همسر شهید فاطمه رنجبر که در حمله تروریستی اخیر در تهران به شهادت رسید، گفت: 17 سال بود با همسرم ازدواج کرده بودم اما بچه‌دار نمی‌شدیم و برای همین موضوع به تهران آمده بودیم.
شهدای ایران: مرتضی واحدی همسر این شهید مظلوم در گفت‌وگو با میزان اظهار داشت: در ابتدا فکر نمی‌کردیم که همسرم جزو شهدای تروریستی روز چهارشنبه تهران باشد اما شنبه 20 خرداد کارهای مربوط به تعیین هویت انجام شد و هویت ایشان را که در عملیات تروریستی مجلس به شهادت رسیده بود، شناسایی کردم و کارهای اداری آن را انجام دادم.
واحدی گفت: ابتدا تصور می کردم همسرم مفقود شده است به همین دلیل اطلاعیه هایی را چاپ و در اماکنی که حدس می زدم ممکن است اطلاعی از همسرم بیابم، به دیوار ها چسبانده بودم.
وی با بیان اینکه از این موضوع که همسرش در درون مجلس به شهادت رسیده یا بیرون از آن اطلاعی ندارد، گفت: در روز چهارشنبه همسرم به بیمارستان شهید معیری رفت و گچ دستش را باز کرد اما آن روز کارکنان بیمارستان به من گفتند که او به اینجا نیامده است در صورتی که بعد اسناد حضورش در بیمارستان را دیدم؛ اگر من این موضوع ( رفتن همسرم به بیمارستان) را می دانستم زودتر به نتیجه می رسیدم.
همسر شهید فاطمه رنجبر همچنین ضمن اشاره به مشکلات مالی فراوانش گفت: 17 سال بود که با همسرم ازدواج کرده بودم اما بچه‌دار نمی‌شدیم و برای همین موضوع به تهران آمده بودیم.
این شهیده با نام کامل «فاطمه رنجبری‌زاده تمبانویی» اهل میناب استان هرمزگان بود.
واحدی گفت: ابتدا تصور می کردم همسرم مفقود شده است به همین دلیل اطلاعیه هایی را چاپ و در اماکنی که حدس می زدم ممکن است اطلاعی از همسرم بیابم، به دیوار ها چسبانده بودم.
وی با بیان اینکه از این موضوع که همسرش در درون مجلس به شهادت رسیده یا بیرون از آن اطلاعی ندارد، گفت: در روز چهارشنبه همسرم به بیمارستان شهید معیری رفت و گچ دستش را باز کرد اما آن روز کارکنان بیمارستان به من گفتند که او به اینجا نیامده است در صورتی که بعد اسناد حضورش در بیمارستان را دیدم؛ اگر من این موضوع ( رفتن همسرم به بیمارستان) را می دانستم زودتر به نتیجه می رسیدم.
همسر شهید فاطمه رنجبر همچنین ضمن اشاره به مشکلات مالی فراوانش گفت: 17 سال بود که با همسرم ازدواج کرده بودم اما بچه‌دار نمی‌شدیم و برای همین موضوع به تهران آمده بودیم.
این شهیده با نام کامل «فاطمه رنجبری‌زاده تمبانویی» اهل میناب استان هرمزگان بود.
