تا پیش از برجام تصویری که از ایران در جامعه جهانی ساخته شده بود، کشوری مخل امنیت و در تقابل با نظامات بین الملل بود که پس از برجام این تصویر به شکل اساسی تغییر کرده است
به گزارش شهدای ایران، روزنامه بهار در گزارشی با عنوان «دیپلماسی هم مقاومت است» نوشت:
«تا پیش از برجام تصویری که از ایران در جامعه جهانی ساخته شده بود، کشوری مخل امنیت و در تقابل با نظامات بین الملل بود که پس از برجام این تصویر به شکل اساسی تغییر کرده است. این تغییر جایگاه که مشخصاً بر اثر به ثمر نشستن توافق اتمی میان ایران و کشورهای ۱+۵ بود تأثیر ملموسی بر کنشگری منطقه‌ای ایران نیز داشته است. حضور ایران در سوریه در صورتی که این تغییر جایگاه رخ نداده بود قطعاً نمی‌توانست همراهی امروز را برانگیزد».
برجام آنقدر بی دستاورد است که بزک کنندگان این توافق را واداشته تا هر اتفاقی را به آن نسبت دهند.
اصلاح طلبان در سالهای اخیر و در برهه‌ای که محور مقاومت با مرکزیت سپاه قدس به مبارزه با داعش می‌پرداخت، آیه یأس می‌خواندند و تاکید داشتند که حضور نظامی ایران در سوریه منطقی و قابل قبول نیست! و تنها راه شکست داعش، دیپلماسی و مذاکره است.
در همان برهه، کارشناسان تاکید داشتند که هدف اصلاح طلبان از مطرح کردن مذاکره منطقه‌ای درخصوص داعش- یا همان برجام منطقه‌ای- نه راهکاری برای شکست داعش، بلکه تنها و تنها یک بهانه برای نشست و برخاست با کدخداست! همانطور که پیش از آن نیز مسأله تحریم‌ها برای اصلاح طلبان موضوعیت نداشت و این جماعت صرفاً به دنبال نشست و برخاست با آمریکا و کوتاه کردن دیوار استکبارستیزی و در یک کلام، به دنبال بزک چهره کریه آمریکا بود.
در زمانیکه هر ایرانی از خبر نابودی داعش توسط محور مقاومت، خوشحال و مسرور بود، اصلاح طلبان با کم اهمیت جلوه دادن این موفقیت بزرگ، مدعی بودند که باید پرونده منطقه از سپاه قدس به وزارت خارجه تحویل داده شود.
متاسفانه عزت و منافع ملی هیچ جایگاهی در تحلیل‌های روزنامه‌های اصلاح طلب ندارد. چندی پیش «محمود سریع القلم»-از معلمان فکری روزنامه‌های زنجیره‌ای- تاکید کرده بود که «برای داشتن سیاست خارجی موفق، ایران باید از کانون مدارهای حساسیت آمریکا خارج شود». این در حالی است که این سهل اندیشی باعث عقب نشینی کشور از بسیاری از مؤلفه‌های قدرت ساز می‌شود.
در حال حاضر برجام به عنوان یک تجربه مهم و البته پرهزینه پیش روی ماست. بزرگ‌ترین دستاورد برجام، اثبات چندین بارهٔ غیرقابل اعتماد بودن آمریکاست. اثبات اینکه باید برای پیشرفت کشور به نقطه‌های حقیقی چشم دوخت و از امید بستن به نقطه‌های خیالی پرهیز کرد.
«تا پیش از برجام تصویری که از ایران در جامعه جهانی ساخته شده بود، کشوری مخل امنیت و در تقابل با نظامات بین الملل بود که پس از برجام این تصویر به شکل اساسی تغییر کرده است. این تغییر جایگاه که مشخصاً بر اثر به ثمر نشستن توافق اتمی میان ایران و کشورهای ۱+۵ بود تأثیر ملموسی بر کنشگری منطقه‌ای ایران نیز داشته است. حضور ایران در سوریه در صورتی که این تغییر جایگاه رخ نداده بود قطعاً نمی‌توانست همراهی امروز را برانگیزد».
برجام آنقدر بی دستاورد است که بزک کنندگان این توافق را واداشته تا هر اتفاقی را به آن نسبت دهند.
اصلاح طلبان در سالهای اخیر و در برهه‌ای که محور مقاومت با مرکزیت سپاه قدس به مبارزه با داعش می‌پرداخت، آیه یأس می‌خواندند و تاکید داشتند که حضور نظامی ایران در سوریه منطقی و قابل قبول نیست! و تنها راه شکست داعش، دیپلماسی و مذاکره است.
در همان برهه، کارشناسان تاکید داشتند که هدف اصلاح طلبان از مطرح کردن مذاکره منطقه‌ای درخصوص داعش- یا همان برجام منطقه‌ای- نه راهکاری برای شکست داعش، بلکه تنها و تنها یک بهانه برای نشست و برخاست با کدخداست! همانطور که پیش از آن نیز مسأله تحریم‌ها برای اصلاح طلبان موضوعیت نداشت و این جماعت صرفاً به دنبال نشست و برخاست با آمریکا و کوتاه کردن دیوار استکبارستیزی و در یک کلام، به دنبال بزک چهره کریه آمریکا بود.
در زمانیکه هر ایرانی از خبر نابودی داعش توسط محور مقاومت، خوشحال و مسرور بود، اصلاح طلبان با کم اهمیت جلوه دادن این موفقیت بزرگ، مدعی بودند که باید پرونده منطقه از سپاه قدس به وزارت خارجه تحویل داده شود.
متاسفانه عزت و منافع ملی هیچ جایگاهی در تحلیل‌های روزنامه‌های اصلاح طلب ندارد. چندی پیش «محمود سریع القلم»-از معلمان فکری روزنامه‌های زنجیره‌ای- تاکید کرده بود که «برای داشتن سیاست خارجی موفق، ایران باید از کانون مدارهای حساسیت آمریکا خارج شود». این در حالی است که این سهل اندیشی باعث عقب نشینی کشور از بسیاری از مؤلفه‌های قدرت ساز می‌شود.
در حال حاضر برجام به عنوان یک تجربه مهم و البته پرهزینه پیش روی ماست. بزرگ‌ترین دستاورد برجام، اثبات چندین بارهٔ غیرقابل اعتماد بودن آمریکاست. اثبات اینکه باید برای پیشرفت کشور به نقطه‌های حقیقی چشم دوخت و از امید بستن به نقطه‌های خیالی پرهیز کرد.
*مشرق
