عنوان عنصری از یک فیلم دارای اشکالاتی است، پذیرفته شده است ولی این یادداشت قصد دارد به صورت مختصر به محاسن آن نقش بپردازد.

 
البته باید توجه کرد نقشی که جواد عزتی بازی کرده است، نقش یک امام جماعت مسجد می‌باشد. حقیقت امر این است که یک امام جماعت مسجد در یک محله مسکونی مسئولیت‌هایی سنگین‌تر از یک روحانی به معنای عام کلمه بر عهده دارد و محاسنی هم که از سریال ذکر می‌شود بر اساس مسئولیت‌های یک روحانی مسجد در یک محله مسکونی است. محاسنی که اگر روحانیون و خصوصا امام جماعات مساجد شهری به کار ببندند، تحولی عمیق در عرصه فرهنگی در کشور شکل می‌گیرد اما این محاسن چه بود؟
 
روحانی مسجد محل، در مسجد حضوری پررنگ دارد.
 
روحانی مسجد محل، نسبت به همسایگان مسجد آشنایی دارد و به بهانه‌های مختلف، در منزل آن‌ها می‌رود.
 
روحانی مسجد محل، نه تنها امور مسجد را مدیریت می‌کند بلکه سعی در مدیریت روابط بین مردم محل نیز دارد.
 
روحانی مسجد محل، خود را در غم و شادی مردم محل شریک می‌داند. (رفتن به بیمارستان برای عیادت پسر فیروز)
 
‏روحانی مسجد محل، برای حل مشکلات مردم زمان صرف می‌کند و سعی در مشکل‌گشایی دارد. (دادن وام از صندوق قرض‌الحسنه مسجد) ‏
 
‏روحانی مسجد محل، لزوما در بالای منبر حرف‌ها و تذکراتش را نمی‌زند بلکه بیشتر وقت تربیتی و تذکرات اخلاقی‌اش به صحبت‌های رو در رو اختصاص می‌یابد.
 
روحانی مسجد محل، ‏برای شنیدن غم و غصه‌های مردم فرصت می‌گذارد و مردم او را به عنوان امین خود قبول دارند و حرفی که حتی به خانواده‌شان نمی‌توانند بزنند با او در میان می‌گذارند.
 
‏روحانی مسجد محل، مخاطب خودش را مردم محل می‌داند نه فقط افرادی که به مسجد می‌آیند و نه فقط افرادی که ظاهر مسجدی دارند مانند خانم‌های چادری. ‏
 
روحانی مسجد محل، مسجد را تبدیل به خانه دوم مردم و اهالی کرده است. (در روزی که قالیشویی برای مجلس عروسی واگذار شده بود، خانواده فیروز در مسجد سفره افطارشان را پهن کردند.)
 
نکته پایانی اینکه مسجد باید محور تمامی تعاملات و روابط مردم در یک محل باشد و امام جماعت مسجد مدیر مسجد و مدیر تمام روابطی است که حول محور مسجد در محل شکل می‌گیرد، هر چقدر این مدیریت قوی‌تر و پویا‌تر، مسجد سرزنده‌تر و محله سالم‌تر.»