سرویس بین الملل پایگاه خبری شهدای ایران؛ هستند مردانی که فارغ از قومیت و ملیت تنها برای برافراشتن پرچم اسلام راه مبارزه با ظلم را در پیش می گیرند و در راه هدف خود مرزها را می پیمایند و در آرزوی شهادت به سوی معبود خود می روند.

واقعه نسل کشی بوسنی، زخمی کهنه و جانسوز از قتل عام زنان و مردان و کودکان بوسنیاییست که تنها به جرم مسلمانی در سالهای اول دهه 70 شمسی به دست صربها و با حمایت دولت های غربی کشته شدند.

در این میان اما عده ای از مردان خدا با شنیدن صدای مردم مظلوم عازم بوسنی شدند و در این راه به شهادت رسیدند.

شهید حیدری یکی از همین شهدا بود.

 روز عید غدیر سال ۱۳۷۲ درکشور بوسنی – هرزگوین و در بوسنای مرکزی واقع در شهر ویسوکو متوجه شدند که منطقه ای از جاده وسیوکو توسط نیروهای کروات آلوده شده و این مسیر، مسیر عبور ایرانیان بود.

شهید حیدری دستور داد که تا اطلاع ثانوی کسی از این مسیر عبور نکند و خود به همراه یکی از رزمندگان بوسنی به آن منطقه رفتند تا آن جا را مورد بررسی قرار دهند و قبل ازحرکت با مادرشان که سیده بودند تماس تلفنی گرفتند و ضمن تبریک عید به ایشان با حالتی روحانی با همه خداحافظی کردند، و به کمین نیروهای کروات که در آن زمان با نیروهای مسلمان در حال جنگ بودند رفت.


در سال 1339 تنها پسر خانواده حیدری در شهر ملایر دیده به جهان گشود. دوران کودکی رسول با زمزمه‌ی تقوا و نجوای ایمان سپری شد، زمانی که گام در راه تحصیل نهاد، به دلیل هوش و ذکاوت و رفتار مردانه‌اش در مدرسه شاگرد ممتاز گشت، سال دوم دبیرستان بود که خانواده‌اش به «اهواز» مهاجرت کردند، و پس از 2 سال به ملایر بازگشتند. او پس از بازگشت برای ادامه تحصیل به هنرستان رفت و از همان زمان با الفبای سیاست آشنا شد.




و همگام با مردم انقلابی در راهپیمایی‌ها و تظاهرات ضدرژیم شرکت نمود. یک مرتبه نیز توسط نیروهای شهربانی دستگیر شد .رسول پس از اتمام تحصیل در سال 1358 به عضویت سپاه پاسداران همدان درآمدوسپس در سال 1359 سپاه پاسداران ملایر را تشکیل داد و قاطعانه به مبارزه علیه عوامل ساواک پرداخت. حیدری پس از مدتی به کردستان رفت و در شهر پاوه به مبارزه علیه ضدانقلاب مشغول شد.

و در فرو نشاندن غائله «سریش آباد» و در سال 1358 آزادسازی «باینگان» حماسه آفرید. با آغاز جنگ تحمیلی به جبهه رفت و در عملیات‌های مختلفی شرکت نمود و چندین مرتبه مجروح شد. وی در سال 1360 ازدواج کرد و پس از چندی دوباره به جبهه عزیمت کرد. رسول مدتی در جبهه گیلان‌غرب و سرپل ذهاب با نیروهای متجاوز عراقی جنگید، در سال 1363 نیز در منطقه شمال غرب با هوشمندی مانع از رسیدن دشمن به اهدافش شد او در طول سال های دفاع مقدس 65 ماه در جبهه به خدمت خالصانه پرداخت.


معصومه برزگر همسر شهید رسول حیدری می گوید:  او در طول هشت سال دفاع مقدس، حدود 65 ماه درجبهه هاي جنوب، بويژه غرب به خدمت خالصانه مي پردازد كه عمدتاً در كردستان عراق به فعاليت شناسايي اقدام مي نمود. درشمال عراق تاعمق خاك عراق نفوذ كرد و گاهي در شناسايي ها تا مرز سوريه به پيش مي رود.

وي اضافه كرد: جنگ كه تمام شد، گفتم نفس راحتي مي كشيم و تازه زندگي مشركمان را شروع خواهيم كرد. ترم آخر (كارشناسي، رشته علوم سياسي) بود كه صحبت حضور در بوسني و هرزگوين به ميان آورد و از تجاوز صرب هاي نژاد پرست به مسلمانان تازه انقلاب يافته بوسني وهرزگوين مي گفت. از اين حرفش شوكه شدم. من و مادر ايشان راضي نمي شديم. رسول هم تلاش مي كرد ما را قانع كند. مي گفت ما مسلمانيم بايد به داد مسلمانان برسيم... بالاخره كم كم راضي شديم و با رضايت من و مادرش دانشگاه را رها كرد و به بوسني رفت.
 
رهبر انقلاب در دیدار خانواده شهید حیدری چنین فرمودند: "ما دلمان برای از دست دادن این عزیز وسایرعزیزان می سوزد لکن سعادتی از این بالاتر نیست و نمی شود که جوانی برود داخل میدان و شهید شود.من بارها گفته ام میدان بوسنی،جنگ اسلام وکفر تنها نیست بلکه از این بالاتر است،دروازه ورود به غرب واروپا است،آنجا مسأله اش بالاتر از جنگ عراق و ایران است.کسی که برود آنجا و محیط امن خانواده را رها کند مقامش خیلی بالاتراست".