شهدای ایران: سفر، فرصت آشنا شدن با تلقی مردم است؛ چه برای اصحاب رسانه و چه دولتمردان. در این چند روز با خانواده هایی روبرو شدم که 4 سال قبل به آقای روحانی رای داده بودند اما با ادبیات مختلف می گفتند او آنی نبود که می نمود. مردم نمی دانند که دولت روحانی کدام خدمت را به آنها کرده است ولی می دانند که معیشت در همین دوره بسیار سخت تر از 4 سال قبل شده است. به علاوه، بی صداقتی هایی مانند حقوق های نجومی، کام مردم را تلخ کرده است. کسبه بازار از این قاعده مستثنا نیستند. بازار معروف تبریز بسیار کم رونق تر از پارسال است. کسانی را می شناختم که کم آوردند و تعطیل کردند. عمده فروشان مجبور شده اند تابلوی تک فروشی نداریم را بردارند. و خرده فروشان، گرفتار اختاپوس فروشگاههای زنجیره ای هستند.
 
بعید است رئیس جمهور و مدیران ارشد دولتی
- اگر به میان مردم بروند - گزارشی جز همین نارضایتی را بگیرند؛ همان گونه که وزیر بهداشت ماه گذشته در ایلام، از فرماندار «بدره» شنید. و البته با عصبانیت گفت «بی‌ شعور اگر گذاشتم یک روز دیگرسر کارت بمانی. تو نماینده دولتی یا مردم؟»(!) سفر به استان ها معمولا برای نامزد های انتخابات هیجان انگیز است؛ اما نه برای نامزدی که مردم تلقی بسیار تلخی از کارنامه و عملکرد یا ناکرده ها و کوتاهی ها و بد عملی های مدیریت او دارند. اکنون شعور مردمی که 4 سال در حاشیه هم و غم دولتمردان ماندند، به مسئله اول روحانی تبدیل شده؛ مردی که در تلقی بسیاری از مردم آنی نبوده که تلقین می شده و احتمالا اولین رئیس جمهور یک دوره ای خواهد بود.