متهم ردیف اول پرونده «بنیتا» در جلسه دادگاه مدعی شد که به خاطر ترس، بنیتا را رها کرده و گفت: پس از سرقت خودرو، تازه متوجه شدم بچه داخل خودرو است ... زمانیکه به عقب خودرو برگشتم بنیتا بیدار بود، چشمانش به چشمان من افتاد و به من نگاه کرد.
به گزارش شهدای ایران، جلسه محاکمه پرونده بنیتا صبح امروز در دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی کشکولی برگزار شد.
در این جلسه متهم ردیف اول با اعلام اینکه قتل را قبول ندارد، به ریاست دادگاه گفت: پس از اینکه خودروی پدر بنیتا را سرقت کردم، حدود 200 متر از محل سرقت دور شده بودم که تازه متوجه شدم بچه داخل خودرو است، کودک ابتدا خواب بود و در میانه‌های راه یک بار متوجه گریه وی شدم زمانیکه به عقب خودرو برگشتم بنیتا بیدار بود، چشمانش به چشمان من افتاد و به من نگاه کرد.
وی ادامه داد: مکانی که خودرو را پارک کردم زیر سایه درخت بود، در یک نیم‌روز 500 نفر در آنجا تردد می‌کنند، محل پارک خودرو مقابل یک مغازه ابزارفروشی که مشتریان زیادی داشت و مقابل یک تره‌بار بود.
پس از این اظهارات قاضی کشکولی؛ ریاست دادگاه، از متهم پرسید «چه اقداماتی برای زنده نگه داشتن بنیتا انجام دادی؟» که متهم گفت: زمانیکه خودرو را پارک کردم کولر آن روشن، شیشه سمت شاگرد و شیشه راننده کمی پایین بود و من بدون اینکه دست به کولر بزنم، ماشین را خاموش کرده اما سوئیچ را باز گذاشتم که قاضی از متهم پرسید چرا خودرو را خاموش کردی که متهم گفت به خاطر بنزین کمی که در خودرو بود، آن را خاموش کردم.
ریاست دادگاه در ادامه از متهم پرسید: «سرنوشت کودک برایت مهم نبود؟» که متهم در پاسخ گفت: به خاطر پرونده‌هایم، ترس داشتم و فقط به خاطر ترس، خودرو را رها کردم.
در ادامه قاضی کشکولی خطاب به متهم گفت: مطالبی که در جلسه دادگاه بیان کردید با مطالبی که درباره نحوه سرقت و ربایش و سایر موارد در جلسات بازپرسی اعلام کرده‌ای، تناقضات زیادی دارد که متهم در پاسخ گفت: من قتل و آدم‌ربایی را قبول ندارم و قصد دزدیدن بچه را نداشتم، من احتیاجی به خودروی پدر بنیتا نداشتم زیرا دو خودروی دیگر به نام من است و فقط به این خاطر خودرو را رها کردم که می‌ترسیدم در پاکدشت بازداشت شوم.
*تسنیم
در این جلسه متهم ردیف اول با اعلام اینکه قتل را قبول ندارد، به ریاست دادگاه گفت: پس از اینکه خودروی پدر بنیتا را سرقت کردم، حدود 200 متر از محل سرقت دور شده بودم که تازه متوجه شدم بچه داخل خودرو است، کودک ابتدا خواب بود و در میانه‌های راه یک بار متوجه گریه وی شدم زمانیکه به عقب خودرو برگشتم بنیتا بیدار بود، چشمانش به چشمان من افتاد و به من نگاه کرد.
وی ادامه داد: مکانی که خودرو را پارک کردم زیر سایه درخت بود، در یک نیم‌روز 500 نفر در آنجا تردد می‌کنند، محل پارک خودرو مقابل یک مغازه ابزارفروشی که مشتریان زیادی داشت و مقابل یک تره‌بار بود.
پس از این اظهارات قاضی کشکولی؛ ریاست دادگاه، از متهم پرسید «چه اقداماتی برای زنده نگه داشتن بنیتا انجام دادی؟» که متهم گفت: زمانیکه خودرو را پارک کردم کولر آن روشن، شیشه سمت شاگرد و شیشه راننده کمی پایین بود و من بدون اینکه دست به کولر بزنم، ماشین را خاموش کرده اما سوئیچ را باز گذاشتم که قاضی از متهم پرسید چرا خودرو را خاموش کردی که متهم گفت به خاطر بنزین کمی که در خودرو بود، آن را خاموش کردم.
ریاست دادگاه در ادامه از متهم پرسید: «سرنوشت کودک برایت مهم نبود؟» که متهم در پاسخ گفت: به خاطر پرونده‌هایم، ترس داشتم و فقط به خاطر ترس، خودرو را رها کردم.
در ادامه قاضی کشکولی خطاب به متهم گفت: مطالبی که در جلسه دادگاه بیان کردید با مطالبی که درباره نحوه سرقت و ربایش و سایر موارد در جلسات بازپرسی اعلام کرده‌ای، تناقضات زیادی دارد که متهم در پاسخ گفت: من قتل و آدم‌ربایی را قبول ندارم و قصد دزدیدن بچه را نداشتم، من احتیاجی به خودروی پدر بنیتا نداشتم زیرا دو خودروی دیگر به نام من است و فقط به این خاطر خودرو را رها کردم که می‌ترسیدم در پاکدشت بازداشت شوم.
*تسنیم
