سرویس بین الملل پایگاه خبری شهدای ایران؛ دفاع مقدس صحنه های بی بدیل و منحصر به فردی رادر خود جای داده است. از رشادت ها و دلاور مردیهای رزمندگان تا ایثار و از خود گذشتگی زنان در عرصه های دیگر جنگ و در نقطه مقابل شقاوت های بسیار نیروهای بعث عراق.

تمام این ویژگی های؛ دفاع مقدس و 8 سال جنگ تحمیلی را به جنگ بی مانند در عرصه جهانی تبدیل نمود  و آنچه بیش از همه مشخص است قدرت نیروی حق علیه باطل است که حتی با وجود تجهیزات کم، حماسه های بزرگی را خلق می کنند.

شهیدانی که از سرزمینی دیگر صدای عدالت خواهی امام و انقلاب اسلامی را شنیدند و شیفته مکتب حسینی شدند و اگرچه در کشوری دیگر و با ملیتی دیگر زندگی می کردند اما فراتر از مرزها برای دفاع از مقدسات خود به ایران آمدند و در جنگ تحمیلی به شهادت رسیدند.

آمارهای رسمی شهدای غیر ایرانی دفاع مقدس از 4565 شهید حکایت دارد که تعداد زیادی نیروهای عراقی بودند که در طول جنگ خود را تسلیم ایران کردند.

در این میان بحرینی های زیادی با شهادت دین خود را به اسلام ادا کردند. تعدادی از آنان ساکن ایران بودند و تعداد دیگرشان در بحرین و شهرهای خود زندگی می کردند ولی با این وجود،  فاصله ها نتوانست پیوند عمیق آنان را با انقلاب و مردم ایران از بین ببرد.
 
شيخ موسى بن جعفر بن عبدالله ابن محمد البابور نمونه ای از این شهداست كه به ابو رضا مشهور بود در الدير كه اطراف محرق قرار دارد متولد شد و در حالي كه بيش‌تر از 24 سال نداشت به شهادت نائل گرديد.

 پدر و مادرش از محبت و احترام فراوان آن‌ها به او ياد مي‌كنند و دوستانش از تقوا و شجاعتش.

بعد از اتمام دروس دبيرستان در منطقه محرق از آن‌جا كه در رشته فيزيك دانشگاه رياض پذيرفته شد به آن‌جا رفت و ليسانس خود را از آن‌جا اخذ نمود. بعد از آن بود كه براي يادگيري علوم ديني به قم آمد و با آن هوش سرشاري كه داشت به عنوان طلبه‌اي موفق شناخته شد و توانست در عرض سه سال مرحله سطح يك را به پايان برساند. او هم‌زمان به تدريس و فعاليت‌هاي مختلف فرهنگي نيز مشغول بود.
 
شوق به لقاء الله آرامش را از او گرفته بود و از همين رو به سوي جبهه روان شد و در عمليات كربلاي دو كه در منطقه ارتفاعات حاج عمران انجام شد، شركت كرد. در كم‌تر از دو ساعت، رزمندگان به اهداف عمليات دست يافتند در حالي كه انتظار مي‌رفت حداقل پنج ساعت به طول بيانجامد. او كه در خط مقدم جبهه بود با گلوله دشمن كه بر قلب مطهرش فرود آمد به شهادت رسيد. گفته شده كه در آخرين لحظات عمرش، سه بار با صداي بلند فرياد «الله اكبر» سر داد و به ديار معبود شتافت.
 
او و دهها شهيد ديگر شهر، در چهارم محرم سال 1407 قمري در تشييعي بزرگ و ماندگار در شهر تهران تشييع شدند و فرداي آن روز به همراه 84 شهيد شهر قم، بر دستان مردم تشييع و در گلزار شهدا به خاك سپرده شدند.

او و دوستانش كه عربي را به خوبي مي‌دانستند براي يك عمليات نظامي در نزديكي يكي از مقرهاي دشمن عراقي به آن‌جا نفود كرده بودند. چندين بمب ساعتي را كار گذاشتند ولي متاسفانه قبل از فاصله گرفتن آنها، بمب‌ها منفجر شد و اين عزيزان نيز به خيل شهداي گرانقدر اسلام پيوستند. آل‌خليفه، حاكمان مستبد بحرين، در انتقام از اين شهيد دلاور، تمام خانواده او را از بحرين اخراج كردند!
 
يك روز كه مشغول خوردن صبحانه بوديم متوجه شد كه چند سنگ از نانوايي سنگکي بر پشت نان چسبيده، آن‌ها را جدا كرد. ما خواستيم آن‌ها را دور بياندازيم ولي ايشان نگذاشت و گفت: اين‌ها مال آن نانوايي است و بايد به آن‌جا برگردد. خودش آن چند عدد سنگ ريز را به نانوايي برد!
 
در يكي از دفعات در حالي كه آب توزيع مي‌كرد، تير قناصه دشمن به دست راستش كه آب را با آن حمل مي‌كرد اصابت كرد. از او آب خواستند. در همان حين گلوله ديگري آمد به سر مبارك او اصابت كرد و آبي كه در دستش بود را با خون سر و دست او آغشته نمود و همچون مولايش اباالفضل العباس«ع» به شهادت رساند و از دست آن حضرت سيراب نمود.
 
او كه در خط مقدم جبهه بود با گلوله دشمن كه بر قلب مطهرش فرود آمد به شهادت رسيد. گفته شده كه در آخرين لحظات عمرش، سه بار با صداي بلند فرياد " الله اکبر"  سر داد و به ديار معبود شتافت.
 
نمونه شهدای بحرینی در ایران کم نیستند. شهید ابوعیسی، شهید ابوحسن، شهید ابو جعفر و بسیاری دیگر که در گلزارهای شهید ایران در کنار همرزمان شهید خود خفته اند و ذره ذره وجودشان خاک ایران شده است.