دولت به جای اشتغال جوانان ایرانی برای جوانان چینی کار فراهم کرد/ بعد از برجام هم پول نیست باید فاینانس کنند

آماردهی غلط دولت برای پاک کردن صورت مساله قاچاق/ واردات ۸.۵ میلیاد دلار کالای قاچاق از چین در ۹ ماهه اول ۹۵+سند

یکی از علل بیکاری مشکل قاچاق کالاست/ دولت باید طبق قانون سالانه یک میلیون شغل ایجاد کند\
تجمع اعتراضی کارگران در اسلامشهر/ کارگران: حاضریم مثل شمع بسوزیم، اما بیکار نشویم

دولت آمار بیکاری و تورم را کاهش داد اما روی کاغذ!
11 ارديبهشت 1396 ساعت 5:22
اشتغال زایی از مسئولیتهای بیچون و چرای دولت است. همین منطقه را اگر بالا و پایین بروید، میبینید که چقدر از جوانان برای این که بیکار نباشند، با موتور مجبور به مسافر کشی و باربری شدهاند.

آقای روحانی یک سال قبل در همایش اقتصاد ایران گفته بود: «اقتصاد ما دارد به سیاست ما یارانه میدهد... اقتصاد ما سیاسی است.» اصلا شعار تبلیغات انتخاباتی رئیسجمهور، حذف تحریمها و نجات اقتصاد ایران بود. مردم نیز برای نجات اقتصاد ایران به وعده دهنده وضع مطلوب و گوینده این شعارها و وعدههای مژده بخش رأی دادند، شعارها و وعدههای بیسابقهای که برای قاطبه مردم واقعا رضایتبخش بود.

با این وصف باید گفت که اتفاقا در چنین شرایطی اقتصاد به سیاست یارانه داد و میدهد، درست برعکس آن چیزی که آقای روحانی سال قبل گفته بود. فراتر از این به گفته کارشناسان و اهل فن، در این چند سال وضع به صورتی شده است که سخنان اقتصادی وسیله و ابزار یا بهتر بگوییم نردبانی برای دست یابی به جایگاه شیرین قدرت از طرف دولتمردان شده است.

این که حالا و بعد از فراز و نشیبهای این دوره چهار ساله، آیا اقتصاد و شرایط معیشتی مردم متحمل فشارها و ضربات عرصه سیاسی و «دیپلماتیکی» و بلاگیر اشتباهات و انحرافات در تصمیم گیریهای سیاسی مسئولان و دولتمردان کنونی هست یا نه، تشخیص آن بر عهده مردم است. قرار بود اوضاع مسکن که دغدغه بسیاری از جوانان است، اشتغال که آمار بیشغلی افزایش فزایندهای به خود گرفته، لغو تحریمها و بهبود شرایط تولیدی و صنایع داخلی کشور در رأس خدمات دولت یازدهم باشد که نشد، اما گویا آمارها مأموریتی ویژه دارند و باید به هر ترتیب که شده از وضعیت اجرایی کشور به ویژه در حوزه اقتصاد به صورت خوب و مثبت رونمایی کنند.

مسکن یکی از وعدهها و مطالبات مهم مردم از دولت بود. معمولا دولتها سعی میکنند که هزینههای مسکن را از سبد خانوارها کم کنند، حالا هر کدام با یک روشی. خیلیها اعتقاد دارند که مسکن مهر به نوبه خود توانست بسیاری از بیخانمانها را صاحبخانه کند و حداقل دغدغه تهیه یک چار دیواری را از افراد بیخانه و کاشانه بگیرد.

قوانینی که تصویب شده و در ریل اجرایی خود حرکت میکند لازم الاجرا است؛ چرا که قانون شده، اما معمولا دولتمردان هر کدام با سلایق گوناگون، تمایل دارند به جای اجرای بیچون و چرای قانون، خود طرحی نو دراندازند و راهکارهای گذشته را راکد گذارند، مسکن مهر هم یکی از این موارد است.

اگر مسکن مهر مزخرف است، خودتان چه کردید؟
«رحمانی» یکی از خیل افرادی است که وعده تحویل یک واحد مسکن او با جابه جایی دولت، محقق نشد.

این شخص که در ابتدای خیابان ناصر خسرو متوجه تهیه گزارش ما میشود، سفره دلش را باز کرده و توضیح میدهد: «گناه من مستأجر چیست که کلی آورده و سرمایه برای خانهدار شدن در طرح مسکن مهر گذاشتهام به این امید که خانهدار شوم و از اجاره دادنها و مشکلات دیگرش راحت میشوم؟

با این پولی که تا حالا برای مسکن مهر دادهام، میتوانستم فکری دیگر کنم یا جایی سرمایهگذاری کنم؛ اما الآن فقط ضرر کردهام. دولت یازدهم برای تحویل مسکن مهر وعدههای پی در پی داده است، ولی هر بار با بهانههای مختلف از تحویل آن ممانعت به عمل میآورد. هر بار با عناوین مختلف از ما پول مجدد گرفتهاند و زمانی را برای تحویل مشخص میکنند. با این کارها به ما امید دادهاند و همیشه منتظر بودهایم که صاحبخانه میشویم. هنگامی که برای پیگیری این مشکلات به مسئولان مراجعه میکنیم، این جواب را میشنویم که این طرح از ابتدا و در دولت قبلی بد اجرا شد و به این ترتیب از زیر بار مسئولیت خود شانه خالی میکنند. وزیر مسکن میگوید که دارد اشتباهات دولت قبلی را درست میکند و این کار زمانبر است، میخواهند ما را از گرفتن مسکن خود منصرف کنند؛ اما پولمان را پس نمیدهند.»

رحمانی در ادامه توضیحات خود میگوید: «با سه بچه قد و نیم قد و مخارج بالا باید اجاره سنگین خانه هم بدهم و دولت اصلا پاسخگو نیست. نه تنها مشکل ما را حل نکردهاند، بلکه مشکلات فراوان دیگری نیز بر سر راه ما گذاشتهاند. اگر دولت نمیتوانست مسائل را حل کند، چرا قول داد؟ چرا وعده داد؟ مثلا فرض کنید شما سوار یک اتوبوس شدهاید، اما میانه راه شما را پیاده کنند؛ حالا که از مقصد فاصله دارید و پولتان را هم که دادهاید، باید چه کنید جز این که کاسه چه کنم دستتان بگیرید؟»

«جلیلوند» تولیدکننده پوشاک مردانه است. او را در پاساژی واقع در خیابان باب همایون میبینیم. به اتفاق عکاس روزنامه برای گرفتن جوابهای خود به داخل مغازهاش دعوت میشویم.

جلیلوند به ما میگوید: «زمانی بود که هنگام مناسبتها و اعیاد مذهبی که میشد، لباسهای داماد و عروس فروش خوب و بالایی داشت؛ اما اکنون نصف شده و کت و شلوارهای ما روی دستمان میماند. به یک معنا عروسیها کم شده، چرا که مشکلات جوانان برای تشکیل یک خانواده و فراهم کردن حداقلهای زندگی حل نشده و به قوت خود باقی است.

دو چیز در ازدواج مؤثر است؛ یکی شغل و دیگری مسکن. دولت یازدهم برای حل مشکلات مسکن جوانان وام میدهد، حالا اینکه چقدر توانستند این وام را بدون موانعش بگیرند کار نداریم، اما بازپرداخت و سود تعلق گرفته به این وامها، کمرشکن است؛ الآن جوانی که شغل ندارد باید چه کند؟ بالأخره مسئولان مربوطه و وزارت مسکن باید یک طرح به دردبخور برای مسکن ایجاد کنند، اینکه بگویند طرح مسکن مهر مزخرف بود که کار نشد، خب خودتان چه کردید؟!»

در کنار این بحثها تصمیم گرفتیم که با یک کارشناس نیز این مسئله را مطرح کنیم. «مصطفی معینی»، کارشناس اقتصاد و فعال در پروژه مسکن مهر، در یک گفتوگوی کوتاه تلفنی، ضمن تأیید سخنان مردم، چنین میگوید: «اکثر واحدهای مسکن مهر، سال ۹۳ یا حداکثر ۹۴ آماده بهرهبرداری بود، اما مسئولان وزارت مسکن حتی حاضر نشدند سهم ناچیزی از این پروژه عظیمی که باقیمانده بود را در زمان مسئولیت خود به اتمام برسانند.

به یک معنا، شاید حاضر نشدند این حجم از کار را که در دولت قبلی اتفاق افتاده بود بپذیرند، به این ترتیب برای تحویل ندادن و تکمیل نکردن این واحدها بهانههای مختلفی آوردند؛ از قبیل اینکه امکانات لازم مانند سوپرمارکت، مسجد، فضای سبز و از این دست موارد در اطراف ساختمانهای مسکن مهر وجود ندارد و ساختمانهای آن نیز مشکلات زیرساختی دارد؛ از آن طرف نیز گفتند که ما مشغول تعمیر و اصلاحات پروژه عظیم مسکن مهر هستیم.

اما چیزی که اتفاق افتاد، نه اصلاح وضعیت، بلکه ثابت شد چیزی بیش از توجیه کردن و ایجاد مانع و تأخیر در مطالبات مردم نبود. آقای آخوندی وزیر مسکن گفته بود که برخی واحدهای مسکن مهر متقاضی ندارد و میتوانیم این واحدها را به افراد مجردی که شرایط لازم را دارند بفروشیم یا اجاره دهیم. آیا واقعا متقاضی نداشتند یا خودتان خواستید اینطور شود؟

با سیاستهایی که دولت یازدهم اجرا کرد، چه امیدی برای مردم باقی ماند که همچنان بخواهند متقاضی این واحدها آن هم با شرایط سختی که دارند، باشند. وزارت مسکن و دولت یازدهم انواع اتهامات و بدرفتاری را نه فقط با طرح بزرگ مسکن مهر که با دیگر خدمتهای این چنینی داشتند؛ مانند نوع رفتار دولت یازدهم با یارانهها، سهام عدالت، کارت سوخت و بسیاری دیگر که فرصت توضیح آن نیست؛ اما از آن طرف در ایام انتخابات میبینیم که یارانههای برخی اقشار ضعیف افزایش مییابد، حقوقها بالا میرود، سهام عدالت داده میشود و حتی سفرهای استانی بهطور چشمگیری افزایش یافته، بهطوری که دولت یازدهم در این روزها فقط دارد پروژه افتتاح میکند، آیا این رفتارها عوام فریبانه نیست؟!»

دولت آمار بیکاری را کاهش داد اما روی کاغذ!
اشتغالزایی یکی دیگر از وظایف جدی دولتمردان است که بدون حمایت بیچون و چرا و تمام عیار از تولید داخلی امکان تحقق آن وجود ندارد. اگر پشتوانه حمایتی دولت و مسئولان، برنامهریزیهای درست و معقول و هدایت متناسب درآمدهای کشور به سمت تولید و حمایت از صنایع داخلی و استفاده از ظرفیتهای درونی نباشد، سخن گفتن از اشتغال و حل معضل بیکاری جز حرف نیست و یادآور این ضربالمثل که «به عمل کار برآید به سخندانی نیست.»

جلیلوند در بخش دیگری از صحبتهای خود، توضیحاتش را با یک مثال در این مورد شروع میکند و میگوید: «همان طور که یک پدر در خانواده وظیفه تأمین مخارج زندگی و رفع مشکلات اعضای خانواده را بر عهده دارد، مملکتداری هم چنین است و دولتمردان که این وظیفه را بر دوش گرفتهاند، باید بنشینند و برای مشکلات و موانع کشور راه حل بیابند.

هیچچیز بدون راهحل نیست؛ اما مسئولان راه حلها را معمولا با اختلافات و درگیری اشتباه میگیرند. همان طور که یک پدر اولاد خود را دوست دارد یک مدیری که در سطح کلان به یک ملت خدمت میخواهد بکند، باید چنین رفتاری از خود داشته باشد؛ اما رفتار دولتمردان ما با مردم خودشان و کسانی که به آنها رأی دادهاند چنین نیست.

اشتغالزایی از مسئولیتهای بیچون و چرای دولت است. همین منطقه را اگر بالا و پایین بروید، میبینید که چقدر از جوانان برای اینکه بیکار نباشند، با موتور مجبور به مسافرکشی و باربری شدهاند. خیلی از اینها تحصیل کردهاند؛ اما چارهای ندارند. در گذشته، جوانان زیر دست پدر خود یا کسی دیگر حرفهای میآموختند و آن را به عنوان شغل برمیگزیدند، اما الآن به دانشگاه میروند، بعد میبینند که کار نیست.»

شخص دیگری که با او گفتوگو میکنیم، جوانی است که خود را «مرتضی کریمی» معرفی میکند. او از هزینههای بالای زندگی و مشکل اشتغال خود به ما اینگونه توضیح میدهد: «ده میلیون وام ازدواج نمیتواند درد جوان بیکار را درمان کند؛ در ضمن این وامها را به سختی میدهند اما افرادی هستند که بهراحتی وام میگیرند و حتی پس هم نمیدهند؛ جالب اینجا است که پیگیری قضایی هم نمیشوند؛ اما خرج عروسی و تهیه لوازم ضروری خانه بسیار بالاتر از این وامها است؛ مشکل اصلی شغل است و وظیفه دولت ایجاد شغل و اشتغالزایی است.

با این وامهایی که میدهند نمیشود تشکیل خانواده داد؛ چرا که یک جوان بیکار یا جوانی که کار مناسبی ندارد، توان بازپرداخت آن را هم نخواهد داشت؛ اتفاقا اگر وام را بگیرد وضع بدتر هم میشود. دولت ابتدا باید آمار بیکاری را کاهش دهد و از تولید داخلی حمایت کند.» مرتضی بلافاصله ادامه میدهد و با تبسم میگوید: «البته دولت آمار بیکاری را کاهش داد، اما روی کاغذ! رشد اقتصادی هم روی یکسری معادلات و کاغذ اتفاق افتاد، احتمالا کاهش تورم هم به همین ترتیب انجام شد.

بهعلاوه وعده حذف تحریمها هم انجام شد؛ اما روی کاغذ! کار اصلی در فعالیتهای میدانی و واقعی است که دولت موظف به اجرای آنها است؛ اما در طول این مدت از آن غفلت شده است؛ خصوصا در حوزههایی مانند تحقق اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولید داخلی و صنایع ملی و همین طور اشتغالزایی و رسیدگی به اقشار محروم و مستضعف جامعه.»



کارگران به دنبال روزی حلال هستند/تهدیدهای جامعه کارگری
11 ارديبهشت 1396 ساعت 9:09
نایب رئیس شورای شهر تهران گفت: تنها کارگر یا کارگر زاده وضعیت کارگران را درک می کند.

مرتضی طلایی با اشاره به روز جهانی کارگر، اظهار داشت: این قشر بار سنگین توسعه و پیشرفت کشور را بر دوش گرفته اند در حالی که همواره امنیت شغلی، رفاهی، خدماتی و بهداشتی آن ها در گروه عوامل و مسائل متعددی است.

وی با بیان اینکه یا باید کارگر باشی یا کارگر زاده که بتوان رنج یک کارگر را به درستی درک کرد، افزود: صحبت از درد و رنج کارگری که در شرایط سخت و نفس گیر به دنبال کسب روزی حلال است، نه از سر سیری و نه از نگاه بالا به پایین صورت می گیرد.

طلایی با ذکر خاطره ای از کودکی خود گفت: همیشه یادم هست کوچک که بودیم پدرم از کارخانه ریسندگی که بر می گشت، سر و لباس و موهایش پر از پنبه بود که در عالم کودکی با خواهر و برادرهایم می نشستیم و لباس ها و موهای پدر را تمیز می کردیم، آن روزها به سختی می گذشت خانواده ای پر جمعیت، با مخارج بالا در یک اتاقک چند متری. این شد تا زمانی که خودم هم به سن کار کردن رسیدم، برای کمک به تامین هزینه های خانواده دست به کار شدم و مدتها تا زمان سربازی و شروع انقلاب اسلامی، در بازار اصفهان مشغول کارگری شدم که امروز به آن افتخار و مباهات می کنم، به این جهت که با کارگری، خوردن حلال و با برکت ترین نان دنیا را یاد گرفتیم تا جایی که این بستری شد برای رشد گام به گام و حرکت رو به جلو تا به امروز که مسئولیت های مختلفی را بعهده گرفته ام. کارگری آن روزها باعث شد که امروز درد و رنج کارگری که حقوقش به آخر ماه نرسیده و آنرا هم با تاخیر می گیرد، کرایه عقب افتاده دارد، به جای هشت ساعت مجبور به دوازده ساعت کار با احتساب کمترین اضافه کاری است، بعضا از سوی کارفرما تهدید به اخراج می شود، فرصت و پول کافی برای گذارندن اوقات فراغت با خانواده را ندارد و... را بخوبی درک کنم.

وی اضافه کرد: به برکت همین نان حلال، امروز کارگران سرزمین من، در عین تمام مشکلاتی که دارند، بار سنگینی مسئولیتی را بر دوش گرفته اند که همتی مردانه و غیرتی جانانه می خواهد. آنها چه با صلابت و غیور، با کمترین چشم داشت ها، چرخ های سنگین صنایع کشور را به حرکت درمی آورند و در پیچ و خم تورم و رکود، تلاش می کنند که حامی تولید ملی و صنعت بومی باشند که مجبور نباشیم برای کمترین چیز ها دست نیاز به سوی بیگانه گان دراز کنیم.

طلایی یادآور شد: مسئولان نباید در این میدان نبرد، که فشار جدی از سوی دشمن خارجی و وارد کنندگان سود جو بر دوش صنعت گران داخلی قرار گرفته است، پشت کارگر، تولید کننده و سرمایه گذار را خالی کنند. این وظیفه ما است که با توجه به منویات مقام معظم رهبری بر «تمرکز بر تولید و اشتغال» در یک سیاستگذاری عاقلانه و برنامه محور، شرایط را ایجاد کنیم.

نایب رئیس شورای شهر تهران با تاکید بر این که اقتصاد ملی و تولید داخلی باید محور توسعه و بالندگی شود گفت: بر این اساس در دسته بندی صنایع اولویت دار باید صنایعی را در نظر بگیریم که علاوه بر استراتژیک بودن زمینه را برای اشتغال زایی، رونق کسب و کار، ایجاد فرصت های سرمایه گذاری و پیشبرد تجارت خارجی با همکاری بخش خصوصی فراهم کند.

طلایی با بیان اینکه امنیت پایدار اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، انتظامی و نظامی وجود داشته باشد، افزود: خوشبختانه با درایت مقام معظم رهبری، تلاش های قوای سه گانه و نیروهای نظامی کشور، در مجموع توانسته ایم امنیت پایداری ایجاد کنیم. ولی هنوز سرمایه گذاران چه داخلی و چه خارجی به فضای کسب و کار کشور اطمینان نکرده اند. مشکلات زیرساختی اقتصاد کشور و وابستگی بیش از حد آن به درآمد های نفتی عملا مانع شکل گیری بنیان های لازم و حیاتی برای ایجاد اقتصاد بدون خام فروشی و مبتنی بر تولید کالاهای با ارزش افزوده ی بالاتر، شده است لذا نیاز داریم که یک جهاد اقتصاد با همکاری مردم صورت دهیم هر چند که این کار سختی ها و دشورای های زیادی دارد ولی برای خلاص شدن از شر خام فروشی، چاره ای دیگر نداریم که دست به اصلاح ساختار اقتصادی معیوب جامعه و کشور بزنیم.

وی با بیان اینکه نظام بانکی کشور باید پویا، سرمایه گذار و هدایت کننده باشد توضیح داد: عمده کسب و کارهای نوبنیاد و یا صنایع بزرگتر نیازمند تسهیلات بانکی برای پا گرفتن هستند. بانک ها می توانند با وام های قابل تسویه و مناسب و دقت در فرایند هزینه کرد این وام ها، بستری را ایجاد کنند که صنایع نوپا، به عرصه وارد شده و در عرصه بمانند. خیلی از صنایعی که این شرکت های دانش بنیان بدنبال تولید آن هستند کاملا متناسب با نیاز های روز جامعه و خلاقانه است و می تواند در فضای بین المللی، بازار خوبی را از آن خود کنند.

طلایی با اشاره به لزوم تقویت فرهنگ توسعه اظهار داشت : در جامعه که برای کار، تولید، اشتغال، خلاقیت، ابتکار، پشتکار، ریسک پذیری، مسئولیت پذیری، مشارکت و اعتماد ارزش فرهنگی وجود داشته باشد و جامعه نسبت به تحقق گزاره های مذکور حساسیت نشان دهد، قطع به یقین آن جامعه بهترین فرصت برای پیشرفت و توسعه را دارا است. لذا این وظیفه رسانه ها و فضاهای آموزشی و تبلیغاتی است که نگذارند دشمن بذر یاس و ناامیدی را در دل مردم بکارد. آنها باید با تولید برنامه های فرهنگی لازم فرهنگ توسعه و سرمایه های اجتماعی در جامعه را تقویت کنند که نتیجه آن تقویت زیر ساخت های فرهنگی و اجتماعی تولید ملی و اشتغال زایی است.

نایب رئیس شورای شهر تهران اظهار امیدواری کرد: با رونق گرفتن تولید ملی و کم شدن واردات بی رویه و غیر ضروری و راه اندازی دوباره واحدهای صنعتی تعطیل شده در کنار توجه به زیرساخت های لازم اشتغال زایی و تولید ملی، شاهد اشتغال حوانان و کارگران بیکاری باشیم که با برخورداری از تحصیلات بالا و تخصص عملی، پنجره فرصتی برای پیشرفت کشورند. امید داریم که در نهایت رونق گرفتن اقتصاد به افزایش حقوق و مزایای کارگران و ارتقاء سطح رفاه آنها خواهد انجامید تا دیگر به لطف خدا، شاهد دلشکستگی و دلتنگی شان نباشیم.


اعتراض شدید کارگران به وضعیت معیشتی خود حین سخنرانی رئیسجمهور/ وقتی مجری برنامه کارگران را به خُرد کردن دهان تهدید میکند
11 ارديبهشت 1396 ساعت 14:56
حین سخنرانی حسن روحانی رئیسجمهور در روز جهانی کارگر در مرقد امام(ره)، کارگران اعتراض شدیدی نسبت به وضعیت اقتصادی و معیشتی خود کرده و شعار «عزا عزاست امروز....روز عزاست امروز....زندگی کارگر رو به فناست امروز» سر دادند.

حجتالاسلام حسن روحانی رئیسجمهور امروز (دوشنبه) در مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر که در حرم مطهر امامخمینی (ره) برگزار شد، سخنرانی کرد.

اما در حین سخنرانی رئیسجمهور، کارگران اعتراض شدیدی به وضعیت اقتصادی و معیشتی خود کرده و از عملکرد دولت یازدهم انتقاد کردند.

کارگران در این مراسم با شعارهای «عزا عزاست امروز....روز عزاست امروز....زندگی کارگر رو به فناست امروز» و همچنین «عزا عزاست امروز....روز عزاست امروز....جامعه کارگری.....صاحب عزاست امروز»، اعتراض شدید خود را نسبت به عملکرد دولت فعلی اعلام کردند.

اما پس از پایان سخنرانی رئیسجمهور، مجری برنامه حسن روحانی کارگران معترض را که حقوق قانونی خود را مطالبه میکردند، متهم به مزدوری و تهدید به خُرد کردن دهان کرد!