به گزارش شهدای ایران نسیم نوشت: فردا رئیس‌جمهور در سفر به عسلویه چند پروژه بزرگ نفتی را افتتاح می‌کند. پروژه‌هایی که بخش اعظم سرمایه‌گذاری آنها در دوره‌های گذشته انجام شده است و با پیشرفت بالایی تحویل دولت فعلی داده شده است. اگرچه تکمیل پروژه‌های باقیمانده از قبل کار صحیح و مطابق روالی است اما سوال جدی اینجاست که چرا دولت با تاخیرهای معنی داری این پروژه­‌ها را در این برهه زمانی(زمان انتخابات ریاست جمهوری) افتتاح میکند؟! آن هم در شرایطی که بسیاری از این پروژه‌ها مدت‌ها است که در حال بهره‌برداری هستند و بعضی از آنها از یک یا دو سال پیش آماده افتتاح بوده‌اند.


لازم است ملّت شریف ایران بدانند که این پروژه­‌ها با زحمات تلاشگران صنعت نفت در دوره­‌های مختلف به ثمر رسیده و انتظار میرفت این سرمایه­‌های ملی که با تلاشهای شبانه‌روزی این عزیزان نزدیک به بهره­ برداری بوده، خیلی زودتر از این زمان راه­ اندازی و افتتاح می­‌گردید و کام ملت عزیز از دستاوردهای جمهوری اسلامی زودتر از این ­زمان شیرین و کام دشمن از اعمال تحریم­ها تلخ می­گردید.

با رجوع به آمار موجود در صنعت نفت، پیشرفت این پروژه­ها(فازهای 17و 18،19، 20 و 21 پارس جنوبی) در سال 92 به شرح زیر می­باشد.

الف- وضعیت پیشرفت پروژه­های فازهای پارس جنوبی:




ب- وضعیت پیشرفت طرح­های مجتمع­ های پتروشیمی:

 


بر اساس مستندات و آمارهای موجود، اکثر این پیشرفت­‌ها در شرایط سخت تحریم­ها بوده و انتظار می­رفت در زمان دولت یازدهم، بخصوص شرایط پس از برجام با نرخ پیشرفت فیزیکی که این فازها داشتند(متوسط ماهیانه 49/1 درصد) حتی اگر شرایط تحریم­ ها نیز ادامه می­‌یافت، خیلی زودتر از زمان فعلی می­‌بایست راه­ اندازی و افتتاح می­‌گردیدند و این که دولت راه­ اندازی و افتتاح فازها را به این زمان موکول نموده، جای بسی تعجب و سوال است؟! که انتظار می­رود دولتمردان فعلی صادقانه به اطلاع ملت شریف ایران برسانند.

ضمناً تامین مالی(بخصوص بخش ارزی) پروژه­ها و خرید تجهیزات مهم و حساس آنها در به ثمر رسیدن پروژه­ها، نقش اساسی دارد که تا سال 92 مبلغ 65/15میلیارد دلار(حدود 88 درصد مبلغ کل سرمایه­گذاری)تامین و پرداخت گردیده است. تاخیرات اتفاق افتاده در بهره­برداری از فازها(متوسط ماهیانه حدود 5/0 درصد پیشرفت در دولت یازدهم) مبالغ قابل توجهی خسارت به ملت ایران که برای هر فاز معادل حدود 4 میلیارد دلار در سال زیان برآورد می­گردد، تحمیل نموده است.

 

واقعیتی که از این مطالب مستند ارائه شده نمایان است، نشان می­دهد عمده پیشرفت فازها چه از لحاظ تامین مالی و چه از نظر پیشرفت فیزیکی، قبل از شروع دولت یازدهم بوده و اگر با نرخ پیشرفت فیزیکی متوسط ماهیانه 49/1درصدی که تحویل دولت یازدهم شد، عملیات پروژه­های مذکور ادامه پیدا می­کرد، باید در سال 1395 شاهد راه­اندازی و افتتاح کلیه فاز­های پارس جنوبی می­بودیم و پرونده توسعه فاز­های دردست اجرا بسته می­گردید، اما از آنجایی که نرخ پیشرفت فیزیکی ماهیانه این فازها در دولت یازدهم بطور متوسط به نیم درصد در ماه کاهش یافته، عملاً باعث گردیده که آخرین فاز پارس جنوبی،خوش بینانه در حدود سال 1404 به بهره­برداری می­رسد؛ حال سوال افکار عمومی این است که علیرغم اینکه بعضی از پزوژه­ها مدتهاست راه­اندازی گردیده­اند، چرا مراسم افتتاحیه رسمی آنها به این زمان موکول شده است؟! از نمونه این پروژه­ها فاز دوم پتروشیمی کاویان می­باشد که در تیرماه سال 95 به بهره­برداری رسیده­ و نیز پروژه MEG پتروشیمی مروارید است که در دی ماه سال 94 راه­اندازی شده است و ... .

واقعیت­های فوق نشان می­دهد که دولت به جای اینکه سودای خوشحال کردن ملت شریف ایران به واسطه معرفی دست­آورد­های بی نظیر جمهوری اسلامی در پارس جنوبی را در سر داشته باشد، سودای جلب آرای مردم عزیزمان آن هم به روش غیرصادقانه و ناصحیح برای اخذ رای ریاست جمهوری را در سر دارد.

لازم بذکر است نگاه بخشی نگری وزارت نفت در دولت فعلی و معطل نگه داشتن شروع احداث خطوط اصلی شبکه اتصال گاز(IGAT11, IGAT10-IGAT9) باعث گردیده است علیرغم بهره­برداری از فاز­های جدید پارس جنوبی، متاسفانه ظرفیت انتقال گاز به لحاظ عدم احداث خطوط جدید اصلی گاز، وجود نداشته باشد و باعث می­گردد که نه تنها کما فی السابق میزان برداشت گاز از میدان گازی پارس جنوبی از کشور همسایه عقب بماند، بلکه مردم شریف ایران نیز از نعمت افزایش سقف تولید گاز میدان پارس جنوبی بی­بهره بمانند،کما اینکه متاسفانه وزارت نفت در این دولت نسبت به توسعه حوزه­های پایین دستی فاز­های پارس جنوبی(احداث خطوط انتقال، تزریق گاز به میادین نفتی جنوب، توسعه واحدهای پتروشیمی و ...) بی توجه بوده است.

علیرغم تلاش­های بعمل آمده در دولت ­های قبل و دولت فعلی برای توسعه و راه­اندازی فازهای پارس جنوبی، اما متاسفانه به لحاظ عدم دفاع لازم از ادعای گازی شرکت دولتی بوتاش ترکیه مبنی بر گران بودن نرخ گاز صادراتی جمهوری اسلامی ایران به ترکیه، باعث شده که از اول سال میلادی 2017 به مدت 16 ماه و روزانه به میزان 30 میلیون متر مکعب در روز گاز(معادل تولید گاز تعداد 5/1 فاز پارس جنوبی و معادل ارزی 875/1 میلیارد دلار خسارت) مجانی به شرکت بوتاش ترکیه تحویل گردد و تا پایان قرارداد گاز صادراتی ایران به ترکیه(سال 2025) به میزان 5/13 درصد نیز تخفیف قیمت داده شود که در مجموع به مبلغ حدود 5 میلیارد دلار به جیب ملت ایران خسارت وارد شود.در نتیجه­ی این بی توجهی­ها(عدم توسعه متوازن بخش­های پایین دست فازهای پارس جنوبی و محکوم شدن در داوری سوئیس از طرح شکایت گازی بوتاش ترکیه) عملاً کشور از مواهب توسعه و راه­اندازی این فازهای پارس جنوبی، بهره­ ی چندانی نخواهد برد!

اینکه در زمان تصدی دوم آقای زنگنه در وزارت نفت، پیشرفت فازهای پارس جنوبی کند می­شود و در مقابل ادعاهای شرکت‌­های بوتاش و کرسنت دفاع در شان ملت شریف ایران بعمل نمی­آید، موضوع مبهم و سوال برانگیزی است که انتظار میرود خود ایشان صادقانه به ملت شریف ایران پاسخ دهند؟!