بهتر است آقای مهاجری به جای دعوت به عذرخواهی از بزرگترین عمال ظلم به انقلاب که نظام را به لبه پرتگاه بردند، کارنامه طولانی خود در این روزنامه را نیز مرور کنند؛شاید به کسی عذرخواهی بدهکار باشند. آنجا که مداوما علیه سید مرتضای آوینی دست به قلم میشدند و او را ضداسلامی خطاب میکردند.
به گزارششهدای ایران روزنامه جمهوری اسلامی به مدیرمسئولی حجت‌الاسلام مسیح مهاجری امروز در مقاله ای با عنوان «ضرورت نهضت عذرخواهی ملی» مدعی آن شد که همانطور که آیت‌الله حائری شیرازی درباره یکی از سران فتنه اقدام به عذرخواهی کرده است، وقت آنست که همه از هم عذر بخواهیم و یکدیگر را ببخشیم. در بخشی از این مقاله آمده است:«این روزها، بعد از ماجرای عذرخواهی آقای قرائتی از آقای دوربینی و بعد از آن، عذر خواهی آیت‌الله حائری شیرازی درباره جناب خاتمی و آقای ری شهری، فکر می‌کنم وقت آن باشد که نهضت عذرخواهی راه بیفتد تا همه از هم عذر بخواهیم و همه نیز هم را ببخشیم تا ذمه‌ها از حق الناس آبروی مردم، بری، شود و سبکبال و مهربان دل بتوانیم به فرداها فکر کنیم.»
به گزارش رجانیوز، این درحالی‌است که سال گذشته نیز رئیس دولت اصلاحات بر اساس همین مغالطه، درصدد اجرای پروژه «آشتی ملی» برآمده بود که با پاسخ روشن رهبرانقلاب مواجه شد.چرایی پافشاری به مواضع اشتباه و هزینه‌آور، ذیل سخنان اسلام رحمانی پسند با چنین مصادیق معلوم‌الحال، براستی چه اراده‌ی باطلی جز سر پوش گذاشتن بر ظلم ظالمان فتنه88 برای فرداها دارد؟
سرانجام دروغ «آشتی ملی» را به یاد آورید
سال گذشته در آستانه سالگرد حصر دو تن از سران فتنه، رئیس دولت اصلاحات از پروژه‌ای به نام «آشتی ملی» نام برد و ذیل آن خواست تا با رفع حصر این دو نفر، از ظلمی که مرتکب شده اند، بدون هیچ‌محاکمه و عذرخواهی، چشم پوشی شود؛ بعد از آن بود که شریکان این ظلم با مصاحبه های گوناگون به تکاپو افتادند تا حداقل افکار عمومی را با خود همراه کنند اما رهبرانقلاب پاسخ یاوه‌گویی هتاکان امام حسین(ع) و اصول انقلاب را اینگونه دادند: «ملّت ایران ایستاده‌اند، مجتمع هستند. حالا یک عدّه‌ای یاد گرفته‌اند تعبیرات «آشتی ملّی، آشتی ملّی» [را گفتن]؛ این حرفها به نظر من معنی ندارد؛ مردم مجتمعند، با هم متّحدند؛ آنجایی که پای اسلام در میان است، پای ایران در میان است، پای استقلال در میان است، پای ایستادگی در مقابل دشمن در میان است، مردم با همه‌ی وجودشان ایستاده‌اند. ممکن است در فلان مسئله‌ی سیاسی دو نفر با هم اختلاف نظر داشته باشند [امّا] تأثیری نمیگذارد. چرا میگویید آشتی؟ مگر قهرند که بیایند با هم آشتی کنند؟
این تعبیرات را روزنامه‌ها پَروبال میدهند، متوجّه نیستند که اشکال ایجاد میکند. وقتی شما میگویید آشتی، مثل این است که یک قهری وجود دارد؛ [درحالی‌که] قهری وجود ندارد. بله، مردم ما با آن کسانی که به روز عاشورا اهانت کردند قهرند. ملّت با آنهایی که روز عاشورا، با قساوت، با لودگی، با بی‌حیایی آمدند جوان بسیجی را در خیابان لخت کردند و کتک زدند، قهر است. با اینها آشتی هم نمیکنیم، و با آن کسانی که با اصل انقلاب بدند، میگویند اصل نظام هدف ما است، میگویند انتخابات بهانه‌ی ما است.»
پیش از این نیز در سال 92، قبل از آنکه مسئله آشتی ملی مطرح شود، این رهبرانقلاب بود که قدم اول راه بازگشت فتنه‌گران را عذرخواهی آنان دانستند. ایشان در دیدار رمضانی با دانشجویان در این خصوص گفتند: «در انتخابات سال 88، آن کسانی که فکر می کردند در انتخابات تقلب شده، چرا برای مواجهه با تقلب، اردوکشی خیابانی کردند؟ چرا این را جواب نمی دهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومی، نخیر، به شکلی که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهی نمی کنند؟»
سوالی که آقای مهاجری در کسوت مدیرِ مسئول این روزنامه میبایست مداوم از خود بپرسند و بنا به آنکه مدعی خط امام و رهبری هستند، جهت تبیین آن تلاش بکنند. ایشان به خوبی میدانند که ملاک باید و نباید های سیاسی در جمهوری اسلامی شرعا و قانونا، ولی فقیه است؛ پس شایسته است برخلاف مواضع روشن‌تر از روز ایشان چنین ناشیانه اقدام به مهندسی معکوس نفرمایند!
خون به ناحق ریخته شده روحانیون بیگناه را چه کسانی باید پاسخ بدهند؟
اما گمان میرود برخلاف تعیین با غرض مصادیق، مسئله‌ای که نویسنده مقاله نسبت به ضرورت آن اظهار نگرانی میکند، پر بیراه نیست. اگر به وضعیت امروز خود بنگریم قطعا این امر برای امروز ما نیز ضرورت دارد؛ چه برسد به فردا ها و نسل های آینده. در هفته ای که گذشت سه روحانی در شهر تهران توسط اراذل و اوباش مضروب شدند که متاسفانه دوتن از این معممین بیگناه به شهادت رسیدند.
آنچه از اعترافات یکی از ضاربین در خصوص انگیزه قتل فرد روحانی در ایستگاه مترو امام‌خمینی توسط پلیس اعلام شد این بود که ضارب پیش از ارتکاب قتل به مراجعات عمومی مجلس جهت اعلام و پیگیری درخواستی میرود و پس از آنکه از آنجا ناامید برمیگردد تصمیم میگیرد که سلاح سرد خریده و به کشتن اولین روحانی‌ای که در خیابان میبیند، اقدام بکند! سناریو به همین سادگی است و به همین راحتی یک روحانی بیگناه کشته میشود.
خوب است با خود رو راست باشیم و بپرسیم چرا یک فرد هرچند با داشتن سوء سابقه و احساس ناامیدی از پیگیری برخی مسئولان اقدام به قتل یک روحانی بیگناه میکند؟ ریشه این اقدام را جز در میان آقازادگان فاسد و آخوندهای اشرافی و جماران‌نشینی که از قبال انقلاب مردم به آلاف و الوف رسیدند و برای خود دم و دستگاهی بر هم زدند، باید یافت؟! ریشه اقدام خشونت‌آمیز علیه روحانیت را جز نتیجه عملکرد ظالمانه برخی روحانیون منصب دار در قبال مردم چه میتواند باشد؟
خوب است روزنامه جمهوری اسلامی به جای تبرئه اینچنینی سران فتنه، فریاد مهربان خود را بر سر روحانیت اشرافی بکشند تا قبل از آنکه در کاخ های شمال شهر جان به جان‌آفرین تسلیم کنند، از زندگی اشرافی و ظلم های خود توبه کنند.
آقای مدیر مسئول، به خدا هم فکر کنید!
در آخر نیز بهتر است آقای مهاجری به جای دعوت به عذرخواهی از بزرگترین عمال ظلم به انقلاب که نظام را به لبه پرتگاه بردند، کارنامه 36 ساله خود در این روزنامه را نیز مرور کنند؛ شاید به کسی عذرخواهی بدهکار باشند. آنجا که مداوما در روزنامه جمهوری اسلامی، علیه سید مرتضای آوینی دست به قلم میشدند و او را ضداسلامی خطاب میکردند. همان سید مرتضایی که دست بر قضا، سالها پس از شهادت غریبانه‌اش به عنوان الگوی فرهنگی کار انقلابی توسط رهبرانقلاب به جوانان این کشور معرفی شد. آقای مهاجری باید مقاله معروف روزنامه خود("آقای سردبیر، به خدا هم فکر کنید!") را به خوبی بخاطر بیاورند و حالا با گذشت بیش از بیست سال از شهادت سیدمرتضی آوینی از ظلم هایی که در حق وی روا داشتند، توبه و عذرخواهی کنند.
به گزارش رجانیوز، این درحالی‌است که سال گذشته نیز رئیس دولت اصلاحات بر اساس همین مغالطه، درصدد اجرای پروژه «آشتی ملی» برآمده بود که با پاسخ روشن رهبرانقلاب مواجه شد.چرایی پافشاری به مواضع اشتباه و هزینه‌آور، ذیل سخنان اسلام رحمانی پسند با چنین مصادیق معلوم‌الحال، براستی چه اراده‌ی باطلی جز سر پوش گذاشتن بر ظلم ظالمان فتنه88 برای فرداها دارد؟
سرانجام دروغ «آشتی ملی» را به یاد آورید
سال گذشته در آستانه سالگرد حصر دو تن از سران فتنه، رئیس دولت اصلاحات از پروژه‌ای به نام «آشتی ملی» نام برد و ذیل آن خواست تا با رفع حصر این دو نفر، از ظلمی که مرتکب شده اند، بدون هیچ‌محاکمه و عذرخواهی، چشم پوشی شود؛ بعد از آن بود که شریکان این ظلم با مصاحبه های گوناگون به تکاپو افتادند تا حداقل افکار عمومی را با خود همراه کنند اما رهبرانقلاب پاسخ یاوه‌گویی هتاکان امام حسین(ع) و اصول انقلاب را اینگونه دادند: «ملّت ایران ایستاده‌اند، مجتمع هستند. حالا یک عدّه‌ای یاد گرفته‌اند تعبیرات «آشتی ملّی، آشتی ملّی» [را گفتن]؛ این حرفها به نظر من معنی ندارد؛ مردم مجتمعند، با هم متّحدند؛ آنجایی که پای اسلام در میان است، پای ایران در میان است، پای استقلال در میان است، پای ایستادگی در مقابل دشمن در میان است، مردم با همه‌ی وجودشان ایستاده‌اند. ممکن است در فلان مسئله‌ی سیاسی دو نفر با هم اختلاف نظر داشته باشند [امّا] تأثیری نمیگذارد. چرا میگویید آشتی؟ مگر قهرند که بیایند با هم آشتی کنند؟
این تعبیرات را روزنامه‌ها پَروبال میدهند، متوجّه نیستند که اشکال ایجاد میکند. وقتی شما میگویید آشتی، مثل این است که یک قهری وجود دارد؛ [درحالی‌که] قهری وجود ندارد. بله، مردم ما با آن کسانی که به روز عاشورا اهانت کردند قهرند. ملّت با آنهایی که روز عاشورا، با قساوت، با لودگی، با بی‌حیایی آمدند جوان بسیجی را در خیابان لخت کردند و کتک زدند، قهر است. با اینها آشتی هم نمیکنیم، و با آن کسانی که با اصل انقلاب بدند، میگویند اصل نظام هدف ما است، میگویند انتخابات بهانه‌ی ما است.»
پیش از این نیز در سال 92، قبل از آنکه مسئله آشتی ملی مطرح شود، این رهبرانقلاب بود که قدم اول راه بازگشت فتنه‌گران را عذرخواهی آنان دانستند. ایشان در دیدار رمضانی با دانشجویان در این خصوص گفتند: «در انتخابات سال 88، آن کسانی که فکر می کردند در انتخابات تقلب شده، چرا برای مواجهه با تقلب، اردوکشی خیابانی کردند؟ چرا این را جواب نمی دهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومی، نخیر، به شکلی که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهی نمی کنند؟»
سوالی که آقای مهاجری در کسوت مدیرِ مسئول این روزنامه میبایست مداوم از خود بپرسند و بنا به آنکه مدعی خط امام و رهبری هستند، جهت تبیین آن تلاش بکنند. ایشان به خوبی میدانند که ملاک باید و نباید های سیاسی در جمهوری اسلامی شرعا و قانونا، ولی فقیه است؛ پس شایسته است برخلاف مواضع روشن‌تر از روز ایشان چنین ناشیانه اقدام به مهندسی معکوس نفرمایند!
خون به ناحق ریخته شده روحانیون بیگناه را چه کسانی باید پاسخ بدهند؟
اما گمان میرود برخلاف تعیین با غرض مصادیق، مسئله‌ای که نویسنده مقاله نسبت به ضرورت آن اظهار نگرانی میکند، پر بیراه نیست. اگر به وضعیت امروز خود بنگریم قطعا این امر برای امروز ما نیز ضرورت دارد؛ چه برسد به فردا ها و نسل های آینده. در هفته ای که گذشت سه روحانی در شهر تهران توسط اراذل و اوباش مضروب شدند که متاسفانه دوتن از این معممین بیگناه به شهادت رسیدند.
آنچه از اعترافات یکی از ضاربین در خصوص انگیزه قتل فرد روحانی در ایستگاه مترو امام‌خمینی توسط پلیس اعلام شد این بود که ضارب پیش از ارتکاب قتل به مراجعات عمومی مجلس جهت اعلام و پیگیری درخواستی میرود و پس از آنکه از آنجا ناامید برمیگردد تصمیم میگیرد که سلاح سرد خریده و به کشتن اولین روحانی‌ای که در خیابان میبیند، اقدام بکند! سناریو به همین سادگی است و به همین راحتی یک روحانی بیگناه کشته میشود.
خوب است با خود رو راست باشیم و بپرسیم چرا یک فرد هرچند با داشتن سوء سابقه و احساس ناامیدی از پیگیری برخی مسئولان اقدام به قتل یک روحانی بیگناه میکند؟ ریشه این اقدام را جز در میان آقازادگان فاسد و آخوندهای اشرافی و جماران‌نشینی که از قبال انقلاب مردم به آلاف و الوف رسیدند و برای خود دم و دستگاهی بر هم زدند، باید یافت؟! ریشه اقدام خشونت‌آمیز علیه روحانیت را جز نتیجه عملکرد ظالمانه برخی روحانیون منصب دار در قبال مردم چه میتواند باشد؟
خوب است روزنامه جمهوری اسلامی به جای تبرئه اینچنینی سران فتنه، فریاد مهربان خود را بر سر روحانیت اشرافی بکشند تا قبل از آنکه در کاخ های شمال شهر جان به جان‌آفرین تسلیم کنند، از زندگی اشرافی و ظلم های خود توبه کنند.
آقای مدیر مسئول، به خدا هم فکر کنید!
در آخر نیز بهتر است آقای مهاجری به جای دعوت به عذرخواهی از بزرگترین عمال ظلم به انقلاب که نظام را به لبه پرتگاه بردند، کارنامه 36 ساله خود در این روزنامه را نیز مرور کنند؛ شاید به کسی عذرخواهی بدهکار باشند. آنجا که مداوما در روزنامه جمهوری اسلامی، علیه سید مرتضای آوینی دست به قلم میشدند و او را ضداسلامی خطاب میکردند. همان سید مرتضایی که دست بر قضا، سالها پس از شهادت غریبانه‌اش به عنوان الگوی فرهنگی کار انقلابی توسط رهبرانقلاب به جوانان این کشور معرفی شد. آقای مهاجری باید مقاله معروف روزنامه خود("آقای سردبیر، به خدا هم فکر کنید!") را به خوبی بخاطر بیاورند و حالا با گذشت بیش از بیست سال از شهادت سیدمرتضی آوینی از ظلم هایی که در حق وی روا داشتند، توبه و عذرخواهی کنند.
