پایگاه اینترنتی این روزنامه در مطلبی به قلم کاترین تادریس نوشت: هر روز در حدود چهار هزار و پانصد نفر در زندان های ایالت نیویورک امریکا در سلول های انفرادی نگه داشته می شوند. این تعداد بیش از نه درصد کل زندانیان و بیش از دو برابر میانگین ملی آمریکا است. اکثر افرادی که در زندان های این ایالت به سلول های انفرادی فرستاده می شوند، ماه ها یا سالها در آنجا به سر می برند و برخی نیز بیش از دو دهه در این سلول ها بوده اند- در این باره هیچ محدودیتی وجود ندارد. ممکن است یک زندانی برای چندین بار نقض قوانین زندان به سلول انفرادی فرستاده شود، که در اکثر موارد این نقض قوانین خشونت آمیز نیست. سیاه پوستان بیشتر از دیگر زندانیان به سلول های انفرادی برده می شوند.

شخصی که در نیویورک در سلول انفرادی نگه داشته شده بود به دیده بان حقوق بشر گفت «فقط می خواستم بمیرم زیرا در آنجا هیچ راهی برای بیرون آمدن نبود. سعی کردم در روز اول خودم را حلق آویز کنم.»

آمار خودکشی در زندان    

منزوی شدن از نظر روحی و جسمی برای روزها و ماه ها، بدون هیچ درمانی، می تواند افراد را با مشکلات روانی مواجه کند. بر اساس گزارش انجمن تادیبی نیویورک بر مبنای اطلاعات به دست امده از دفتر دولتی بهداشت روانی نیویورک، بیش از چهل درصد خودکشی ها در زندان های نیویورک بین سالهای 2014 و 2015 در سلول های انفرادی رخ داده اند.

هر ساله صدها نفر از زندانیانی که در نیویورک در سلول های انفرادی نگه داری شده اند، به طور مستقیم آزاد می شوند. 

اکنون در آمریکا جنبش هایی درباره اصلاح زندان انفرادی شکل گرفته است. در سال 2015 مجمع عمومی سازمان ملل با حمایت آمریکا قوانین ماندلا را تصویب کرد که بر اساس آن هیچ کس را نباید بیش از پانزده روز در سلول های انفرادی نگه داشت. در سال 2016 وزارت دادگستری آمریکا اصلاحات بیشتری را برای زندان های انفرادی از جمله ممنوعیت استفاده از سلول های انفرادی برای کودکان در اداره زندان های فدرال، خواستار شد. 

برهمین اساس ایالت نیویورک باید تغییرات اساسی در استفاده از سلول های انفرادی ایجاد کند. ایالت هایی که استفاده از سلول های انفرادی را تا هفتاد و پنج درصد کاهش داده اند، کاهش قابل توجه خشونت را نیز شاهد بوده اند.