بازیگر فیلم "زیر سقف دودی" گفت: من ده سال در مجله فیلم، ستون طنز می نوشتم و بعدها به دلیل همین ابتذال ها از سینما فاصله گرفتم. گاهی شاید به خاطر هزینه های زندگی مجبور بازی در برخی نقش ها شدم اما همواره سعی کردم راهی درست را انتخاب کنم.
به گزارش شهدای ایران ، بازیگر فیلم "زیر سقف دودی" گفت: من ده سال در مجله فیلم، ستون طنز می نوشتم و بعدها به دلیل همین ابتذال ها از سینما فاصله گرفتم. گاهی شاید به خاطر هزینه های زندگی مجبور بازی در برخی نقش ها شدم اما همواره سعی کردم راهی درست را انتخاب کنم.
رسول نجفیان بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که هم‌اکنون فیلم سینمایی "زیر سقف دودی" را در چرخه اکران دارد در گفت‌وگو با میزان، درخصوص رواج ساخت آثار مبتذل در سینمای ایران گفت: اینکه فیلم های کمدی مبتذل ساخته می‌شود و مردم از آن استقبال می‌کنند باید به عنوان یک آسیب اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد. وقتی فضای هنر باز باشد و هر شخص تفکرات خود را ارائه دهد این چنین آثاری هم ساخته می‌شوند اما تجربه نشان داده با گذشت زمان آن چیز که می‌ماند آثار مبتذل نیستند.
وی سینمای ایران را به بازار تشبیه کرد و افزود: در مکتب بازاری همه بر اساس تقاضا کالا ارائه می‌دهند و متاسفانه سینما هم اینطور شده است.
بازیگر زیر سقف دودی در همین راستا ادامه داد: چند وقت پیش به تماشای نمایشی از آثار "اوژن یونسکو" نشستم و در کمال تعجب متوجه شدم که برخی در این نمایش مورد استهزا قرار داده شدند و به زور این اتفاق مخاطب به خنده وادار می‌شد در صورتی که در متن اصلی اثر هیچ ربطی به این اتفاقات وجود نداشت و این کار صرفاً برای خنداندن بود. وقتی مردم از این آثار استقبال می‌کنند در نتیجه این بهل بشو اتفاق می‌افتد زیرا هنر بازتاب جامعه است.
وی فروش بالای فیلم "گشت 2" را بازتاب مشکلی اجتماعی دانست و عنوان کرد: شما فکر می کنید گشت ارشاد چرا فروش می‌کند، زیرا بسیاری از اقشار جامعه در آن مسخره و تحقیر می‌شوند و مردم به آنها می‌خندند. این اتفاق را نباید چندان عجیب باشد چون از کوزه همان برون تراود که در اوست.
بازیگر سریال "مرد هزار چهره" با تاکید بر ساخت آثار ماندگار در سینمای ایران تاکید کرد: همه این نوع آثار ساخته می‌شوند و شاید میلیاردها تومان بفروشند اما بعدها آن آثاری در یاد می‌مانند که دارای محتوا و مفهوم باشند. من نگاهم این است که فیلم‌های ضروری و مهم در ذهن جامعه می‌ماند و فیلم‌های بی ارزش سریعاً از ذهن خارج می‌شود.
نجفیان با اشاره به برخی مشکلات برای حضور خودش در عرصه سینما خاطرنشان کرد: سابقه شخص بنده در سینما بسیار بیشتر از عرصه‌های دیگر است. من ده سال در مجله فیلم، ستون طنز می نوشتم و بعدها به دلیل همین ابتذال ها از سینما فاصله گرفتم. گاهی شاید به خاطر هزینه های زندگی مجبور بازی در برخی نقش ها شدم اما همواره سعی کردم راهی درست را انتخاب کنم.
رسول نجفیان بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که هم‌اکنون فیلم سینمایی "زیر سقف دودی" را در چرخه اکران دارد در گفت‌وگو با میزان، درخصوص رواج ساخت آثار مبتذل در سینمای ایران گفت: اینکه فیلم های کمدی مبتذل ساخته می‌شود و مردم از آن استقبال می‌کنند باید به عنوان یک آسیب اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد. وقتی فضای هنر باز باشد و هر شخص تفکرات خود را ارائه دهد این چنین آثاری هم ساخته می‌شوند اما تجربه نشان داده با گذشت زمان آن چیز که می‌ماند آثار مبتذل نیستند.
وی سینمای ایران را به بازار تشبیه کرد و افزود: در مکتب بازاری همه بر اساس تقاضا کالا ارائه می‌دهند و متاسفانه سینما هم اینطور شده است.
بازیگر زیر سقف دودی در همین راستا ادامه داد: چند وقت پیش به تماشای نمایشی از آثار "اوژن یونسکو" نشستم و در کمال تعجب متوجه شدم که برخی در این نمایش مورد استهزا قرار داده شدند و به زور این اتفاق مخاطب به خنده وادار می‌شد در صورتی که در متن اصلی اثر هیچ ربطی به این اتفاقات وجود نداشت و این کار صرفاً برای خنداندن بود. وقتی مردم از این آثار استقبال می‌کنند در نتیجه این بهل بشو اتفاق می‌افتد زیرا هنر بازتاب جامعه است.
وی فروش بالای فیلم "گشت 2" را بازتاب مشکلی اجتماعی دانست و عنوان کرد: شما فکر می کنید گشت ارشاد چرا فروش می‌کند، زیرا بسیاری از اقشار جامعه در آن مسخره و تحقیر می‌شوند و مردم به آنها می‌خندند. این اتفاق را نباید چندان عجیب باشد چون از کوزه همان برون تراود که در اوست.
بازیگر سریال "مرد هزار چهره" با تاکید بر ساخت آثار ماندگار در سینمای ایران تاکید کرد: همه این نوع آثار ساخته می‌شوند و شاید میلیاردها تومان بفروشند اما بعدها آن آثاری در یاد می‌مانند که دارای محتوا و مفهوم باشند. من نگاهم این است که فیلم‌های ضروری و مهم در ذهن جامعه می‌ماند و فیلم‌های بی ارزش سریعاً از ذهن خارج می‌شود.
نجفیان با اشاره به برخی مشکلات برای حضور خودش در عرصه سینما خاطرنشان کرد: سابقه شخص بنده در سینما بسیار بیشتر از عرصه‌های دیگر است. من ده سال در مجله فیلم، ستون طنز می نوشتم و بعدها به دلیل همین ابتذال ها از سینما فاصله گرفتم. گاهی شاید به خاطر هزینه های زندگی مجبور بازی در برخی نقش ها شدم اما همواره سعی کردم راهی درست را انتخاب کنم.
