند و انگلیسی‌ها حاضرند برای آزادی این‌دو دست به هرکاری بزنند.
زاغری و فروغی از آن‌جایی که دو فرد همکار با سیستم امنیتی انگلیس به حساب میایند، جدای ارزش شخصی خودشان، برای هیبت و ژست قدرت‌طلبی بریتانیا در دنیا هم ارزشمند‌ند. آن‌قدر این مسیله برای انگلیس مهم است که وزیر خارجه انگلیس حاضر شده تا بیاید و برای ازادی آن‌ها « التماس » کند. دولت ایران باید این نیاز را بداند و ان‌ها را به بهایی مفت نفروشد.
شرط دوم این است که دولت مهم‌ترین امتیازاتی که ایران میتواند از طرف مقابل بگیرد را هم بداند. ایران ازین فرصت میتواند در‌جهت استرداد یا ازادی انسان‌هایی استفاده کند که سال‌هاست بازگرداندنشان غیر ممکن بوده. مجرمانی مانند خاوری و بزرگانی مانند حاج احمد متوسلیان و دیپلمات‌هایی که سال‌هاست ربوده شده‌اند، گزینه‌های خوبی برای مبادله هستند. هر چند مکان حضور این افراد مهم در انگلیس نیست اما ازادی دو فرد مذکور آن‌قدر برای انگلیسی‌ها مهم هست که آن‌ها با کشور های دیگر وارد مذاکره شوند و خواسته‌های ایران را مطالبه کنند. این البته جدای مبلغی است که ایران میتواند در ازای ازادی دو جاسوس طلب کند.
این‌روز ها فرصت مناسبی برای دولت پیش آمده تا ادعای قدرت دیپلماتیک خود را به اثبات رساند. افتخار دولت در حوزه دیپلماسی تاکنون به توافقی بوده که اثر آن برای ایران تقریبا هیچ بود؛ باید دید این‌بار دولت میتواند در عرصه دیپلماسی خودی نشان دهد و افتضاحات قبلی خود را با یک موفقیت بزرگ جبران نماید؟! یا قرار است این فرصت هم به هدر برود و فرصت ازادی حاج احمد ها، ضایع شود؟ باید دید.
فرصت پیش آمده را باید غنیمت شمرد و با دوری از دیپلماسی منفعلانه و ذلیلانه‌ی معمول، انگلیس را در میز مذاکره تحقیر کرد.انگلیس حالا به شدت نیازمند ایران است و همه چیز به دولت ایران بستگی دارد که چقدر میتواند از انگلیسی‌ها در ازای خواسته‌های‌شان امتیاز بگیرد؟ البته این اتفاق نیاز به پیش شرط‌هایی هم دارد.
شرط اول این است دولت بداند مسیله چقدر برای طرف مقابل حیاتیست. در مذاکرات هسته‌ای یکی از علل شکست و تصویب افتضاحی به اسم برجام این بود که دولت ایران ظرفیت‌های کشور و نیاز حیاتی طرف امریکایی به توافق را باور نداشت. همین عامل موجب شد تا مقابل حریف دست بالا نداشته باشد. این‌بار لازم دولت درک کند که این‌دو جاسوس چه ارزش فرای تصوری برای انگلستان دارند و انگلیسی‌ها حاضرند برای آزادی این‌دو دست به هرکاری بزنند.
زاغری و فروغی از آن‌جایی که دو فرد همکار با سیستم امنیتی انگلیس به حساب میایند، جدای ارزش شخصی خودشان، برای هیبت و ژست قدرت‌طلبی بریتانیا در دنیا هم ارزشمند‌ند. آن‌قدر این مسیله برای انگلیس مهم است که وزیر خارجه انگلیس حاضر شده تا بیاید و برای ازادی آن‌ها « التماس » کند. دولت ایران باید این نیاز را بداند و ان‌ها را به بهایی مفت نفروشد.
شرط دوم این است که دولت مهم‌ترین امتیازاتی که ایران میتواند از طرف مقابل بگیرد را هم بداند. ایران ازین فرصت میتواند در‌جهت استرداد یا ازادی انسان‌هایی استفاده کند که سال‌هاست بازگرداندنشان غیر ممکن بوده. مجرمانی مانند خاوری و بزرگانی مانند حاج احمد متوسلیان و دیپلمات‌هایی که سال‌هاست ربوده شده‌اند، گزینه‌های خوبی برای مبادله هستند. هر چند مکان حضور این افراد مهم در انگلیس نیست اما ازادی دو فرد مذکور آن‌قدر برای انگلیسی‌ها مهم هست که آن‌ها با کشور های دیگر وارد مذاکره شوند و خواسته‌های ایران را مطالبه کنند. این البته جدای مبلغی است که ایران میتواند در ازای ازادی دو جاسوس طلب کند.
این‌روز ها فرصت مناسبی برای دولت پیش آمده تا ادعای قدرت دیپلماتیک خود را به اثبات رساند. افتخار دولت در حوزه دیپلماسی تاکنون به توافقی بوده که اثر آن برای ایران تقریبا هیچ بود؛ باید دید این‌بار دولت میتواند در عرصه دیپلماسی خودی نشان دهد و افتضاحات قبلی خود را با یک موفقیت بزرگ جبران نماید؟! یا قرار است این فرصت هم به هدر برود و فرصت ازادی حاج احمد ها، ضایع شود؟ باید دید.
