یکی از مسئولین بنیاد شهید و امور ایثارگران به یکی از جانبازان صراحتا گفت که اگر من حتی یک روز از مسئولیتم در این بنیاد مانده باشد در این آسایشگاه را می بندم.
شهدای ایران: یکی از همین روزهای خدا بود رفتم آسایشگاه جانبازان بقیه الله! شنیده بودم که به علت برخی مسائل تاسف بار 14 جانباز این آسایشگاه مجبور به ترک آن شده و به احتمال بسیار زیاد در روزهای آینده می بایست آنجا را تخلیه کنند. خانه ای که برخی از جانبازان نزدیک به 30 سال از دوران زندگی خود را در آن سپری کرده بودند.
میرم سر اصل ماجرا! وقتی آسایشگاه بودم با یکی از جانبازان سر صحبت رو باز کردم و ازش در مورد رویدادهایی که رخ داده پرسیدم که توضیحات نسبتا کاملی داد. این جانباز که نخاعی 70 درصد هست گفت: ماجرا تقریبا از هفته پایانی بهمن ماه سال 1390 شروع شد. درست زمانی که از طرف بنیاد شهید و امور ایثارگران اعلام شد که به علت بازسازی آسایشگاه بقیه الله جانبازان بایستی به صورت موقت این مکان را ترک کرده تا مراحل ساخت انجام شود.
این جانباز عزیز که به صحبت های خود ادامه می داد، گفت: در ابتدا همه ما جانبازان فکر می کردیم که آنها نیت خیری دارند ولی در کل، روندی که طی شد و در آن ما در جریان مراحل این برنامه بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار گرفتیم به نحوی بود که احساس اطمینان ما به صحت گفته های مسئولینی که در این باره به اظهار نظر می پرداختند روز به روز کمتر می شد و قضیه زمانی رنگ و بوی جدی تر و حقیقی تری به خود گرفت که با مراجعه برخی خریداران و بازدید آنها از این مرکز روبرو شدیم حتی مقداری تیرآهن برای ساخت ساز آورده بودند که بعد از مدت کوتاهی آنها را از این مرکز انتقال دادند که همین امر بر شک ما افزود.
نکته دیگر اینکه این مرکز جزء اراضی طبیعی محسوب شده و قانونا هیچ نهاد و سازمانی اجازه ساخت و ساز در آن را ندارد و درثانی با تحقیقات صورت گرفته توسط خود جانبازان مشخص شده که تا امروز هیچ گونه مجوزی برای ساخت و ساز و ساخت مرکز توانبخشی در این زمین گرفته نشده است.
در این بین برخوردهای مستقیم و غیر مستقیمی مابین برخی از جانبازان و تعدادی از معاونین بنیاد شهید و امور ایثارگران رخ داد که جانبازان عزیز از نوع ادبیات استفاده شده این افراد دریافتند که گویا هدف خیر و خداپسندانه ای در این کار وجود ندارد و در نهایت کار به جایی رسید که برخی ها مستقیم و رودررو برخی از جانبازان را تهیدید کردند که به هر صورتی که شده آنها را از این آسایشگاه بیرون خواهند کرد. حتی یکی از مسئولین بنیاد شهید و امور ایثارگران به یکی از جانبازان صراحتا گفت که اگر من حتی یک روز از مسئولیتم در این بنیاد مانده باشد در این آسایشگاه را می بندم.
البته موضع گیری برخی از معاونین بنیاد شهید و امور ایثارگران به همینجا هم ختم نشد و آنها از یکی دو ماه قبل اقدامات عملی را در راستای ایجاد محدودیت زندگی این جانبازان در آسایشگاه بقیه الله کلید زدند که از جمله آنها می توان به نصب چند باره پلاکاردهایی خطاب به جانبازان مبنی بر بازسازی این مرکز اشاره کرد.
اقدامات بنیاد شهید و امور ایثارگران رفته رفته جدی تر و خشن تر می شد به صورتی که بعد از مدت بسیار کوتاهی برخی از معاونین بنیاد به همراه نیروهای حراست وارد محوطه آسایشگاه شده و رسما از جانبازان خواستند تا این مرکز را ترک کنند که این امر با مخالفت جانبازان روبرو شد و کار بالا گرفت به صورتی که تعدادی از جانبازان با نهاد ریاست جمهوری تماس گرفته و درخواست ملاقاتی کردند.
یکی از همین جانبازان گفت: وقتی به نهاد ریاست جمهوری رسیدیم آنها به ماگفتند نماینده بنیاد شهید و امور ایثارگران را هم دعوت کرده تا با هم قضیه را حل و فصل کنیم ولی با گذشت زمان و تلفن هایی که رد و بدل می شد در ابتدا به ما گفتند که بیمارستان خاتم الانبیاء را با 10 تخت برای شما درنظر گرفتیم که با تماسی که در همان زمان با ریاست آن برقرار کردیم دریافتیم که این امر صحت ندارد و رئیس بیمارستان بر نبود امکانات کافی در این زمینه تاکید کرد. وقتی اقدام به بازگشت کردیم در عین ناباوری با درهای زنجیر شده آسایشگاه روبرو شدیم که مجبور شدیم با ماشین در آسایشگاه را به منظور ورود به آن بشکنیم که این کار زمینه درگیری ما با تعدادی از افرادی را فراهم کرد که مسئولیت مراقبت از این آسایشگاه را بر عهده داشتند که در این بین تعدادی از جانبازان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و لباس برخی ها پاره شد.
اقدامات به همینجا هم خلاصه نشد و روز بعد به ما اعلام کردند که به ترتیب از پزشکان، پرستاران، رانندگان و درنهایت آشپزهای این مرکز در چندین نوبت خواستند تا اعلام زمان مورد نظر آنها به این مرکز نیامده و روند خدمات رسانی به ما جانبازان را متوقف کنند. در غیر این صورت انها اخراج خواهند شد.
همچنین به ما اعلام کردند که از روز شنبه 20 خردادماه آب و برق این مرکز هم قطع می شود تا حلقه محاصره ما کامل شود و شرایط به صورتی فراهم شود که ما خود به پای خود اقدام به ترک این مرکز کنیم.
این اقدامات بنیاد شهید در حالی صورت گرفت که ابتدا به دلایلی که خودشان ادعا میکردند قرار بود ساختمان مذکور را بازسازی کنند و بعد گفتند مرکز توانبخشی می سازند و تا روز گذشته بهانه ایشان برای بازسازی نظر آتش نشانی بود اما بعد از اینکه سخنگوی آتش نشانی این ادعا را تکذیب کرد ،هم اکنون نامه های شهرداری را علم کرده اند که این ساختمان امنیت لازم ندارد.ولی ما از همان روز اول گفته ایم که زمین آسایشگاه بقیه الله 3500 متر است و نیاز به تخریب این بنا ندارد . ما همینجا می مانیم تا کار ساخت تمام شود.
البته آنها خبر ندارند که مایی که جوانی و تمام زندگی خود را در جبهه های نبرد حق علیه باطل برای دفاع از خاک پاک این کشور فدا کردیم و در مقابل صدام و دشمن بعثی تا بن دندان مسلح قرار گرفتیم و جانانه مقاومت کردیم در مقابل این زیاده خواهی آنها به این راحتی ها تسلیم نخواهیم شد. مایی که باید 25 سال گذشته همانند سایر هموطنان و همرزمان خود طعم شیرین شهادت را می نوشیدیم دیگر امروز نه تنها از مرگ ترسی نداریم بلکه با لبخندی آن را در آغوش خواهیم گرفت.
شرم آور است آقایان شما که در بنیاد شهید نشسته اید و قانون وتبصره تعین می کنید واقعا آیا شما در زمان جنگ حضور داشتید و از این مرزوبوم دفاع کردید من که بعید می دانم چون اگر اینچنین بود شرمتان می آمد به کسی که بهترین دوران جوانیش را در خاک وخون غلتیده و دست 
