کوفه را در طول تاریخ می توان دید. کوفه همین جاست اما آنان که فقط شعار می دهند ما اهل کوفه نیستیم خود نیز درگیر نینرنگ کوفه شده اند .
سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ « ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند» این شعار را بارها و بارها شنیده ایم اما گاهی مردم چون حماسه 9 دی فریاد آن را سر می دهند و گاهی برخی مسئولین در مصاحبه های رسانه ای خود آن را بیان می کنند اما اینکه این اهل کوفه که بودند و چه کردند هیچ گاه روشن نمی شود تا شاید با روشن شدن آن صورت واقعی برخی از ما نیز معلوم گردد و ادعای واهی ما بر همگان روشن شود.
از جمله خصوصیات کوفه این بود که از ابتدا تا حدودی زیر نظر امام علی (علیهالسلام) اداره شده و شیعیان مخلصی در این منطقه حضور داشته و پرورش یافتند. از همین جهت است که مشاهده میکنیم هنگام به حکومت رسیدن حضرت، ایشان این منطقه را مقر حکومتی خود قرارداده و از ظرفیتهای ناب شیعی در آن نهایت استفاده را داشتند.
بروز و ظهور چهرههای مانند مالک اشتر نخعی، که از یاران با وفای امام بودند نشانی از بهرهبری سیاسی از این منطقه است. در این میان آنچه لازم به ذکر است اینکه در فضای عمومی کوفه یک حالت سادهاندیشی و قشرینگر وجود داشت که به عنوان نقطهضعف مهم در تاریخ اسلام مطرح و مورد توجه است.
مهمترین اثر این خصلت را میتوان در سرپیچیهای این مردم از دستوارت حاکم دینیشان یعنی حضرت علی بنا به دلائل به ظاهر دینی، دید که تاریخ اسلام به خوبی این امر را در خود ثبت و ضبط کرده است.
به جز عدهای معدود از ارادتمندان حضرت امیرالمؤمنین، که دارای بینشی عمیق نسبت به موقعیت ولایت و نیز اندیشههای ناب اسلامی بودند، بسیاری از توده مردم کوفه که در زمره سپاه حضرت حضور داشتند، تنها به صرف خدعهای ظاهراً دینی که از طرف سپاه شام صورت گرفت، فریب خورده و بر خلاف نظر ولیامرشان، اقدام به اعتراض کرده و سرنوشت پیروز جنگ صفین را تبدیل به یک باخت سیاسی کردند.
یا نمود دیگر آن، سرپیچی از فرمانهای حضرت و ایجاد گروهی قشرینگر و نظامی تحت عنوان اهل نهروان یا خوارج است.
صفحات تاریخ مملو از مصائبی است که این گروه انحرافی، به دلیل نوعی برداشت سطحی از اندیشه اسلامی، برای اسلام و مسلمانان به وجود آوردند.
اما نگاهی اجمالی که به دور و برمان و برخی از سازمانها و نهادهای دولتی بیاندازیم کوفه را به خوبی با همین دو چشم نه چندان بصیر خود می بینیم .
برخی نمایندگان در مجلس شورای اسلامی نیز برای مردم یادآور همان اهالی کوفه هستند که در همین صحنه رای اعتماد به وزرای کابینه ثابت کردند در همان ساده اندیشی و قشری نگری کوفه مانده اند.
و آنان که قبل از جلسه رای اعتماد پرونده 4 وزیر را بستند نیز نشان دادند که درگیر همان خدعه ظاهرا دینی کوفه شده اند.
اما آیا مجلسی که وظیفه نمایندگی ملت را بر دوش خود حمل می کرد همچون اهالی کوفه شکست را بر پیروزی حتمی مسلط کردند و در مقابل سپاه خودی ایستادند؟!
کوفه را در طول تاریخ می توان دید. کوفه همین جاست اما آنان که فقط شعار می دهند ما اهل کوفه نیستیم خود نیز درگیر نینرنگ کوفه شده اند.
یاران علی (ع) را همانها تشکیل می دهند که آنجا که لازم است عمار هستند و آنجا که علی می گوید یاسر می شوند و این بصیرت است که روشن می کند چه کسی اهل کوفه است.
از جمله خصوصیات کوفه این بود که از ابتدا تا حدودی زیر نظر امام علی (علیهالسلام) اداره شده و شیعیان مخلصی در این منطقه حضور داشته و پرورش یافتند. از همین جهت است که مشاهده میکنیم هنگام به حکومت رسیدن حضرت، ایشان این منطقه را مقر حکومتی خود قرارداده و از ظرفیتهای ناب شیعی در آن نهایت استفاده را داشتند.
بروز و ظهور چهرههای مانند مالک اشتر نخعی، که از یاران با وفای امام بودند نشانی از بهرهبری سیاسی از این منطقه است. در این میان آنچه لازم به ذکر است اینکه در فضای عمومی کوفه یک حالت سادهاندیشی و قشرینگر وجود داشت که به عنوان نقطهضعف مهم در تاریخ اسلام مطرح و مورد توجه است.
مهمترین اثر این خصلت را میتوان در سرپیچیهای این مردم از دستوارت حاکم دینیشان یعنی حضرت علی بنا به دلائل به ظاهر دینی، دید که تاریخ اسلام به خوبی این امر را در خود ثبت و ضبط کرده است.
به جز عدهای معدود از ارادتمندان حضرت امیرالمؤمنین، که دارای بینشی عمیق نسبت به موقعیت ولایت و نیز اندیشههای ناب اسلامی بودند، بسیاری از توده مردم کوفه که در زمره سپاه حضرت حضور داشتند، تنها به صرف خدعهای ظاهراً دینی که از طرف سپاه شام صورت گرفت، فریب خورده و بر خلاف نظر ولیامرشان، اقدام به اعتراض کرده و سرنوشت پیروز جنگ صفین را تبدیل به یک باخت سیاسی کردند.
یا نمود دیگر آن، سرپیچی از فرمانهای حضرت و ایجاد گروهی قشرینگر و نظامی تحت عنوان اهل نهروان یا خوارج است.
صفحات تاریخ مملو از مصائبی است که این گروه انحرافی، به دلیل نوعی برداشت سطحی از اندیشه اسلامی، برای اسلام و مسلمانان به وجود آوردند.
اما نگاهی اجمالی که به دور و برمان و برخی از سازمانها و نهادهای دولتی بیاندازیم کوفه را به خوبی با همین دو چشم نه چندان بصیر خود می بینیم .
برخی نمایندگان در مجلس شورای اسلامی نیز برای مردم یادآور همان اهالی کوفه هستند که در همین صحنه رای اعتماد به وزرای کابینه ثابت کردند در همان ساده اندیشی و قشری نگری کوفه مانده اند.
و آنان که قبل از جلسه رای اعتماد پرونده 4 وزیر را بستند نیز نشان دادند که درگیر همان خدعه ظاهرا دینی کوفه شده اند.
اما آیا مجلسی که وظیفه نمایندگی ملت را بر دوش خود حمل می کرد همچون اهالی کوفه شکست را بر پیروزی حتمی مسلط کردند و در مقابل سپاه خودی ایستادند؟!
کوفه را در طول تاریخ می توان دید. کوفه همین جاست اما آنان که فقط شعار می دهند ما اهل کوفه نیستیم خود نیز درگیر نینرنگ کوفه شده اند.
یاران علی (ع) را همانها تشکیل می دهند که آنجا که لازم است عمار هستند و آنجا که علی می گوید یاسر می شوند و این بصیرت است که روشن می کند چه کسی اهل کوفه است.
امیدوارم اون دنیا در محضر خدا حرفی برای گفتن داشعته باشند