شهدای ایران: قانون اساسی کشورمان می گوید که بعد از انتخابات آنکه رای می آورد و منتخب مردم و بعد از تنفیض حکم توسط ولی فقیه رئیس جمهور رسمی کشور است. هم رئیس جمهور آنانی که به او رای دادند و هم آنانی که به رقیب رأی داده و حتی رئیس جمهور آنانی است که در انتخابات نیز شرکت نکرده اند. وی رئیس جمهور شده است و نه رئیس این حزب سیاسی در کشور.

انتخابات که به اتمام رسید، دیگر نباید کاندیدای منتخب همچنان در فضای قبل از انتخابات سیر کند و همچنان به دنبال رقابت و بیرون راندن رقیب باشد. در عالم واقعیت دیگر رقیبی وجود ندارد و اکثریت شرکت کنندگان در انتخابات نامزد خود را انتخاب کرده اند و رئیس جمهور منتخب رئیس جمهور همه است و او نیز موظف است با عدالت ئ مساوات از همه ظرفیتهای موجود جهت خدمت استفاده نماید. حال دیگر زمان تلاش است و نه شعار. زمان تقویت وحدت در آحاد جامعه است و نه بیان شبهات فکری و عقده گشایی.

زمان وحدت است و نه دوقطبی کردن جامعه با سخنانی احساساتی. رئیس جمهور قرار است که مجری و پاسدار قانون اساسی باشد و نه ناقض آن.

اینکه جناب روحانی بگوید: اولویت سپردن مدیریت در کشور توجه به 24 میلیون رای دهنده به وی است و بقیه ملت بروند پی کارشان؛ با کدام آداب اسلامی و با کدام قانون اساسی همخوانی دارد؟! انتخابات روش اداره کشور را تعیین می نماید و نه تغییر اصول و چارچوب های نظام . بد نیست که ایشان را به مکتب علوی اشارت دهیم که حضرت در نامه ای به مالک نوشت: اي مالك از ميان آنان [مردم] كسي را به خودت نزديك كن كه حرف حقي را كه تلخ است به تو بهترو بيشتربزند. درگفتار و كردارت كه خدا براي دوستانش نمي پسندد كمترتو را ستايش كند هرچند اين كار تو را ناراحت نمايد و دلتنگ شوي ( نامه شماره53.ص، 768).

نواختن بر طبل دو قطبی شدن جامعه و دولت را شرکت سهامی احزاب و گروهها کردن یقیناً به صلاح کشور و ملت نخواهد بود. نمی شود که جناب روحانی  از یک طرف بگوید که دولت فراجناحی تشکیل می دهیم و از سوی دیگر بگویند مسئولیتهای رد بالا فقط برای همفکران و آنانی است که به وی رای داده اند و لاغیر. این یعنی سیاسی بازی جایگزین کارآمدی گردد و چاپلوسی جایگزین شایسته سالاری و ادامه تنش های سیاسی و حزبی در کشور می گردد و یقینا این نوع نگاه با تفکر اسلامی همخوانی نخواهد داشت!

رئیس جمهور کشور باید محور وحدت در کشور باشد و نه عامل تفرق در جامعه و این روش سم مهلکی در کشور است. از جناب روحانی که ملبس به لباس روحانیت است انتظار می رود که در سخن و عمل تقوی سیاسی را بیش از دیگران رعایت نماید و در نظام اسلامی با دید غربی به مسائل نپردازند

♦تاریخ برای عبرت گرفتن و عمل کردن است. این نوع ادبیات در تاریخ سیاسی کشورمان در همین انقلاب یکبار تجربه شد و آنکه اینگونه می اندیشید و این گونه سخن می گفت مقابل نظام و مردم و ولایت ایستاد و به رای به دست آمده از صندوقها مغرور گردید و پس یکسال مجبور به ترک وطن شد. رهبرانقلاب بعد از انتخابات ریاست جمهوری با تاکید بر اتحاد و انسجام ملی، ایجاد دوقطبی را برای نظام مضر دانستند و ضمن اشاره به اتفاقات سال ۵۹، فرمودند:"نباید کشور و مردم را به دو دسته مخالف و موافق تقسیم کرد؛ مثل کاری که رئیس‌جمهور وقت در سال۵۹ انجام داد".

این چند خط را در راستای بند هشتم قانون اساسی قلمی کردیم.

*علی صالحی زاده