حضرت فرمودند شکم هایشان مملو از حرام است. یعنی چه؟ آیا لقمه حرام ره آورد درآمد حرام نیست؟ درآمد حرام نیز حاصل اقتصاد ناسالم و فساد اقتصادی است.
شهدای ایران: حضرت فرمودند شکم هایشان مملو از حرام است. یعنی چه؟ آیا لقمه حرام ره آورد درآمد حرام نیست؟ درآمد حرام نیز حاصل اقتصاد ناسالم و فساد اقتصادی است.
به گزارش تراز، در نظام فکری و اقتصادی مد نظر اهل بیت علیهم السلام نگاه به ثروت به صورت شمشیری دو لبه است؛ مال، نفی و نهی نشده اما انباشت آن نکوهش شده و نسبت به خطرات آن هشدار جدی داده اند. لذا در همه ادوار و دوران ها آنچه بایستی الگو و مسیر راه مسئولان و حاکمان باشد این است که چرخه اقتصادی فعال شود و ثروت به به صورت مساوی اما به صورت عمومی در جامعه توزیع گردد و از انباشت ثروت و امکانات عمومی در دست عده‌ای خاص جلوگیری کند. امام حسین (ع) نیز ضمن مخالفت با انباشت ثروت و ثروت اندوزی و دنیاطلبی، مهمترین آفات و اصلی ترین دلیل انحراف مردم زمانه را در همین موضوع می داند. نباید در جامعه ثروت اندوزی امری پسندیده تلقی شود و ثروتمندان دارای آبرویی بواسطه ثروتشان شوند. حتی در حالات سلمان فارسی هسات که که یکی از اموری که او را محبوب اهل بیت کرده بود بی اعتنایی اش به ثروت و ثروتمندان بود!
از منصور بن بزرج نقل شده:
خدمت امام صادق (ع) عرض کردم : چه بسیار از شما می شنوم که سلمان فارسی را یاد می کنید!
حضرت فرمود: [اولا]نگو سلمان فارسی بلکه بگو سلمان محمّدی. [ثانیا] آیا می دانی به چه دلیل از او زیاد یاد می کنم؟ عرض کردم: نه.
حضرت فرمود: «به خاطر سه خصلت که در او بود:
اول: خواست و علاقه خود را فدای خواست امیرالمؤمنین (ع) می کرد.
دوم به خاطر حبّی که به فقرا داشت و و آنان را به اهل ثروت و قدرت ترجیح می داد.
سوم: حبّ و علاقه او به علم و علما.
همانا سلمان عبد خدا بود و فردی صالح و حنیف و مسلم و از مشرکین نبود». (بحار الانوار ج۲۲، ص۳۲۷، ح۳۳)
سه نکته:
** اقتصاد ناسالم جامعه را به سمت جنگ با امام می برد!
ثروت یکی از اموری است که می تواند جامعه را رو به صلاح یا نابودی بکشاند. اگر انباشت ثروت حاصل فساد در اقتصاد باشد آنقدر خطرناک است که حتی ممکن است آن مردم جلوی پیامبر و امام هم قد علم کنند و برای به خطر نیفتادن دنیایشان که وابسته به همان اقتصاد ناسالم با او بجنگند! مساله ای که در روز عاشورا ایستاد و عده ای از مردم که حاصل روابط اقتصادی ناسالم اموی بودند مقابل امام ایستادند. لذا وقتی در روز عاشورا در مورد عدم پذیرش حقانیت امام از جانب دشمنانش از ایشان سؤال شد امام حسین (ع) پاسخ دادند: «مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرامِ؛ شکم های آنها از حرام پر شده است!»
** لقمه حرام در اثر اقتصاد فاسد
حضرت فرمودند شکم هایشان مملو از حرام است. یعنی چه؟ آیا لقمه حرام ره آورد درآمد حرام نیست؟ درآمد حرام نیز حاصل اقتصاد ناسالم و فساد اقتصادی است. اینچنین اقتصادی است که پی آمدش شخص را وادار می کند در برابر ولیّ خدا قد علم کند و در نهایت وی را به سوی نا انسانی ترین اقدامات سوق دهد.
** با ثروت دنیا می خواهی چه بکنی؟
البته ناگفته نماند هر ثروتی ناپسند نیست و مهم هدف گذاری افراد است. یکى از یاران امام صادق(ع) به آن حضرت گفت: چکار کنم من دنیا را دوست دارم و به آن علاقه مندم! مى ترسم دنیا پرست باشم.
امام (ع) فرمود: «با ثروت دنیا چه می خواهى انجام دهی؟» گفت: هزینه خود و خانواده ام را تهیه کنم و به خویشاوندان کمک کنم. در راه خدا انفاق کنم و حج و عمره به جا آورم.
امام (ع) فرمود: «لیس هذا طلب الدنیا هذا طلب الآخره؛ این دنیاطلبى نیست، بلکه طلب آخرت است.» (وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۱۹)
به گزارش تراز، در نظام فکری و اقتصادی مد نظر اهل بیت علیهم السلام نگاه به ثروت به صورت شمشیری دو لبه است؛ مال، نفی و نهی نشده اما انباشت آن نکوهش شده و نسبت به خطرات آن هشدار جدی داده اند. لذا در همه ادوار و دوران ها آنچه بایستی الگو و مسیر راه مسئولان و حاکمان باشد این است که چرخه اقتصادی فعال شود و ثروت به به صورت مساوی اما به صورت عمومی در جامعه توزیع گردد و از انباشت ثروت و امکانات عمومی در دست عده‌ای خاص جلوگیری کند. امام حسین (ع) نیز ضمن مخالفت با انباشت ثروت و ثروت اندوزی و دنیاطلبی، مهمترین آفات و اصلی ترین دلیل انحراف مردم زمانه را در همین موضوع می داند. نباید در جامعه ثروت اندوزی امری پسندیده تلقی شود و ثروتمندان دارای آبرویی بواسطه ثروتشان شوند. حتی در حالات سلمان فارسی هسات که که یکی از اموری که او را محبوب اهل بیت کرده بود بی اعتنایی اش به ثروت و ثروتمندان بود!
از منصور بن بزرج نقل شده:
خدمت امام صادق (ع) عرض کردم : چه بسیار از شما می شنوم که سلمان فارسی را یاد می کنید!
حضرت فرمود: [اولا]نگو سلمان فارسی بلکه بگو سلمان محمّدی. [ثانیا] آیا می دانی به چه دلیل از او زیاد یاد می کنم؟ عرض کردم: نه.
حضرت فرمود: «به خاطر سه خصلت که در او بود:
اول: خواست و علاقه خود را فدای خواست امیرالمؤمنین (ع) می کرد.
دوم به خاطر حبّی که به فقرا داشت و و آنان را به اهل ثروت و قدرت ترجیح می داد.
سوم: حبّ و علاقه او به علم و علما.
همانا سلمان عبد خدا بود و فردی صالح و حنیف و مسلم و از مشرکین نبود». (بحار الانوار ج۲۲، ص۳۲۷، ح۳۳)
سه نکته:
** اقتصاد ناسالم جامعه را به سمت جنگ با امام می برد!
ثروت یکی از اموری است که می تواند جامعه را رو به صلاح یا نابودی بکشاند. اگر انباشت ثروت حاصل فساد در اقتصاد باشد آنقدر خطرناک است که حتی ممکن است آن مردم جلوی پیامبر و امام هم قد علم کنند و برای به خطر نیفتادن دنیایشان که وابسته به همان اقتصاد ناسالم با او بجنگند! مساله ای که در روز عاشورا ایستاد و عده ای از مردم که حاصل روابط اقتصادی ناسالم اموی بودند مقابل امام ایستادند. لذا وقتی در روز عاشورا در مورد عدم پذیرش حقانیت امام از جانب دشمنانش از ایشان سؤال شد امام حسین (ع) پاسخ دادند: «مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرامِ؛ شکم های آنها از حرام پر شده است!»
** لقمه حرام در اثر اقتصاد فاسد
حضرت فرمودند شکم هایشان مملو از حرام است. یعنی چه؟ آیا لقمه حرام ره آورد درآمد حرام نیست؟ درآمد حرام نیز حاصل اقتصاد ناسالم و فساد اقتصادی است. اینچنین اقتصادی است که پی آمدش شخص را وادار می کند در برابر ولیّ خدا قد علم کند و در نهایت وی را به سوی نا انسانی ترین اقدامات سوق دهد.
** با ثروت دنیا می خواهی چه بکنی؟
البته ناگفته نماند هر ثروتی ناپسند نیست و مهم هدف گذاری افراد است. یکى از یاران امام صادق(ع) به آن حضرت گفت: چکار کنم من دنیا را دوست دارم و به آن علاقه مندم! مى ترسم دنیا پرست باشم.
امام (ع) فرمود: «با ثروت دنیا چه می خواهى انجام دهی؟» گفت: هزینه خود و خانواده ام را تهیه کنم و به خویشاوندان کمک کنم. در راه خدا انفاق کنم و حج و عمره به جا آورم.
امام (ع) فرمود: «لیس هذا طلب الدنیا هذا طلب الآخره؛ این دنیاطلبى نیست، بلکه طلب آخرت است.» (وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۱۹)
