چند سال پیش رو آخرین فرصت اصلاح‌طلبان است؛ آخرین فرصتی که در آن یا خواهند توانست قطار انقلاب اسلامی ایران را به ریل جدیدی که همیشه دوست داشته‌اند، بکشانند و یا اینکه نمی‌توانند و اوضاعشان باز به محاق می‌رود.
به گزارش پایگاه خبری شهدای ایران، به نقل از وبلاگ عبور نوشت: تحلیل من اینست که چند سال پیش رو آخرین فرصت اصلاح طلبان است.
آخرین فرصتی که در آن یا خواهند توانست قطار انقلاب اسلامی ایران را به ریل جدیدی که همیشه دوست داشته اند، بکشانند و یا اینکه نمی توانند اوضاعشان باز به محاق می رود.
اینکه چرا از کلیدواژه هایی مثل "چند سال"، "ریل دلخواه" و "آخرین فرصت" استفاده می کنم بماند (فقط اینکه نقش آقای هاشمی را در این تغییر ریل نمی شود دست کم گرفت)
می خواهم به نشانه ها اشاره کنم...
مگر می شود وقتی روزنامه اصلاح طلب اعتماد از این می نویسد که مجلس به "بدنه اجتماعی"! روحانی (منظور سه وزیری هستند که رأی اعتماد نگرفتند) نه! گفت، بی تفاوت ماند. (می دانید منظور همیشگی اصلاح طلبها از بدنه اجتماعی و اجتماع و قشر چیست؟!)
مگر می شود اشاره های چندی شروع شده ی سعید حجاریان به غیر قابل تحمل بودن تحریم ها را ندید؟! اشاره هایی که از صبح فردایش در سخنرانی اسحاق جهانگیری و صحبت های سعید لیلاز هم تکرار می شوند.
بدبین باشید یا خوشبین فرقی نمی کند... مگر می شود نسبت به این جمله عباس عبدی در یک روزنامه اصلاح طلب بی تفاوت بود که می نویسد: "رأی ندادن به وزرایی که به نحوی به جوانان مربوط می شوند نیز نمی تواند خالی از مسئله باشد، این نکته مبیّن واهمه بیش از حد مجلس از این نیروهای بالنده جامعه است!"
و مگر می شود صحبت های اخیر آقای هادی خانیکی را نشنید که می گوید حساب و سفره حکومت و دولت از هم جداست!
شما هم این نشانه ها را می بینید؟! قشر کارگر، جوانان، اجتماع، واهمه مجلس و حکومت، سختی تحریم ها، عدم تحمل...
این مفاهیم در کنار هم یعنی فتنه آینده، یعنی جنگ داخلی، یعنی اغتشاش شهری که از حمله دشمن به مرزها هم خطرناک تر است و اصولاً یعنی تئوری هایی با هدف ناآرام سازی.
و اینها یعنی مظلومیت دوباره علی زمانه، یعنی تحمیل صلح به امام جامعه و یعنی بریدن سر ولی جامعه.
ضمن اینکه امیدوارم کسی خیال نکند اینها مشتی دعوای سیاسی اند که فرض به صحت، در سطوحی خاص اتفاق می افتند و عموم مردم چیزی از این قضایا متوجه نمی شوند. خیر! بخدا خیر!
حواسمان باشد که بی بصیرتی همانطور که علی(ع) را از جامعه می گیرد، در عوض "حجاج یوسف" و "بصر بن ارطاة" را به جایش تقدیم می کند.
و این یعنی فاجعه برای تک تک ما...
امیدوارم برای رفع فتنه زمانه و ادامه مسیر انقلاب اسلامی و پیشرفت، همه به تکلیفمان عمل کرده باشیم و باز هم عمل کنیم... یعنی همان سفارش آقا که هرکسی در هرجایی که هست؛ آنجا را تنگه احد بداند و در حفظ و حراستش، مرد و مردانه بکوشد.
و صدالبته لازمه این حفظ و مقاومت و کوشش هم فقط و فقط فهم درست و دانستن واقعیت و تحلیل صحیح است.
در این هنگامه، دعا برای غریب حسینیه امام خمینی را هم فراموش نکنید...
