سرویس بین الملل پایگاه خبری شهدای ایران؛ ساعت 8:15 دقیقه صبح روز 6 اوت سال 1945 هواپیماهای بمب افکن آمریکا بر روی آسمان شهر هیروشیما به پرواز درآمدند. بمب های داخل این هواپیماها به گونه ای تنظیم شده بود تا بیشترین تخریب متوجه شهر شود. انرژی تولید شده این بمب برابر 15 کیلوتن تی ان تی بود و گرمای عظیم آن هرآنچه تا شعاع چند کیومتری  وجود داشت به طور کلی ذوب می کرد.

بمب بر سر شهر فرود آمد در نزدیکی زمین منفجر شد و در کسری از ثانیه همه چیز از بین رفت و تنها چیزی که از شهر باقی ماند گنبد ساختمان ترویج صنعتی هیروشیما بود.

هر سال در سالگرد بمباران اتمی هیروشیما که باعث مرگ هزارن غیر نظامی شد و تبعات انتشار تشعشعات رادیو اکتیوی آن تا سالها باعث تلفات انسانی گردید مراسمی به عنوان یادبود کشته شدگان برگزار می شود. حال پس از گذشت 68 سال از واقعه بمباران اتمی هیروشیما هر ساله بسیاری از مردم به همراه مسئولین و رئیس جمهور یاد کشته شدگان این واقعه را گرامی می دارند؛ بیانیه های متعدد صادر می کنند و به نوعی صدای قربانیان بی گناه بمباران اتمی را به گوش جهانیان می رسانند.

هیروشیما و ناکازاکی اگرچه به عنوان پرتلفات ترین و شدیدترین حمله اتمی جهان به شمار می روند ولی آخرین این اتفاق نیستند. بمباران شیمیایی سردشت توسط صدام در ایران و شهر حلبچه ی عراق نمونه های این حملات است که در سالهای پس از جنگ جهانی دوم در سکوت خبری و در میانه جنگ عراق علیه ایران اتفاق افتاد و صدای آن در هیاهوی رسانه ها گم شد.

با وجود  خاطره ی تلخی همچون سردشت و قربانیان آن، از ایران و مسئولان توقع می رود تا در قبال جنایت آشکار صدام سکوت نکنند و با وجود پایان چند ساله جنگ به دنبال احیای حقوق از دست رفته مردم ایران باشند. 

اجرای مراسم و برگزاری سالگرد این واقعه صدای مردم بی گناهی که در این بمباران ها جان خود را از دست دادند و حتی بازماندگان آن را که تا به امروز با آثار ناشی از آن دست و پنجه نرم می کنند، برگزاری سالگرد واقعه سردشت و دعوت از نماینده های خارجی در صلیب سرخ و سازمان های حقوقی بشری، تنها راه های کوچکی برای اثبات مظلومیت مردم بی گناه سردشت و حلبچه است. میتوان با پیگیری های حقوقی و اطلاع رسانی ، افکار عمومی را در موضوع استفاده از سلاح های اتمی روشن ساخت و این سوال را مطرح کرد که چرا کشورهای غربی و مدافع حقوق بشر در قبال جنایت های صدام سکوت کرده اند؟ آیا سلاح هایی که ساخت همین کشورهای به ظاهر متمدن نبود که جان مردم مظلوم را گرفت؟

ای کاش توجه ما به موضوعات مهمی از این قبیل که عزت و جان آدمها را نشانه رفته بیشتر بود و تنها با اشاره ای کوچک و یا حضور در مراسم سالگرد بمباران هیروشیما از آن رد نشویم.

مشخص نیست تا چند دهه دیگر سردمداران قدرت و زور با بی توجهی ما باز با این سلاح ها در نقاط مختلف جهان از سوریه و غزه گرفته تا عراق و افغانسان بی گناه قربانی می گیرند و صدایشان هم به گوش کسی نمی رسد.