به گزارش سرویس بین الملل پایگاه خبری شهدای ایران؛ پس از اشغال فلسطین توسط اسرائیل اردوگاه های متعددی در کشورهای مختلف از جمله لبنان شکل گرفت. صبرا وشتیلا نمونه ای از این اردوگاه ها در جنوب بیروت بیرون بود.
 
پس از تصرف بیروت توسط اسرائیل بشیر جمایل، رهبر فالانژیست ها – مسیحیان مارونی لبنان- را به عنوان رئیس جمهور لبنان از طرف اسرائیل انتخاب شد. اما کمتر از 3 هفته، در انفجار دفتر حزب فالانژ، وی و بسیاری از مقامات این حزب کشته شدند. شارون اتهام این قتل را به فلسطینیها نست داده بود در حالی که جمایل را خود لبنانی ها کشته بودند.
 
پس از این انفجار، نیروهای رژیم صهیونیستی اردوگاه آورگان فلسطینی در جنوب بیروت که بیش از 30 هزار فلسطینی و لبنانی در آن سکونت داشتند، به محاصره خود در آورند و راه فرار را بر مردم بستند و آریل شارون و رئیس ارتش و فرمانده نیروهای اسرائیل در لبنان از ساختمان سفارت کویت شاهد قتل عام زنان و کودکان فلسطینی بودند نسل کشی که طی دو روز تعداد زن و کودک و پیر و جوان به فجیع ترین صورت ممکن و با ادوات مختلف کشته شدند. در ابتدای کشتار فالانژها با چاقو سر از بدن فلسطین یها جدا کردند بسیاری که در خواب بودند را به رگبار بستند و زنان و دختران را بعد از بارها تجاوز به بدترین حالت ممکن کشتند. با حمله به بیمارستان عکا تمام بیماران روی تخت را قتل عام کردند... تا چند روز اجساد مردم بر روی زمین مانده بود و پس از کشتار بود که بلدوزرهای اسرائیلی با کندن گورهای دست جمعی اجساد متلاشی شده را دفن کردند. اگرچه شارون ادعا کرد که خبر این کشتار به او نرسیده بود ولی مشخص شد دستور ادامه قتل عام توسط شارون صادر شده و خود نیز چند نفری را در جریان محاصره کشته است .

 
 بنا به گزارش کمیسیون تحقیق سازمان ملل درباره قتل‌عام صبرا و شتیلا آریل شارون و تعدادی دیگر از افسران اسرائیلی در حضور اعضای کمیسیون تحقیق اعتراف کردند: «واحدهای فالانژ تا ساعت 6 بعدازظهر 16 سپتامبر داخل اردوگاه‌ها نشدند». ولی دکترهای بیمارستان‌ها گفتند: مجروحینی را که در بیمارستان غزه معالجه می‌کردند و همگی زخمهای مهلکی داشتند، می‌گفتند که آنها در منازل خود توسط سربازان، اواسط روز 16 سپتامبر مورد حمله قرار گرفته‌اند. این مدت درست «6 ساعت قبل از ساعتی است که گمان می‌رود فالانژها وارد کمپ شده باشند». حقیقت این بود که یک افسر اسرائیلی کارت جعلی برای سربازان جهت ورود به کمپها صادر کرده بود.

در گزارش، صراحتاً از توطئه حمله به لبنان که در تاریخ 16 سپتامبر 1982 انجام گرفت، پرده برداشته و نوشته شده است که در آن تاریخ، در یک جلسه سری «یک طرح مسیحی ــ اسرائیلی خطرناک در حضور ژنرال دروری و فرمانده عالی‌رتبه اسرائیل تهیه شد». در آن جلسه، «الیاس هوبیکا رئیس سازمان جاسوسی فالانژها به‌همراهی فدی فریم   و رئیس هیئت نظامی لبنانی مأمور رفتن به اردوگاه‌ها شد». رئیس هیئت قوای نظامی لبنان و رئیس سازمان جاسوسی اسرائیل به زبان عربی هشدار دادند که در اردوگاه‌ها، قصاخ  «که به‌عربی قطعه قطعه کردن می‌باشد» اتفاق خواهد افتاد. با این وجود، رفتن آنان مورد تأکید قرار گرفت. لذا بعد از این جلسه، «ژنرال دروری به شارون در تل‌آویو تلفن کرد و گفت: دوستان داخل اردوگاه‌ها می‌شوند». و «شارون ضمن بیان تبریک، گفت: ... عملیات مورد تأیید است».

 سپس نیروهای فالانژ در حالی که با «تسلیحات مرگ‌آفرین اسرائیلی همراهی می‌شدند» وارد اردوگاه شتیلا شدند. «حمله ساعت 5 بعدازظهر شروع و در ساعت 11 فرمانده اسرائیلی خبر داد که تاکنون 300 نفر غیرنظامی و تروریست کشته شده‌اند. «در روز بعد، یک پناهنده فلسطینی هم در کمپ باقی نمانده بود.» و ... بولدوزرها، شرکای جرم و یا جرم‌پوشهای اسرائیلی، فوراً دست به کار شدند و اجساد را در گورهای دسته‌جمعی دفن کردند. با این وصف، شارون مدعی شد که از آنچه در لبنان در حال انجام بود، اطلاعی نداشته است. رافائل ایتان فرمانده اسرائیل در لبنان نیز گفت: «نیروهای دفاعی فالانژ، لبنانی هستند. لبنان مال آنهاست. هرچه بخواهند، انجام می‌دهند»، به ما ربطی ندارد.

کشتار مردم در اردوگاه صبرا و شتیلا واکنش جهانی را در پی داشت. با وجود تلاش شارون و اسرائیل برای پاک کردن دامان خود از ننگ کشتار مردم بی گناه بسیاری از اسناد ثابت کرد که شارون مستقیما در قتل عام دشت داشته است