باید افکار را نزدیک کنیم و اگر واقعا توانستیم به مسیر مشترکی برسیم -که همان مطلوب است- بر اساس آن عمل کنیم، اما اگر به مسیر مشترکی نرسیدیم، حداقل همدیگر را تخریب نکنیم و هر کسی طبق حجتی که نزد خداوند دارد عمل کند؛ عملی که باید روزی جوابش را هم نزد خدا بدهد.
شهدای ایران:آیت ا... مصباح یزدی، در دیدار جمعی از اعضای مؤتلفه با اشاره به این که اختلاف سلیقه مخصوصا در امور سیاسی امری اجتناب ناپذیر است و به ندرت اتفاق می‌افتد که تلاش در این جهت که همه یک نوع فکر کنند، به ثمر برسد، گفت: باید افکار را نزدیک کنیم و اگر واقعا توانستیم به مسیر مشترکی برسیم -که همان مطلوب است- بر اساس آن عمل کنیم، اما اگر به مسیر مشترکی نرسیدیم، حداقل همدیگر را تخریب نکنیم و هر کسی طبق حجتی که نزد خداوند دارد عمل کند؛ عملی که باید روزی جوابش را هم نزد خدا بدهد.
به گزارش خراسان، رئیس مؤسسه امام خمینی(ره) با اشاره به لزوم دیدن واقعیت ها، اظهار داشت: باید اول خط قرمز و حد نصاب را مشخص کنیم، زیرا اگر خط قرمز مشخص نباشد نفوذ رواج پیدا می‌کند و البته اگر مشخص شد نیز قرار نیست ریشه نفوذ قطع شود، اما کمتر می‌شود. ثانیا از آنجا که همه مؤمنین در یک سطح نبوده و نیستند - و حتی سلمان و ابوذر هم در یک سطح نبودند- باید بین خوب‌ها نیز بر اساس درجات ایمانشان درجه‌بندی کرد.
عضو جامعه مدرسین با بیان این که طبیعی است که با این کار قرار نیست، اختلاف سلیقه بین اصولگرایان پایان یابد، ادامه داد: حتی گاه بین اعضای یک حزب نیز اختلافاتی وجود دارد؛ چه بسا شما نیز در حزب خودتان اختلاف سلیقه‌هایی داشته باشید، اما باید یک اصولی داشته باشیم و در حد امکان بر اساس آن‌ها بین نیروهای مؤمن همگرایی به وجود آید.
وی با اشاره به برخی نقل قول‌هایی که به غلط به وی نسبت‌داده شده، اظهار داشت: هیچ عاقلی شک ندارد که هر چه مؤمنان به هم نزدیک تر شوند و از نظر فکری قرابت بیشتری پیدا کنند، مطلوب تر است؛ لذا همه مسلمانان و اصولگرایان طرفدار وحدت هستند، و امام (ره) نیز دائم بر وحدت تکیه می‌کرد؛ اما تجربه‌ها در این زمینه کم بود و شما در پی این هستید که قدمی برای عملی کردن این مسئله و تجربه کردن آن بردارید؛ این سخن بنده بوده است، البته به عنوان مقدمه برای مسئله دیگری که چه بسا مصلحت نبوده که ناقلان آن را بیان کنند!
رئیس مؤسسه امام خمینی(ره) در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرد: بنده به دنبال شناخت وظیفه‌ای هستم که بتوانم در مقابل خدا جواب بدهم؛ هر گاه تشخیص بدهم کسی اصلح است، از او حمایت می‌کنم، اگر رسید به جایی که قرار است کسی رأی بیاورد که ضررش بیشتر است و رأی به رقیب، سبب دفع ضرر بیشتر می‌شود، دفع افسد به فاسد می‌کنم؛ اما قرار نیست از اول فاسد را ترویج کنم؛ در صورتی می‌توانم رأی بدهم که بینی و بین ا... بدانم بین افراد، فردی اصلح است؛ به قول کسی هم نمی توانم اعتماد کنم و هیچ ائتلافی را هم نمی‌پذیرم، چون این امور شوخی بردار نیست و باید روزی پاسخ آن را در برابر خدا بدهم؛ آری؛ رفت و آمد، بحث و گفت وگو با دوستان گرامی را با کمال میل انجام می‌دهم، اما نمی‌توانم به کسی قولی بدهم که از فلانی حمایت می‌کنم؛ چون حجتی پیش خدا ندارم.
به گزارش خراسان، رئیس مؤسسه امام خمینی(ره) با اشاره به لزوم دیدن واقعیت ها، اظهار داشت: باید اول خط قرمز و حد نصاب را مشخص کنیم، زیرا اگر خط قرمز مشخص نباشد نفوذ رواج پیدا می‌کند و البته اگر مشخص شد نیز قرار نیست ریشه نفوذ قطع شود، اما کمتر می‌شود. ثانیا از آنجا که همه مؤمنین در یک سطح نبوده و نیستند - و حتی سلمان و ابوذر هم در یک سطح نبودند- باید بین خوب‌ها نیز بر اساس درجات ایمانشان درجه‌بندی کرد.
عضو جامعه مدرسین با بیان این که طبیعی است که با این کار قرار نیست، اختلاف سلیقه بین اصولگرایان پایان یابد، ادامه داد: حتی گاه بین اعضای یک حزب نیز اختلافاتی وجود دارد؛ چه بسا شما نیز در حزب خودتان اختلاف سلیقه‌هایی داشته باشید، اما باید یک اصولی داشته باشیم و در حد امکان بر اساس آن‌ها بین نیروهای مؤمن همگرایی به وجود آید.
وی با اشاره به برخی نقل قول‌هایی که به غلط به وی نسبت‌داده شده، اظهار داشت: هیچ عاقلی شک ندارد که هر چه مؤمنان به هم نزدیک تر شوند و از نظر فکری قرابت بیشتری پیدا کنند، مطلوب تر است؛ لذا همه مسلمانان و اصولگرایان طرفدار وحدت هستند، و امام (ره) نیز دائم بر وحدت تکیه می‌کرد؛ اما تجربه‌ها در این زمینه کم بود و شما در پی این هستید که قدمی برای عملی کردن این مسئله و تجربه کردن آن بردارید؛ این سخن بنده بوده است، البته به عنوان مقدمه برای مسئله دیگری که چه بسا مصلحت نبوده که ناقلان آن را بیان کنند!
رئیس مؤسسه امام خمینی(ره) در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرد: بنده به دنبال شناخت وظیفه‌ای هستم که بتوانم در مقابل خدا جواب بدهم؛ هر گاه تشخیص بدهم کسی اصلح است، از او حمایت می‌کنم، اگر رسید به جایی که قرار است کسی رأی بیاورد که ضررش بیشتر است و رأی به رقیب، سبب دفع ضرر بیشتر می‌شود، دفع افسد به فاسد می‌کنم؛ اما قرار نیست از اول فاسد را ترویج کنم؛ در صورتی می‌توانم رأی بدهم که بینی و بین ا... بدانم بین افراد، فردی اصلح است؛ به قول کسی هم نمی توانم اعتماد کنم و هیچ ائتلافی را هم نمی‌پذیرم، چون این امور شوخی بردار نیست و باید روزی پاسخ آن را در برابر خدا بدهم؛ آری؛ رفت و آمد، بحث و گفت وگو با دوستان گرامی را با کمال میل انجام می‌دهم، اما نمی‌توانم به کسی قولی بدهم که از فلانی حمایت می‌کنم؛ چون حجتی پیش خدا ندارم.
