پیمان ادیبی یکی از جانبازان شیمیایی در نامه خود که درپی انتشار اخبار مربوط به جانباز شهید محمد رجبی ثانی برای ما ارسال کرده، آورده است: مگر نه این است که جانبازان و آزادگان در زمان انقلاب و بعد از آن (جنگ) از همه چیز خود گذشتند و زندگی، مال، تحصیل و.... و علاوه بر آن جان خود را نیز پیشکش نمودند تا دین، عترت، اصالت ایرانی و مردانگی مردان ایران به زیر سوال نرود؟! زمانی که چنین افکاری در بین جوانان موج می زد، چرا دولت و مجلس بدون مطالعه قوانینی را به تصویب می رسانند که قابلیت اجرایی ندارد و جانبازان و آزادگان می بایست فقط چوب این قوانین را بخورند و نه امتیاز مکتسبه آنرا ؟ هدف از تصویب قوانین چیست؟
زمانه طوری شده که جانباز باید در صورت بروز و شدت بیماری ناشی از جنگ زیر سوال برود! (کسی نگفت به شما بروید. خودتان رفتید! برای دولت جنگیدید و دولت هم باید پاسخگوی شما باشد.اگر برای دولت جنگیدید حقتان را باید از دولت بگیرید)! چطور؟ جانباز و آزاده این مرز و بوم اصلا جرات این را ندارد که بگوید جانباز یا آزاده هست! ولی الآن گاهی واقعا دلم می گیرد و از زنده بودنم پشیمان می شوم. منی که بهخاطر دین و ملتم در برابر متجاوز ایستادم تا باقی ملت در آرامش زندگی کنند، الآن می بایست بر روی ویلچر یا با عصای سپید، با ماسک اکسیژن با اعصاب در هم و خراب که موجب سلب آسایش سر و همسر می شود و... زندگی کنم و هیچ حقی برای خود قائل نشوم! و مسئولین نظام نیز همچنین! خوش به حال آنهایی که رفتند و این همه ظلمی که در حق جانبازان و آزادگان، ناروا روا می شود را نمی بینند!
. آیا کسی در آن زمان میاندیشید به محض تمام شدن جنگ، شور و حرارت و مسائل پیرامون آن به این سرعت به حالت جمود برسد؟ آیا طبقه متوسط و زیر متوسط جامعه که عمدتا در انقلاب و جنگ مشارکت داشتند محکوم به فراموشی هستند؟ کشور به چه سویی می رود؟یکی از مسئولین مربوطه اعلام می کند جانبازان و آزادگان ما در اکثر ادارات دولتی و غیر دولتی مشغول به کارند! کو آمار؟ کجاست ادله موضوع ؟ چند نفر بعد از جانبازی جذب ادارات شدند و به چه طریقی؟ لطفا راهنمایی بفرمائید برای باقی جانبازان و آزادگان. رهنمود لطفاً.
گیریم سخنان این مسئول محترم صحیح. چه برخوردی با ایشان (جانبازان و آزادگان) می شود؟ آیا در حد یک ناجی و قهرمان ملی است؟ نه اصلا آیا در حد یک فرد عادی است یا یک فرد اضافه یا کسی که حق دیگران را می خورد و یا...؟ چه کس و چه ارگانی مسئول این موضوع است؟ این قشر بعد از جنگ جور و جفاهای بسیاری کشیدهاند. حال سوال اینجاست؟ چرا کسانی که از جان خود مایه گذاشتند برای حفظ دین، نظام و مرز و بوم ایران اسلامی، باید قریب به اتفاق فاقد مسکن و کار مناسب باشند، ؟ عاجزانه از مسئولین نظام خواستاریم کمی بیشتر به زندگی جانبازان و آزادگان رسیدگی نمایند. معطوف به هفته دفاع مقدس و روز جهانی مبارزه با سلاح شیمیایی و... نباشد. اینطور نباشد که فقط بعد از عروج یک جانباز مراسم تقدیر از جسم فانی وی بهعمل آید. در زمان حیات نیز به فکر جانبازان باشید.
پیمان ادیبی
جانباز شیمیایی