آقای روحانی! در برنامه تلویزیونی 96/2/9 گفتید تهدیدها و اهانتها علیه ایران برطرف شده است! ولی همین چند روز گذشته بود که اردوغان مفلوک و آلت دست شیاطین علیه ایران به عربدهکشی پرداخت و دریغ از یک کلمه پاسخ!


برجام خسارت محض بود و پسلرزههای آن تا به حال تحریمهای جدید بوده است. آقای روحانی و ضربهگیر محترم ایشان قبل از آنکه مجددا کاندیدای انتخابات ریاستجمهوری شوند، بهتر بود ابتدا به وعدههایی که داده بودند عمل میکردند.



برخی چشمهای خود را بر فیشهای نجومی حرام، اختلاس و صندوقهای ذخیره فرهنگیان و... بستند و به موضوع بابک زنجانی اکتفا کردند، از تمرکز بر امکانات داخلی چشم پوشیدند و به دست خارجیها چشم امید دوختند!


آقای روحانی میگوید بابک زنجانی را نمیشناسد! عرض میکنم حسین فریدون را چطور؟ وزرای میلیاردی را چطور؟ وزرا و مدیران نجومی را چطور؟ رئیسجمهور بیاطلاع از دولت خود چگونه میخواهد در جهت منافع ملت گام بردارد؟!



سفرهای خارجی و تفریح و شغل و امکانات برای فرزندان مسئولان اجرائی و حقوقبگیران نجومی است و سربازی، مرزداری، فداکاری و شهادت برای ما شهرستانیها و روستائیان؟! آنگاه از عدالت و اسلام هم دم میزنند!






خوب است در مناظرهها مشخص شود کاندیداها از چه قشری هستند؟ همچنین به این سوالات پاسخ دهند که دائم از ایران و ایرانی سخن میگویند کدام ایران؟ ایران فقط تهران و شمیران و ولنجک نیست؟ مشخص کنند که آیا داشتن نان و مسکن از حداقلهای حقوق شهروندی نیست؟ وقتی از گردشگری سخن میگویند معلوم کنند که آیا منظورشان همان گردشگری است که در ترکیه با چند ترقه بساطش به هم ریخت؟!




آقای جهانگیری در اولین مناظره گفتند وقتی مامور شهرداری به مادر دستفروش سیلی زد بسیار ناراحت شدند به ایشان بفرمائید بیحرمتی وزیر شما به یک خانم در جمع خبرنگاران را دیدید چه احساسی کردید؟! از صدها قولی که دولت شما به مردم داده و حال منکر آن شده و یا انجام نداده چه احساسی دارید؟ از این همه تهمت و افترا که به دولت قبل میزنید چه احساسی دارید؟ گناه برای دیگران گناه است ولی برای شما صواب؟!




ای کاش از نامزدهای دوره دوازدهم ریاست جمهوری تضمینی گرفته میشد که در اجرای فرامین و اوامر مقام عظمای ولایت جدیت داشته باشند. اگر اوامر معظمله به دقت در کشور اجرا شود هیچ مشکلی باقی نمیماند. ایشان همواره مشکلات را به طور دقیق پیشبینی کرده و راهکار برونرفت را هم ارائه نمودهاند.



آقای روحانی در ابتدای شروع به کار دولت یازدهم اظهار داشت برای حل مشکلات کشور باید دم کدخدا را دید و ما کار میکنیم که هم چرخ اقتصاد بچرخد و هم سانتریفیوژها! عرض میکنم دم کدخدا را که دیدید ولی به جای گردش اقتصاد داخلی، به گردش اقتصاد غربیها کمک کردید و اکنون پس از 4 سال نه چرخ اقتصاد کشور میچرخد و نه سانتریفیوژها! چطور با این بیتدبیریها و دستاوردهای تقریبا هیچ، باز مدعی اداره کشور شدهاید؟



یک آقای مسئولی در این روزها از مبارزه با فساد سخن میگوید ولی خودش بابت عضویت در هیئت مدیره یک شرکت تولید سیمان پانصد میلیون حقوق گرفته است. چنین فردی چگونه میخواهد با فساد مبارزه کند؟!

آقای جهانگیری! بیست سال بر مقدرات کشور حکم راندید و خسارات معنوی غیرقابل جبرانی غیر از خسارتهای مادی به ارکان کشور وارد شد. مدیریت اشرافی، کرنش در برابر کدخدا و ترویج اباحهگری از جمله ثمرات دولتهای سازندگی، اصلاحات و تدبیر و امید بود. فتنههای 78 و 88 هم از جمله میراثهای همفکران اصلاحطلب شماست. باز هم صدای خود را بلند میکنید و خود را طلبکار نظام میدانید؟

از کاندیداها انتظار میرود طوری سخن بر زبان نرانند که غرب برایشان کف و سوت بزند. به یاد بیاورند که بیش از دویست هزار شهید برای استقلال کشور جان شیرینشان را تقدیم کردهاند. به توانمندیهای داخلی تکیه کنند.


دولت را 4 سال دیگر بدون انتخابات بدهید به مدعیان اصلاحطلبی! دل ما طاقت اهانت به امام رئوف را ندارد. تا کی باید شاهد اهانت به مقدسات و شهدا باشیم؟! خدایا به تو شکایت میکنیم.



از مردم ولایتمدار و امام رضایی درخواست میکنم پاسخ بیادبیهای ستاد توهینکننده به ساحت مقدس امام رضا(ع) را در پای صندوقهای رای بدهند. از کیهان هم انتظار میرود به روشنگری درباره تفکرات و عملکرد این طیف بیشتر بپردازد تا انشاءالله مردم با دیدی بازتر به پای صندوقهای رای بروند.


آقای روحانی! آن مسکن مهری را که میگویید افراد حاضر نیستند در آنجا سکونت کنند به ما بدهید تا به جای رفتن به روستاهای شهرهای اسلامشهر، شهریار، رباطکریم و... در این مسکنها به گذران زندگی خود اقدام کنیم چرا که از مستاجری خسته شدهایم!



چهره آقای روحانی در هنگام مناظره خیلی مضطرب و پریشان بود به حدی که وعدههای قبلی خود را که به مردم داده بود فراموش کرد...!

از خداوند میخواهم شر دروغگویان را به خودشان برگرداند و ملت هم بابصیرت به فردی رای دهند که خوی کاخنشینی نداشته باشد.


آقای روحانی! اگر چهارسال قبل یک بیابان را به یک کشاورز میسپردید آن کشاورز میتوانست در طی این چند سال نهال بکارد و با مراقبت و آبیاری بعد از مدتی محصول باغ سرسبزش را برداشت کند. اما دولت شما با وجود ظرفیتهای زیاد کشور نتوانست از باغ سیب و گلابی ادعاییاش میوهای برداشت کند. اعتماد به غرب هیچوقت برای کشور امتیازی به همراه نخواهد داشت جز ویرانی.

واقعا آقای روحانی نمیخواهد برای به سرانجام نرسیدن شعارهای 4 سال قبل از مردم عذرخواهی کند؟ حالا که حضور فعال دولت در تبلیغات انتخاباتی موجب شده است که امور کشور و جامعه رها شود و دولت سرتا پا به ستاد انتخاباتی تغییر ماهیت دهد، حداقل این کار را بکند!


دولتمردان آینده باید متعهد شوند که با عدم تکرار خطاهای وزرای بیتدبیر مانع انحطاط فرهنگی جوانان شوند.


در مناظرههای انتخاباتی مردم انتظار دارند، مطالباتشان محور اصلی مناظره باشد. همان وعدههایی که این روزها مسئولان فعلی در قبال آنها دچار آلزایمر شدهاند و گاه به کلی آنها را انکار میکنند!

رویکرد غیرمنسجم ترامپ در قبال ایران، منافع آمریکا را تأمین نمی‌کند
تاریخ: ۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۶ - ۰۸:۵۹
روزنامه لس آنجلس تایمز در گزارشی نوشت رویکرد غیرمنسجم رئیس جمهور آمریکا در قبال ایران، منافع واشنگتن را تأمین نمی‌ کند و اگر این راهبرد مورد نظر اوست، باید گفت رویکردی خطرناک و اختلاف برانگیز محسوب می شود.
دونالد ترامپ از زمان انتخاب به عنوان رئیس جمهور آمریکا شماری از مواضع مشکل آفرین خود را -که طی کارزار انتخاباتی سال گذشته اتخاذ کرده بود- تغییر داد یا تعدیل کرد.
او تصمیم گرفت اعلام نکند که چین در ارز دستکاری می کند، او آمریکا را از توافق نامه تجارت آزاد آمریکای شمالی خارج نکرد- درحالیکه تهدید کرده بود اگر کانادا و مکزیک «فورا» با مذاکره مجدد بر سر مفاد آن موافق نکنند این کار را خواهد کرد- و او همچنین به وعده اش در «برچیدن توافق فاجعه بار با ایران» -که سبب اعمال محدودیت هایی بر برنامه هسته ای این کشور در ازای کاهش تحریم های اقتصادی می شود- عمل نکرد.
در ارتباط با ایران، رئیس جمهور آمریکا همچنان پیام های خطرناکی ارسال می کند که می تواند سبب به خطر افتادن توافق هسته ای شود،‌ سبب ایجاد اختلاف نظر بین آمریکا و هم پیمانانش و همچنین تقویت تندروها در ایران شود. ترامپ به درستی درباره حمایت ایران از گروه های شبه نظامی در لبنان، یمن و افغانستان، و همچنین اصرار این کشور بر آزمایش کردن موشک های بالستیکی که می توان از آنها برای حمل تسلیحات هسته ای استفاده کرد، نگران است. اما او می تواند به این رفتارهای تحریک آمیز بدون رد توافق -یا اعلام این که این توافق را نقض خواهد کرد- واکنش نشان دهد که بیشتر به نفع این کشور است تا ایران.
در روز هجدهم ماه آوریل، رکس تیلرسون وزیر امور خارجه آمریکا با ارسال نامه ای به پل دی رایان رئیس مجلس نمایندگان این کشور اعلام کرد که ایران در حال پایبندی به تعهدات خود بر اساس توافق موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک است که در سال دو هزار و پانزده بر سر آن با پنج عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل متحد، ‌آلمان و اتحادیه اروپا مذاکره کرد.
بر اساس این توافق، ایران باید بیشتر زیرساخت های هسته ای خود را برچیند،‌ اجازه انجام بازرسی های سرزده از سایت های هسته ای اعلان شده اش را بدهد . این توافق همچنین شامل ساز و کاری برای اعمال مجدد تحریم ها در صورت هر گونه نقض ایرانی ها می شود.
اما -بنا بر گزارش ها به دستور کاخ سفید- در این نامه تجدید نظر شد تا شامل لحنی شود که به نظر می رسد سبب بروز تردیدهایی در تعهد آمریکا به آن در درازمدت می شود. تیلرسون خاطرنشان کرد «ایران به واسطه بسیاری از خط مشی ها و روش ها، همچنان یک حامی دولتی پیشرو در زمینه تروریسم» محسوب می شود.
سپس، تیلرسون به صورت تهدیدآمیزی نوشت که «رئیس جمهور دونالد جی ترامپ یک کمیته درون سازمانی تحت رهبری شواری امنیت ملی را مسئول بررسی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) کرده است تا به بررسی این موضوع بپردازد که آیا تعلیق تحریم های مرتبط با پایبندی ایران به برجام برای منافع امنیت ملی آمریکا حیاتی است یا خیر.»
تیلرسون همچنان به ایجاد تردید درباره تعهد آمریک به این توافق ادامه داده است. او در یک کنفرانس خبری در وزارت امور خارجه آمریکا از این موضوع شکایت کرد که این توافق نامه «نتوانسته است به هدف ایجاد یک ایران غیر هسته ای دست یابد» و تنها «سبب به تأخیر افتادن هدف آنها در تبدیل شدن به یک کشور هسته ای شده است.» این درست است که بسیاری از محدودیت های خاص اعمال شده بر برنامه هسته ای ایران محدودیت زمانی هستند، اما طراحان توافق هسته ای به درستی بر این باورند که تأخیر قابل توجه در توانایی ایران برای «فرار هسته ای» و دست یابی به یک سلاح هسته ای بهتر از نبود توافق است. این موضوع همچنان رویکرد هم پیمانان آمریکا محسوب می شود.
خود ترامپ با اعلام این موضوع که ایرانی ها «به روح توافق پایبند نیستند»، به سردرگمی ها در این باره افزوده است. البته، ایران و دیگر امضا کنندگان برنامه جامع اقدام مشترک (از جمله آمریکا) موظف به پایبندی به مفاد توافق هسته ای هستند نه «روح» آن،‌ که می توان هر گونه تفسیری از آن ارائه داد.
فرض ما این است که رویکرد ترامپ این است که در ازای کاهش تحریم ها، ایران نه تنها باید ابعاد خاص برنامه هسته ای خود را برچیند و برای یک دوره چند ساله اجازه بازرسی ها را بدهد، بلکه باید آزمایش موشک هایی را متوقف کند که قابلیت حمل تسلیحات هسته ای را دارند و برای نشان دادن حسن نیت خود همچنین باید حمایتش از کشورها و شبه نظامیان دشمن با غرب کاهش دهد.
ما با ترامپ در این باره موافقیم که بسیاری از اقدامات ایران تحریک آمیز هستند و برای منافع آمریکا مضر می باشند. (به عبارت دیگر، ایرانی ها هم پیمان دولت عراق هستند که با آمریکا در تلاش برای «تضعیف و در نهایت نابود کردن» دولت اسلامی عراق و شام (گروه تکفیری صهیونیستی داعش) هم پیمان هستند.)
اما آمریکا می تواند برای دلسرد کردن رفتارهای ماجراجویانه ایران اقداماتی انجام دهد، بدون آن که روند بقای برنامه جامع اقدام مشترک را زیر سوال ببرد یا آن که در تلاش برای تضعیف آن باشد. در ماه فوریه دولت ترامپ به اقدام ایران در آزمایش یک موشک بالستیک میان برد واکنش نشان داد و تحریم های جدیدی را بر سیزده شخص و دوازده نهاد مرتبط با برنامه موشکی ایران اعمال کرد.
مشکل اینجاست که برخی از مقامات دولت آمریکا و در همچنین اعضای کنگره تمایل دارند ترامپ پا را فراتر بگذارد و ایران را به روش هایی مجازات کند که سبب نقض توافق نامه تسلیحات هسته ای شود. شاید ترامپ فکر می کند با ایجاد این احتمال که او از توافق هسته ای دست برخواهد داشت، ایران را وادار خواهد کرد تا رفتارش را در دیگر جبهه ها تغییر دهد. اگر این راهبرد مورد نظر اوست، باید گفت که رویکردی خطرناک و اختلاف برانگیز محسوب می شود. او باید اعلام کند که تا مادامی که ایرانی ها به مفاد توافق هسته ای پایبند هستند، ‌آمریکا نیز به مفاد آن پایبند خواهد بود.