در روزهای اخیر بحث پرداخت بدهی معوق دولت انگلیس به ایران بر سر زبان‌ها افتاده است. بدهی‌ای که بالغ بر ۴۵۰ میلیون پوند و مربوط به خرید تسلیحات از انگلیس توسط رژیم ستمشاهی است و در نتیجه احکام دیوان داوری لاهه طی سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۹ قطعی شده است؛ اما سران لندن به بهانه‌های مختلف تاکنون از اجرای آن سرباز زده‌اند.
به گزارش شهدای ایران، ماجرای تانک‌های چیفتن و کلاه‌برداری لندنبه گزارش گروه سیاسی خبرگزاری میزان، دولت انگلیس همچون سایر دول غربی بخش عمده‌ای از درآمدهایش را از فروش تسلیحات و جنگ افزار‌های مختلف به کشورهای متجاوز و استبداد محور نظیر عربستان سعودی کسب میکند.
انگلیس؛ پیشگام در فروش جنگ افزار
سال گذشته که بمباران مناطق مختلف یمن و کشتار کودکان و غیرنظامیان یمنی توسط ائتلاف سعودی شدت گرفته بود، کمپین مبارزه با تجارت تسلیحات (CAAT) طی گزارشی اعلام کرد که عربستان سعودی بزرگترین خریدار تسلیحات انگلیس است و از سال ۲۰۱۰ به این سو، تجهیزاتی به ارزش ۶ میلیارد و ۷۰۰ میلیون پوند از این کشور دریافت کرده است.
در همان مقطع، «دیوید وِرینگ» از اعضای کمپین مبارزه با تجارت تسلیحات، طی مصاحبه‌ای گفت که «پیمانِ زهرآگین انگلیس-عربستان، رژیم سعودی را تقویت و جیب کارخانه‌های تسلیحاتی را پر کرده است و در عین حال برای مردم عربستان و یمن عواقب ویران‌کننده‌ای داشته است».
سازمان دیده‌بان حقوق بشر نیز تحریم تسلیحاتی عربستان سعودی را خواستار شد و از آمریکا، انگلیس، فرانسه و دیگر کشور‌ها خواست تا زمان توقف و رسیدگی به حملات غیرقانونی عربستان به یمن، فروش اسلحه به ریاض را تعلیق کنند.
با این همه با وجود فشار‌های جهانی، لندن کماکان به حمایت تسلیحاتی از رژیم متجاوز سعودی به صورت مستقیم و غیرمستقیم ادامه میدهد. دلیل این امر وابستگی ساختار اقتصادی و بودجه‌ای انگلیس به درآمدزایی از فروش جنگ‌افزار‌های مختلف است. تفاوتی هم نمیکند مقصد این تسلیحات کجا باشد؛ صرفا متجاوز بودن و مستبد بودن و ضدمردمی بودن، ملاک و معیار مشترک خریداران تسلیحات لندن است. چه آل‌سعود جنایتکار و چه رژیم منحوس صهیونیستی.
بدهی ۴۵۰ میلیون پوندی لندن به تهران
در روزهای اخیر بحث پرداخت بدهی معوق دولت انگلیس به ایران بر سر زبان‌ها افتاده است. بدهی‌ای که بالغ بر ۴۵۰ میلیون پوند و مربوط به خرید تسلیحات از انگلیس توسط رژیم ستمشاهی است و در نتیجه احکام دیوان داوری لاهه طی سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۹ قطعی شده است؛ اما سران لندن به بهانه‌های مختلف تاکنون از اجرای آن سرباز زده‌اند.
اواخر آبان ماه، رویترز طی گزارشی اعلام کرد که «بوریس جانسون» وزیر خارجه و «فیلیپ هاموند» وزیر خزانه‌داری انگلیس با پرداخت بدهی ایران بواسطه قراداد تسلیحاتی لندن و رژیم سابق این کشور موافقت کردهاند. اگر چه این رسانه انگلیسی تلاش کرد این موضوع را به پرونده یک مجرم امنیتی پیوند بزند، اما اطلاعات و اظهارات بعدی مسئولان کشورمان به اثبات رساند که گردن نهادن انگلیسی‌ها به پرداخت بدهی‌شان به ایران صرفا در نتیجه فعل و انفعالات رخ داده در دوران بعد از تحریم‌ها و جبر قوانین ناظر بر حقوق بین الملل بوده است.
۲۵ آبان ماه، بهرام قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در واکنش به خبرسازی رسانه‌های انگلیسی در آستانه پرداخت بدهی لندن به تهران، اعلام کرد که «جمهوری اسلامی ایران از مدت‌ها قبل برای دریافت حقوق حقه مردم ایران از دولت انگلیس، تلاشی وافر و مذاکرات طولانی و مفصلی داشته و این موضوع را از طرق مختلف پیگیری کرده است. پرونده خانم نازنین زاغری و موضوع پرداخت بدهی دو مسئله جدا از یکدیگر هستند و هیچ ارتباطی بین آنها وجود ندارد و هرگونه ارتباط دادن این موضوعات به یکدیگر کاملا خلاف و مردود است».
حمید بعیدی‌نژاد سفیر ایران در انگلیس نیز، ۲۶ آبان در همین رابطه در کانال تلگرامی‌اش، نوشت «بعد از دو دهه دعوای حقوقی سنگین بین ایران و انگلیس، پرداخت مطالبه ۴۵۰ میلیون پوندی ایران از انگلیس به مرحله‌ی نهایی خود رسیده است و این بدهی طی روزهای آینده قرار است توسط انگلیس به ایران پرداخت گردد».
بعیدی نژاد پیرامون محتوای قراردادی که موجب بدهی انگلیس به ایران شده نیز متذکر شد که «این پرونده مربوط به مطالبات ایران از یک شرکت نظامی انگلیسی با نام اختصاری IMS میباشد و سابقه بسیار طولانی دارد و به دو قراردادی که ایران در زمان رژیم پهلوی با این شرکت انگلیسی در سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ یعنی بالغ بر بیش از ۴۰ سال پیش از این برای خرید تانک‌های چیفتن و تعدادی خودرو‌های نظامی امضاء کرده است برمی‌گردد. بر اساس یکی از قرارداد‌ها قرار بود که تعداد ۱۵۰۰ تانک چیفتن به ارتش ایران تحویل شود که تا سال پیروزی انقلاب تنها حدود ۱۸۵ تانک تحویل ایران گردید و بعد از انقلاب اسلامی هم طرف انگلیسی به عمده تعهدات خود در قرارداد عمل نکرد و تعداد زیادی از تانک‌های چیفتن باقیمانده به ایران تحویل نگردید و بدین ترتیب اجرای آن قرارداد‌ها از سوی انگلیس نقض شد».
اما خیانت انگلیسی‌ها در ماجرای قرارداد فروش تجهیزات نظامی به ایران صرفا به نقض عهد منحصر نمی‌شود؛ بلکه لندن نه تنها پس از فروپاشی رژیم ستمشاهی پهلوی از ارسال تجهیزات خریداری شده توسط ایران (با وجود دریافت پول) ممانعت به عمل آورد؛ بلکه همان تجهیزات متعلق به ایران را به رژیم متجاوز صدام فروخت. تا ثابت کند سنتش در فروش تسلیحات پابرجاست و تسلیحاتش صرفا متعلق به رژیم‌های متجاوز و کودک‌کش است از پهلوی تا صدام و آل‌سعود و صهیونیست‌ها.
ماجرای قراداد تسلیحاتی رژیم شاه با انگلیس
در سال ۱۹۷۳ میلادی (۱۳۵۲ شمسی) رژیم ستمشاهی، تصمیم گرفت بخش عمده‌ای از درآمد خود را صرف خرید تسلیحات آمریکایی و انگلیسی و پر کردن جیب صاحبان کمپانی‌های تسلیحاتی مغرب زمین کند. از اینرو در جریان سفر «لرد کرینگتون» وزیر جنگ انگلیس به ایران قراداد‌های هنگفتی میان رژیم پهلوی و انگلیس برای خرید اقلام تسلیحاتی از قبیل: «تانک چیفتن»، «تانک اسکورپیون» و «ناوبالگرد خارک» منعقد شد.
تا اواخر سال ۱۳۵۳ شمسی، رژیم پهلوی سفارش بیش از ۵ هزار عراده تانک چیفتن را به انگلیس داد و با انضمام سایر اقلام و خدمات تسلیحاتی دریافتی از انگلیس طی سال‌های بعد، رقم قرارداد تسلیحاتی رژیم پهلوی و انگلیس تا سال ۱۳۵۵ به حدود یک میلیارد پوند رسید که بخش عمده‌ای از رقم این قرارداد توسط انگلیس دریافت شده بود. حتی در سال ۱۳۵۶ هم که عیاشی‌ها و ولخرجی‌های شاه مستبد، کفگیر بودجه دولتی را به ته دیگ رسانده بود، رژیم شاه به تهاتر نفت و سلاح با لندن روی آورد.
البته در این میان رشوه‌گیری‌های نزدیکان دربار و مفاسد مالی آنها برای انعقاد در قراردادهای مختلف با شرکت‌های تسلیحاتی انگلیسی نیز خسارات و هدررفت بودجه عمومی کشور را تشدید می‌کرد.
خیانت آشکار لندن؛ به فروش رساندن تجهیزاتی که پولش را ایران داده بود
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، دولت انگلیس با وجود آنکه بخش عمده‌ای از پول تانک‌های چیفتن را دریافت کرده بود، اما از ارسال آنها خودداری می‌کرد و به لغو یکطرفه قرارداد تسلیحاتی با ایران مبادرت ورزید. البته ناگفته نماند که در اواخر دوران رژیم پهلوی، «حسن طوفانیان» از طرف «شاپوربختیار» به لندن رفت و بخشی از قرارداد تسلیحاتی با انگلیس را بدون آنکه مبالغ واریز شده را بازستاند، ملغی کرد!
پس از انقلاب، انگلیسی‌ها نه تنها از ارسال تجهیزات نظامی به ایران وفق قرارداد منعقد شده خودداری کردند و از بازگرداندن پول ملت ایران امتناع ورزیدند بلکه پس از تجاوز رژیم صدام به ایران نیز تانک‌های چیفتن خریداری شده توسط ایران را به ارتش متجاوز عراق فروختند و حتی با اعزام تکنسین به بغداد اقدام به تعمیر تانک‌های ایرانی غنیمت گرفته شده توسط ارتش متجاوز عراق کردند و با این کار آشکارا ادعای بی طرفی خود در جنگ ایران و عراق را نفی کردند.
در تاریخ ۲۶ نوامبر ۱۹۸۰ (۵ آذر ۱۳۵۹) «مایکل هولتون» مدیر فروش وزارت دفاع انگلیس در نامه‌ای محرمانه به «دیوید میرز» مدیرکل خاورمیانه وزارت خارجه انگلیس عنوان کرد که «ژنرال امین» که از سوی نیروهای مسلح عراق رسما به لندن سفر کرده بود، علاوه بر درخواست‌های نظامی دیگر، خواهان دریافت قطعات و تجهیزات چیفتن برای استفاده از ۶۹ تانک به غنیمت گرفته‌شده عراق از ایران در نخستین هفته‌های جنگ و همچنین کمک متخصصان انگلیسی بود. در این نامه از قصد وزارت دفاع انگلیس برای اعزام مخفیانه یک تیم تخصصی برای بررسی درخواست عراق خبر داده شده است.
همچنین علاوه بر تانک‌های چیفتن که دولت انگلیس پول آنرا بازنگرداند و در قرارداد با ایران، خیانت پیشه کرد، از ارسال ۴ فروند ناوبالگرد خریداری شده به ایران نیز به دلیل پیروزی انقلاب اسلامی سرباز زد و این درحالی بود که کل پول این ناوبالگرد‌ها را دریافت کرده بود.
انگلیس؛ پیشگام در فروش جنگ افزار
سال گذشته که بمباران مناطق مختلف یمن و کشتار کودکان و غیرنظامیان یمنی توسط ائتلاف سعودی شدت گرفته بود، کمپین مبارزه با تجارت تسلیحات (CAAT) طی گزارشی اعلام کرد که عربستان سعودی بزرگترین خریدار تسلیحات انگلیس است و از سال ۲۰۱۰ به این سو، تجهیزاتی به ارزش ۶ میلیارد و ۷۰۰ میلیون پوند از این کشور دریافت کرده است.
در همان مقطع، «دیوید وِرینگ» از اعضای کمپین مبارزه با تجارت تسلیحات، طی مصاحبه‌ای گفت که «پیمانِ زهرآگین انگلیس-عربستان، رژیم سعودی را تقویت و جیب کارخانه‌های تسلیحاتی را پر کرده است و در عین حال برای مردم عربستان و یمن عواقب ویران‌کننده‌ای داشته است».
سازمان دیده‌بان حقوق بشر نیز تحریم تسلیحاتی عربستان سعودی را خواستار شد و از آمریکا، انگلیس، فرانسه و دیگر کشور‌ها خواست تا زمان توقف و رسیدگی به حملات غیرقانونی عربستان به یمن، فروش اسلحه به ریاض را تعلیق کنند.
با این همه با وجود فشار‌های جهانی، لندن کماکان به حمایت تسلیحاتی از رژیم متجاوز سعودی به صورت مستقیم و غیرمستقیم ادامه میدهد. دلیل این امر وابستگی ساختار اقتصادی و بودجه‌ای انگلیس به درآمدزایی از فروش جنگ‌افزار‌های مختلف است. تفاوتی هم نمیکند مقصد این تسلیحات کجا باشد؛ صرفا متجاوز بودن و مستبد بودن و ضدمردمی بودن، ملاک و معیار مشترک خریداران تسلیحات لندن است. چه آل‌سعود جنایتکار و چه رژیم منحوس صهیونیستی.
بدهی ۴۵۰ میلیون پوندی لندن به تهران
در روزهای اخیر بحث پرداخت بدهی معوق دولت انگلیس به ایران بر سر زبان‌ها افتاده است. بدهی‌ای که بالغ بر ۴۵۰ میلیون پوند و مربوط به خرید تسلیحات از انگلیس توسط رژیم ستمشاهی است و در نتیجه احکام دیوان داوری لاهه طی سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۹ قطعی شده است؛ اما سران لندن به بهانه‌های مختلف تاکنون از اجرای آن سرباز زده‌اند.
اواخر آبان ماه، رویترز طی گزارشی اعلام کرد که «بوریس جانسون» وزیر خارجه و «فیلیپ هاموند» وزیر خزانه‌داری انگلیس با پرداخت بدهی ایران بواسطه قراداد تسلیحاتی لندن و رژیم سابق این کشور موافقت کردهاند. اگر چه این رسانه انگلیسی تلاش کرد این موضوع را به پرونده یک مجرم امنیتی پیوند بزند، اما اطلاعات و اظهارات بعدی مسئولان کشورمان به اثبات رساند که گردن نهادن انگلیسی‌ها به پرداخت بدهی‌شان به ایران صرفا در نتیجه فعل و انفعالات رخ داده در دوران بعد از تحریم‌ها و جبر قوانین ناظر بر حقوق بین الملل بوده است.
۲۵ آبان ماه، بهرام قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در واکنش به خبرسازی رسانه‌های انگلیسی در آستانه پرداخت بدهی لندن به تهران، اعلام کرد که «جمهوری اسلامی ایران از مدت‌ها قبل برای دریافت حقوق حقه مردم ایران از دولت انگلیس، تلاشی وافر و مذاکرات طولانی و مفصلی داشته و این موضوع را از طرق مختلف پیگیری کرده است. پرونده خانم نازنین زاغری و موضوع پرداخت بدهی دو مسئله جدا از یکدیگر هستند و هیچ ارتباطی بین آنها وجود ندارد و هرگونه ارتباط دادن این موضوعات به یکدیگر کاملا خلاف و مردود است».
حمید بعیدی‌نژاد سفیر ایران در انگلیس نیز، ۲۶ آبان در همین رابطه در کانال تلگرامی‌اش، نوشت «بعد از دو دهه دعوای حقوقی سنگین بین ایران و انگلیس، پرداخت مطالبه ۴۵۰ میلیون پوندی ایران از انگلیس به مرحله‌ی نهایی خود رسیده است و این بدهی طی روزهای آینده قرار است توسط انگلیس به ایران پرداخت گردد».
بعیدی نژاد پیرامون محتوای قراردادی که موجب بدهی انگلیس به ایران شده نیز متذکر شد که «این پرونده مربوط به مطالبات ایران از یک شرکت نظامی انگلیسی با نام اختصاری IMS میباشد و سابقه بسیار طولانی دارد و به دو قراردادی که ایران در زمان رژیم پهلوی با این شرکت انگلیسی در سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ یعنی بالغ بر بیش از ۴۰ سال پیش از این برای خرید تانک‌های چیفتن و تعدادی خودرو‌های نظامی امضاء کرده است برمی‌گردد. بر اساس یکی از قرارداد‌ها قرار بود که تعداد ۱۵۰۰ تانک چیفتن به ارتش ایران تحویل شود که تا سال پیروزی انقلاب تنها حدود ۱۸۵ تانک تحویل ایران گردید و بعد از انقلاب اسلامی هم طرف انگلیسی به عمده تعهدات خود در قرارداد عمل نکرد و تعداد زیادی از تانک‌های چیفتن باقیمانده به ایران تحویل نگردید و بدین ترتیب اجرای آن قرارداد‌ها از سوی انگلیس نقض شد».
اما خیانت انگلیسی‌ها در ماجرای قرارداد فروش تجهیزات نظامی به ایران صرفا به نقض عهد منحصر نمی‌شود؛ بلکه لندن نه تنها پس از فروپاشی رژیم ستمشاهی پهلوی از ارسال تجهیزات خریداری شده توسط ایران (با وجود دریافت پول) ممانعت به عمل آورد؛ بلکه همان تجهیزات متعلق به ایران را به رژیم متجاوز صدام فروخت. تا ثابت کند سنتش در فروش تسلیحات پابرجاست و تسلیحاتش صرفا متعلق به رژیم‌های متجاوز و کودک‌کش است از پهلوی تا صدام و آل‌سعود و صهیونیست‌ها.
ماجرای قراداد تسلیحاتی رژیم شاه با انگلیس
در سال ۱۹۷۳ میلادی (۱۳۵۲ شمسی) رژیم ستمشاهی، تصمیم گرفت بخش عمده‌ای از درآمد خود را صرف خرید تسلیحات آمریکایی و انگلیسی و پر کردن جیب صاحبان کمپانی‌های تسلیحاتی مغرب زمین کند. از اینرو در جریان سفر «لرد کرینگتون» وزیر جنگ انگلیس به ایران قراداد‌های هنگفتی میان رژیم پهلوی و انگلیس برای خرید اقلام تسلیحاتی از قبیل: «تانک چیفتن»، «تانک اسکورپیون» و «ناوبالگرد خارک» منعقد شد.
تا اواخر سال ۱۳۵۳ شمسی، رژیم پهلوی سفارش بیش از ۵ هزار عراده تانک چیفتن را به انگلیس داد و با انضمام سایر اقلام و خدمات تسلیحاتی دریافتی از انگلیس طی سال‌های بعد، رقم قرارداد تسلیحاتی رژیم پهلوی و انگلیس تا سال ۱۳۵۵ به حدود یک میلیارد پوند رسید که بخش عمده‌ای از رقم این قرارداد توسط انگلیس دریافت شده بود. حتی در سال ۱۳۵۶ هم که عیاشی‌ها و ولخرجی‌های شاه مستبد، کفگیر بودجه دولتی را به ته دیگ رسانده بود، رژیم شاه به تهاتر نفت و سلاح با لندن روی آورد.
البته در این میان رشوه‌گیری‌های نزدیکان دربار و مفاسد مالی آنها برای انعقاد در قراردادهای مختلف با شرکت‌های تسلیحاتی انگلیسی نیز خسارات و هدررفت بودجه عمومی کشور را تشدید می‌کرد.
خیانت آشکار لندن؛ به فروش رساندن تجهیزاتی که پولش را ایران داده بود
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، دولت انگلیس با وجود آنکه بخش عمده‌ای از پول تانک‌های چیفتن را دریافت کرده بود، اما از ارسال آنها خودداری می‌کرد و به لغو یکطرفه قرارداد تسلیحاتی با ایران مبادرت ورزید. البته ناگفته نماند که در اواخر دوران رژیم پهلوی، «حسن طوفانیان» از طرف «شاپوربختیار» به لندن رفت و بخشی از قرارداد تسلیحاتی با انگلیس را بدون آنکه مبالغ واریز شده را بازستاند، ملغی کرد!
پس از انقلاب، انگلیسی‌ها نه تنها از ارسال تجهیزات نظامی به ایران وفق قرارداد منعقد شده خودداری کردند و از بازگرداندن پول ملت ایران امتناع ورزیدند بلکه پس از تجاوز رژیم صدام به ایران نیز تانک‌های چیفتن خریداری شده توسط ایران را به ارتش متجاوز عراق فروختند و حتی با اعزام تکنسین به بغداد اقدام به تعمیر تانک‌های ایرانی غنیمت گرفته شده توسط ارتش متجاوز عراق کردند و با این کار آشکارا ادعای بی طرفی خود در جنگ ایران و عراق را نفی کردند.
در تاریخ ۲۶ نوامبر ۱۹۸۰ (۵ آذر ۱۳۵۹) «مایکل هولتون» مدیر فروش وزارت دفاع انگلیس در نامه‌ای محرمانه به «دیوید میرز» مدیرکل خاورمیانه وزارت خارجه انگلیس عنوان کرد که «ژنرال امین» که از سوی نیروهای مسلح عراق رسما به لندن سفر کرده بود، علاوه بر درخواست‌های نظامی دیگر، خواهان دریافت قطعات و تجهیزات چیفتن برای استفاده از ۶۹ تانک به غنیمت گرفته‌شده عراق از ایران در نخستین هفته‌های جنگ و همچنین کمک متخصصان انگلیسی بود. در این نامه از قصد وزارت دفاع انگلیس برای اعزام مخفیانه یک تیم تخصصی برای بررسی درخواست عراق خبر داده شده است.
همچنین علاوه بر تانک‌های چیفتن که دولت انگلیس پول آنرا بازنگرداند و در قرارداد با ایران، خیانت پیشه کرد، از ارسال ۴ فروند ناوبالگرد خریداری شده به ایران نیز به دلیل پیروزی انقلاب اسلامی سرباز زد و این درحالی بود که کل پول این ناوبالگرد‌ها را دریافت کرده بود.
انگلیس درجنایت های سعودی ها شریک است.
5 آذر 1396 ساعت 10:02
سفیر آلمان در ایران گفت: اکنون وقت آن است که هرآنچه در توان داریم بهکار گیریم تا کنگره آمریکا را نسبت به مزایای توافق هستهای متقاعد کنیم.
"میشائیل کلور برشتولد"، سفیر آلمان در گفتوگو با تسنیم به مسائل مختلفی از جمله روابط سیاسی و اقتصادی ایران و آلمان بعد از برجام، اقدامات دولت آمریکا درباره برجام و تلاش اروپا برای حفظ این معاهده، همهپرسی اقلیم و تحولات در منطقه و نقش ایران در مبارزه با تروریسم پرداخت که مشروح آن از نظر خوانندگان میگذرد.
پس از اجرای برجام، روابط ایران و آلمان به چهصورتی بهبود یافته است؟ میتوانید برخی جزئیات و بهبود صورتگرفته از نظر اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و دیگر جنبهها را ارائه کنید؟
کلور برشتولد: انعقاد پیمان هستهای وین باعث فراهم ساختن بستر راهی شد که میخواهیم با هم در آن بهپیش رویم و البته خبرهای خوب بسیارند. امسال حجم مبادلات تجاری ایران و آلمان به بیش از سه میلیارد یورو خواهد رسید که نرخ رشد سالانهای بیشتر از 20 درصد را نشان میدهد.
علاوه بر وزیر اقتصاد آلمان، تقریباً تمام وزرای اقتصادی از 16 ایالت آلمان همراه با هیأتهای بزرگ اقتصادیشان به ایران سفر کردهاند. همه آنها شخصاً میخواستند ببینند که پتانسیلهای ازسرگیری روابط دوجانبه اقتصادی، که بهطور سنتی همواره خوب بوده است، در چه حوزههایی قرار دارد.
نباید فراموش کنیم که همکاران تجاری اغلب مجبور بودند که نخست یکدیگر را پیدا کنند و بعد یکدیگر را بشناسند. تازه آن موقع میتوان پای میز مذاکره نشست و این امر ممکن است چند سال به درازا بینجامد. من این تحولات را مثبت ارزیابی میکنم، هرچند ممکن است روند کار، گاهی کندتر از آنچه فکر میکردهایم، پیش رود. ما تلاش خود را برای بلندمدت متمرکز کردهایم: نیروگاه برق خورشیدی که توسط یک سرمایهگذار آلمانی در نزدیکی شهر همدان، با همکاری مسئولین ایران برای تولید انرژیهای تجدیدپذیر در شرکت ساتبا و اتصال آن به شبکه برق داخلی در نظر گرفته شده، یک طرح 20ساله است. آلمان یکی از پیشگامان این حوزه است و ایران هم آنقدر نور خورشید دارد تا از این فنآوری جدید برای تأمین پایدار انرژی خود بهره برد.
در ارتباط با سؤالتان در مورد تبادلات فرهنگی باید بگویم که بهطور پیوسته در حال تقویت است، بهعنوان مثال روز دهم آبان نمایشگاه عکس "هانس گئورگ برگر"، یک عکاس آلمانی با عنوان "مکاشفه و تماشا ــ سه سفر به قلب اسلام شیعی" در کاخ گلستان افتتاح شد که عکسهای تاریخی و مدرن آن، نگاهی عمیق و درخور توجه به حوزههای علمیه تشیع در ایران و عراق را ممکن میسازد.
این نمایشگاه ارزش احترام متقابل و تعامل همسنگ را به ما میآموزد. همچنین نمایشگاه "ایران ــ فرهنگهای کهن در میان آب و کویر" که از طرف موزه ملی ایران در تالار هنر فدرال در شهر بُن آلمان روزهای پایانی خود را میگذراند، مورد بازدید بیش از یک میلیون نفر قرار گرفت. مهم این است که این جا نایستیم و توقف نکنیم، چرا که هنوز پتانسیلهای مشترک بسیاری برای همکاری وجود دارد.
در چهبخشهایی و به چهشکلی، حجم تجارت دوجانبه ایران و آلمان افزایش یافته است و در این راه موانع همکاریهای آتی چیست؟
کلور برشتولد: واردات ماشینآلات آلمانی بهمیزان قابل توجهی افزایش یافته است، این بهنفع بازار ایران است زیرا رقابت محصولات ایرانی را افزایش میدهد، برای نمونه تحویل هواپیمای ایرباس، بزرگترین تولیدکننده هواپیمای اروپا که در آلمان نیز تولید میشود. تولید نهایی ماشینآلات تحویلشده به ایران در هامبورگ صورت پذیرفت. هر یک هواپیمای جدید امنیت ترافیک هوایی در ایران را افزایش میدهد. این بهخصوص برای من از اهمیت زیادی برخوردار است.
دولت ایالات متحده پایبندی ایران به برجام را تأیید نکرد در صورتی که آژانس بینالمللی انرژی اتمی 8 مرتبه پایبندی ایران به توافق را تأیید کرده است. ارزیابی شما از چنین اقدامی چیست و واکنش آلمان چگونه خواهد بود؟ همچنین در کوتاهمدت و بلندمدت، پیامدهای ناشی از تصمیم مناقشهبرانگیز (ترامپ) در خصوص مسئله ایران و دیگر مسائل جهانی چه خواهد بود؟
کلور برشتولد: سران سه کشور اروپایی E3 (فرانسه، انگلستان و آلمان) در خصوص تصمیم رئیس جمهور آمریکا ترامپ، مبنی بر عدم تأیید پایبندی ایران به برجام، بهصورت مشترک اعلامیه صریح و شفافی صادر کردند. آنها دولت و کنگره آمریکا را تشویق کردهاند که پیش از برداشتن قدمهایی که میتواند باعث تضعیف برجام شود، پیامد تصمیماتشان را در ارتباط با امنیت آمریکا و متحدانش بررسی کنند. وزیران خارجه 28 کشور عضو اتحادیه اروپا نیز بهاتفاق آرا در بیانیهای از ایالات متحده خواستهاند تا به تعهدات خود در قبال برجام پایبند بماند و پیش از هر اقدامی پیامدهای امنیتی آن را برای آمریکا، شرکای خود و منطقه مورد بررسی قرار دهد.
سفر خانم فدریکا موگرینی، نماینده عالی اتحادیه اروپا به واشنگتن برای پیشبرد مذاکرات اروپاییها با طرف آمریکایی بسیار حائز اهمیت بود. گفتوگوهای او با آقای ظریف، وزیر امور خارجه ایران در سمرقند نیز نشان داد که ما اروپاییها کانالهای گفتوگو را با همه باز نگه داشتهایم.
وزرای امور خارجه فرانسه، بریتانیا و آلمان بههمراه خانم موگرینی، نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی، 22 آبان ماه، در نشست شورای خارجی اتحادیه اروپا، بار دیگر بهطور صریح و آشکار تعهد خود به برجام را اعلام کردند.
اکنون وقت آن است که هرآنچه در توان داریم بهکار گیریم تا کنگره ایالات متحده را نسبت به مزایای توافق هستهای متقاعد کنیم، با این حال، در دیپلماسی همیشه ضروری است که با همه صحبت و به همه گوش کنیم. ما همه امیدواریم که بتوانیم با همه طرفها برای مسائلی که به نگرانیهایمان دامن میزنند، راه و چارهای پیدا کنیم.
ما هنوز بر سر حرف و موضع خود هستیم و آن را پیش از 21 مهر ماه و سخنرانی رئیسجمهور ترامپ درخصوص استراتژی ایالات متحده در برابر ایران، اعلام کردیم. ما تلاش میکنیم تا همه مسائل را با هم و در سایه احترام متقابل به یکدیگر به بحث بگذاریم.
کردستان عراق اخیراً همهپرسی استقلال برگزار کرد. رویکرد آلمان نسبت به این مسئله چگونه است؟ آیا استقلال بدون شناسایی بینالمللی ممکن است؟
کلور برشتولد: آقای گابریل، وزیر امور خارجه آلمان، از این که حکومت و رئیس منطقه کردستان عراق عزم خود را جزم کرده بودند تا در مورد استقلال خود همهپرسی برگزار کنند، بلافاصله ابراز تأسف کرد. آنها این تصمیم را صرف نظر از محدودیتها، هشدارها و بهخلاف همه توصیههای یکصدای جامعه جهانی گرفته بودند. این رفراندوم هیچ ضمانت اجرایی ندارد، بهخصوص در مورد تعلق مناطق مورد بحث به منطقه کردستان عراق.
آقای گابریل از طرفین خواست از هرگونه تشدید اوضاع بپرهیزند و از گام برداشتن بهصورت یکطرفه در مسیر استقلال و یا اتخاذ اقدامات قهرآمیز، فاصله بگیرند. مسائل موجود میان اربیل و بغداد باید به بحث گذاشته و حلوفصل شود. ما انتظار داریم که دولت منطقهای کردی و دولت مرکزی عراق بهطور متعادل بر فعالان و بازیگران صحنه تأثیر خوبی داشته باشند. کشورهای همسایه نیز باید به این امر کمک کنند.
شما درخصوص حل نزاعهای منطقهای شامل سوریه، عراق و یمن چقدر خوشبین هستید؟
کلور برشتولد: منازعات منطقهای ابتدا باید توسط بازیگران منطقهای حل شود. آنان مسئولیت خاصی بهعهده دارند، اما شکی نیست که جامعه بینالمللی نیز مسئولیت دارد و در گفتوگو با طرفین درگیری باید در صورت لزوم این مسئولیت را انجام دهد.
با تضعیف داعش در منطقه، با مسئله تروریسم در آینده به چهصورتی باید برخورد کرد؟ آیا شما به شکست تروریسم در منطقه و خارج از آن امیدوار هستید؟
کلور برشتولد: ما میدانیم که ایران در همان اوایل، خطر تروریسم را به اروپا هشدار داده بود. حالا همه ما در یک قایق نشستهایم. خطر تروریسم، بینالمللی است و فرقی هم نمیکند اهل کجا باشید یا چه دینی دارید. اروپاییها هم مثل زنان و مردان ایران، قربانی تروریسم شدهاند. مهم این است که ما وابستگیمان به هم را ببینیم و درک کنیم و این که همگی سهم خود را در رویارویی با این خطر بزرگ که روزگارمان را تهدید میکند، ادا کنیم.
انتخابات اخیر در آلمان آیا بر سیاست خارجی آلمان تأثیر خواهد گذاشت؟
کلور برشتولد: آلمان دارای یک سیستم سیاسی پایدار است. از انتخابات، یک پارلمان جدید متولد شد. در حال حاضر بحث در مورد تشکیل دولت وجود دارد. هنوز زود است که بخواهیم بر سر اینکه چهکسی سکان هدایت وزارت امور خارجه را بهعهده میگیرد، به حدس و گمان بپردازیم. اما آنچه مهم است، امری است که برای همه دولتهای آلمان صدق کرده است: Pacta sunt servanda، (این جمله لاتین است و بهمعنای این است که: به تعهدات باید پایبند بود). دولتهای جدید آلمان به ارزش تعهدات بینالمللی آلمان واقف هستند.
اخیراً هیئتی از اتحادیه اروپا به ایران آمد. ارزیابی شما از این سفر چیست و آیا شما در زمینه ایجاد دفتر اتحادیه اروپا در تهران اطلاعی دارید؟
کلور برشتولد: آلمان نیز از حضور هیئت نمایندگی اتحادیه اروپا و سرویس اقدامات خارجی اروپا (EEAS) در ایران حمایت مینماید. سرویس اقدامات خارجی اروپا، خانم فدریکا موگرینی، نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیت را در انجام وظایفش حمایت میکند. اتحادیه اروپا دارای 139 هیئت و دفتر در سراسر جهان میباشد، که کانالهای گفتگوی مهمی بین اتحادیه اروپا و کشورهای پذیرنده میگشایند. روابط بین اتحادیه اروپا و ایران میبایست در بخشهای روابط سیاسی، همکاریهای اقتصادی، تجارت و سرمایه گذاری، کشاورزی، حملونقل، انرژی و تغییرات اقلیمی، همکاری هستهای غیرنظامی، محیط زیست، پدافند غیرعامل، علوم، تحقیقات، آموزش، مبارزه با مواد مخدر و مهاجرت، تعمیق گردند. اتحادیه اروپا در مسائل مرتبط با اجرای برجام نیز نقش مهمی دارد. کمیسیون مشترک برنامه جامع اقدام مشترک بهریاست موگرینی و یا نماینده ایشان که خانم هلگا اشمیت از آلمان هستند، تشکیل جلسه میدهد. حضور هیئت اتحادیه اروپا در ایران، همکاری بین ایران و اتحادیه اروپا را بسیار تسهیل خواهد نمود.
موضع آلمان در قبال تحولات اخیر در لبنان بهویژه در رابطه با آقای سعد الحریری، نخست وزیر لبنان چیست؟
کلور برشتولد: درخصوص صحبت آقای زیگمار گابریل، وزیر امور خارجه آلمان باید بگویم که ما نگران این هستیم که دوره منازعات و رودرروییها دوباره به لبنان برگردد. لبنان این حق را دارد که خودش برای آیندهاش تصمیم بگیرد و این امر نباید ملعبهای برای منافع یک طرف ثالث باشد.