بغضی که ۳۵ سال در گلوی آمریکا، صهیونیسم، انگلیس، سردمداران مرتجع عرب و تمام پیروان اسلام آمریکایی داشت خفه‌شان می‌کرد، امروز سر باز کرده و دارند تلافی ۳۵ سال ناکامی و شکست را سر مدافعان اسلام ناب محمدی(ص) در می‌آورند.
به گزارش پایگاه خبری شهدای ایران، حمید داودآبادی در وبلاگ خاطرات جبهه
نوشت: زمان جنگ، یک عده که در شهر و در مساجد، جاخوش کرده بودند و یا در
صفوف اول نماز جمعه تهران فریاد می‌زدند: «جنگ جنگ تا پیروزی»، یک بار هم
عملاً در جنگ شرکت نکردند! چرا که می‌گفتند: «خب بسیجی‌ها و ارتشی‌ها هستند
دیگه؛ وظیفه اوناست که از مرزهای کشور دفاع کنند.»
سن و سالشان زیر 16 سال نبود؛ وضع روحی و جسمیشان هم عالی بود؛ هیچ دلیل و بهانه‌ای برای جبهه نرفتن نداشتند.
ولی نرفتند.
و امروز، همانان مدعی بسیاری شده‌اند!
و چه بسا روز عاشورا و در صحنه کربلا، نه فقط 72 تن، که بسیاری مثلاً حزب اللهی وجود داشتند و حاضر بودند، ولی فقط تماشاچی بودند؛ شاید آنها همان هنگام که شاهد شهادت اباعبدالله الحسین (ع) یا سوختن خیمه‌ها و آوارگی و اسارت اهل حرم بودند، زیر لب با خود می‌گفتند: «خب وظیفه آنهایی است که در میدان نبرد حضور دارند، دفاع کنند ...» و به سادگی از کنار خیلی چیزها گذشتند.
جالبه وقتی تابستان سال 1385 جنگ 33 روزه اسرائیل علیه لبنان شد، خیلی از بچه‌ها داغ کردند که بروند لبنان؛ چند سال بعد وقتی جنگ 22 روزه اسرائیل علیه غزه برپا شد، در میادین اصلی شهر چادرهای جمع آوری کمک و تبلیغات برپا شد.
عده‌ای دانشجو که حتی سربازی نرفته بودند و پاسپورت هم نداشتند! راه افتادند رفتند لب مرز که مثلاً از آنجا بروند ترکیه، بعد سوریه، بعد لبنان و مثلا از آنجا بروند غزه! برای جنگیدن علیه اسرائیل.
عده‌ای هم در فرودگاه مهرآباد تهران تجمع کردند و از مسئولان مملکتی درخواست کردند تا ترتیب اعزام آنان به غزه را بدهند!
و امروز ...
وهابیون و سلفیون وحشی، خانه‌های مسلمانان، مسیحیان و بخصوص شیعیان را در سوریه بر سر اهالی‌اش ویران می‌کنند، به نوامیس مسلمین تجاوز می‌کنند، نوجوانان و مردان را به جرم عدم همکاری وحشیانه سر می‌برند، در کوچه و خیابان گروه گروه مسلمانان را اعدام می‌کنند، قلب کشته ها را از سینه درآورده و همچون هند جگرخوار می‌بلعند!
بمب شیمیایی علیه زن و بچه‌ها استفاده می‌کنند، مرقد صحابی گرامی پیامبر (ص)، حجربن عدی را ویران کرده و نبش قبر می‌کنند، حرم دختر 3 ساله اباعبدالله الحسین (ع) رقیه (س) را هدف بمب و خمپاره قرار می‌دهند، حرم عمه سادات حضرت زینب (س) را محاصره کرده و برای ویرانی و نبش قبر آن تهدید می‌کنند و ...
آن وقت نه کسی تجمع می‌کند، نه کسی کاروان راه می‌اندازد، نه کسی شعار می‌دهد، حتی در بازگشت از نماز جمعه در خیابان طالقانی تا میدان فلسطین!
سلفیون از سراسر دنیا هواداران خود را جمع کرده‌اند، پلیدهای مصری، تونسی و ... به نام «جهاد النکاح» با افتخار زنان و دختران خود را در اختیار جنگجویان سلفی در سوریه قرار می‌دهند.
و ما ...!
تمام جنایاتی که این پلیدها می‌آفرینند، فقط و فقط: «انتقام از فرزندان خمینی است و بس!»
بغضی که 35 سال در گلوی آمریکا، صهیونیسم، انگلیس، سردمداران مرتجع عرب و همه پیروان اسلام آمریکایی داشت خفه‌شان می‌کرد، امروز سر باز کرده و دارند تلافی 35 سال ناکامی و شکست را سر مدافعان اسلام ناب محمدی (ص) درمی‌آورند.
و این جنگ مرز ندارد.
سوریه و لبنان و فلسطین و حتی ایران نمی‌شناسد!
