به این ترتیب پرونده حضور 27 ساله منافقین در داخل این پادگان برای همیشه بسته و به تاریخ سپرده شد.

پادگان اشرف که به گفته خود منافقین سمبل و نشان اقتدار و صلابت آنان و کشته شده هایشان شده بود، دیشب و بدون هیچ سروصدایی به صاحبان اصلی خود بازگشت. البته روند تعطیلی این پادگان منحوس، بیش از ده سال به طول انجامید و کشمکش ها و حوادث و وقایع فراوانی نیز در این پرونده به وجود آمد.

اظهارنظرهای رسمی و غیر رسمی مقامات عراقی که بارها خواستار خروج منافقین از این پادگان شده بودند تا لجاجت و سرکشی منافقین و تحصن مستمر مردم عراق و خانواده های ایرانی قربانی جنایات این گروه در مقابل ورودی های این پادگان و چندین مرحله درگیری شدید عناصر این گروهک با نیروهای نظامی و امنیتی عراق که منجر به کشته شدن تعدادی از دو طرف شد و جلسات مخالفان دولت عراق و عناصر مخرب در داخل آن تا اخراج مرحله به مرحله این عناصر پایان یافته به اردوگاهی در بغداد، از جمله حوادث کش و قوس داری بود که وجود نامبارک این سازمان تروریستی را در این مکان رقم زد.

پادگان اشرف که سرکردگان منافقین آن را خط قرمز خود می دانستند و بر حضور خود در آن اصرار می ورزیدند اکنون دیگر خالی شده است. اما در و دیوارهای آن هنوز رنگ و خاطره جلسات برنامه ریزی رجوی برای بمب گذاری در ایران، همراهی با ارتش بعث صدام در یورش به خاک میهن و کشتار هم میهنان، تا اعزام نیرو و ارسال سلاح سنگین برای سرکوب انقلابیون عراقی در انتفاضه شعبانیه 1991 ، برگزاری جشن شادمانی پس از شهادت شهید صیاد شیرازی، تا جلسات آموزشی تروریست های القاعده برای ترکاندن بمب های دست ساز و آموزش دخترکان عراقی برای انفجار انتحاری در عتبات مقدسه را هنوز به خاطر دارد.

پادگان اشرف که روزگاری برای گروهی تبه کار و مزدور سمبل صلابت و اقتدار و برای ملتی، تا ابد سمبل خیانت و وطن فروشی و جنایت بوده و خواهد بود اکنون دیگر خالی شده است. اما آیا جنایات بی شمار منافقین نیز از یاد و ذهن مردم پاک خواهد شد؟ آیا خانواده های 17000 شهید ترور در ایران و صدها هزار معلول و جانباز ترور و بازماندگان هزاران شهید عراقی در کردستان و جنوب می توانند با سپرده شدن اشرف بدنام به تاریخ، فرزندان و خاطرات خونین و زخمی خود را نیز به تاریخ بسپارند؟

به هرجهت پرونده پادگان شوم و تروریستی اشرف پس از سال ها انتظار به طور کامل بسته شد تا برگی دیگر از صفحات سیاه تاریخ منافقین نیز بسته شود، برگی که به اعتراف و اذعان سرکرده این گروهک، هیچ کس نمی توانست آن را از آنان بگیرد و به مثابه ناموس منافقان خودفروخته بود. این ناموس منافقین سقوط کرد تا بار دیگر کلمه حق بر نفاق و کفر پیروز شود حتی اگر تحقق این وعده الهی بیش از ربع قرن به طول انجامید اما در نهایت این کوه پرصلابت ملت ایران بود که ثابت قدم ایستاد و این کوه پوشالی منافقین بود که فروریخت تا مقوله تاریخی سرکردگان منافقین که "کوه اگر بجنبد اشرف زجا نجنبد" را نیز همچون دیگر اوهام آنان مضحکه همگان کند.