تمامی نامزد‌های اصولگرا که تا به اینجا از آنها سخن به میان آمده شانس پیروزی مقابل آقای روحانی را ندارند. گزینه‌های اصولگرا قدرت رای آوری بالایی مقابل نامزد اصلاح‌طلبان ندارند و همچنان که جریان اصولگرا در دو انتخابات ٩٢ و ٩٤ شکست خورد، در این انتخابات نیز نمی‌تواند پیروز شود. تشکیل دولت دوم آقای روحانی مهم‌ترین رخداد سال ٩٦ خواهد بود.
شهدای ایران:صادق زیباکلام در روزنامه «اعتماد» نوشت:سال ٩٥ به لحاظ اهمیت رخدادهای سیاسی و اجتماعی سالی تاثیرگذار در سرنوشت ملت ایران بود. مهم‌ترین اتفاقی که در سال ٩٥ در عرصه سیاست داخلی رخ داد، فوت ناگهانی آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی بود که بسیار برای جریان اصلاحات و اعتدال تاسف آور بود. در عین حال تشییع جنازه بزرگ و کم نظیر ایشان و حضور مردم و به خصوص نسل‌های جوان در آن از دیگر رخدادهای دارای اهمیت در زمستان این سال بود. در این رخداد نسل‌های بعد از انقلاب نشان دادند که چقدر برای او احترام قایل هستند. از دیگر اتفاقات مهم این سال نامه مرحوم آیت‌الله منتظری بود که توسط پسرشان حجت‌الاسلام احمد منتظری منتشر شد.
دیگر رخداد مهم تشکیل مجلس دهم بود که اگرچه امیدها و انتظارات زیادی که از فراکسیون امید می‌رفت تا به اینجا تحقق پیدا نکرده است اما این مجلس را باید نقطه عطفی بعد از مجلس ششم به شمار آورد؛ مجلسی که در آن جریان تندرو اصولگرا دیگر صحنه گردان نبوده و اقتداری ندارد. فراموش نکرده‌ایم که در دوره‌های هفتم تا نهم مجلس شورای اسلامی چطور یک اقلیت تندروی اصولگرا اعمال قدرت می‌کردند و عملا تبدیل به گروه فشار شده بودند. در دوران آقای روحانی، مجلس نهم تبدیل به سکوی تعارض و مخالفت با دولت شده بود و جز سنگ اندازی نمی‌توانست خیری برساند.
امروز مجلس از این رویه فاصله گرفته است و این را باید به عنوان یک تحول مهم در سال ٩٥ به شمار آورد. همچنین بعد از درگذشت آیت‌الله هاشمی طرح وفاق‌خواهانه اصلاح‌طلبان از ممتاز‌ترین اقدامات سال ٩٥ بود. امروز جامعه ایران دچار یک شکاف دولت- ملت شده است و اگر در سال‌های آینده پروژه وحدت ملی را به صورت جدی پیگیری نکنیم، دچار خسران و ضرر خواهیم شد. البته سال ٩٥ از نظر اقتصادی و معیشت مردم سال چندان خوبی نبود.
رکود همچنان ادامه داشت و بیکاری اگر نگوییم افزایش اما کاهش نیز پیدا نکرد. همچنین دولت دوم آقای روحانی باید تلاش کند تا راه را برای سرمایه‌گذاری خارجی باز کند. تا زمانی که سرمایه‌گذاری خارجی صورت نگیرد، نمی‌توانیم از رکود خارج شویم و به نبرد با بیکاری برویم. بنابراین مهم‌ترین گامی که در سال ٩٦ دولت آقای روحانی باید بردارد، در بعد اقتصادی است. اگر پیشرفتی در زمینه توسعه سیاسی، آزادی بیان و آزادی اندیشه رخ نداد اما پسرفتی نیز شاهد نبودیم. سال ٩٦ در حالی از راه می‌رسد که دولت دوازدهم روی کار خواهد آمد. شواهد و قراین حاکی از آن است که ترازوی انتخابات ریاست‌جمهوری در اردیبهشت ماه سال آینده بیشتر به سمت آقای روحانی متمایل است و در شرایط کنونی آقای روحانی می‌تواند رای قاطعی در انتخابات بیاورد.
تمامی نامزد‌های اصولگرا که تا به اینجا از آنها سخن به میان آمده شانس پیروزی مقابل آقای روحانی را ندارند. گزینه‌های اصولگرا قدرت رای آوری بالایی مقابل نامزد اصلاح‌طلبان ندارند و همچنان که جریان اصولگرا در دو انتخابات ٩٢ و ٩٤ شکست خورد، در این انتخابات نیز نمی‌تواند پیروز شود. تشکیل دولت دوم آقای روحانی مهم‌ترین رخداد سال ٩٦ خواهد بود.
مساله بسیار مهمی که دولت باید در سال آینده به آن توجه داشته باشد، این است که ایران را سیبل ترامپ نکند. ترامپ تحت فشارهای زیادی از طرف متحدین ارضی خود، ناتو و اروپا است از این رو نباید بهانه به دست او داد.
دیگر رخداد مهم تشکیل مجلس دهم بود که اگرچه امیدها و انتظارات زیادی که از فراکسیون امید می‌رفت تا به اینجا تحقق پیدا نکرده است اما این مجلس را باید نقطه عطفی بعد از مجلس ششم به شمار آورد؛ مجلسی که در آن جریان تندرو اصولگرا دیگر صحنه گردان نبوده و اقتداری ندارد. فراموش نکرده‌ایم که در دوره‌های هفتم تا نهم مجلس شورای اسلامی چطور یک اقلیت تندروی اصولگرا اعمال قدرت می‌کردند و عملا تبدیل به گروه فشار شده بودند. در دوران آقای روحانی، مجلس نهم تبدیل به سکوی تعارض و مخالفت با دولت شده بود و جز سنگ اندازی نمی‌توانست خیری برساند.
امروز مجلس از این رویه فاصله گرفته است و این را باید به عنوان یک تحول مهم در سال ٩٥ به شمار آورد. همچنین بعد از درگذشت آیت‌الله هاشمی طرح وفاق‌خواهانه اصلاح‌طلبان از ممتاز‌ترین اقدامات سال ٩٥ بود. امروز جامعه ایران دچار یک شکاف دولت- ملت شده است و اگر در سال‌های آینده پروژه وحدت ملی را به صورت جدی پیگیری نکنیم، دچار خسران و ضرر خواهیم شد. البته سال ٩٥ از نظر اقتصادی و معیشت مردم سال چندان خوبی نبود.
رکود همچنان ادامه داشت و بیکاری اگر نگوییم افزایش اما کاهش نیز پیدا نکرد. همچنین دولت دوم آقای روحانی باید تلاش کند تا راه را برای سرمایه‌گذاری خارجی باز کند. تا زمانی که سرمایه‌گذاری خارجی صورت نگیرد، نمی‌توانیم از رکود خارج شویم و به نبرد با بیکاری برویم. بنابراین مهم‌ترین گامی که در سال ٩٦ دولت آقای روحانی باید بردارد، در بعد اقتصادی است. اگر پیشرفتی در زمینه توسعه سیاسی، آزادی بیان و آزادی اندیشه رخ نداد اما پسرفتی نیز شاهد نبودیم. سال ٩٦ در حالی از راه می‌رسد که دولت دوازدهم روی کار خواهد آمد. شواهد و قراین حاکی از آن است که ترازوی انتخابات ریاست‌جمهوری در اردیبهشت ماه سال آینده بیشتر به سمت آقای روحانی متمایل است و در شرایط کنونی آقای روحانی می‌تواند رای قاطعی در انتخابات بیاورد.
تمامی نامزد‌های اصولگرا که تا به اینجا از آنها سخن به میان آمده شانس پیروزی مقابل آقای روحانی را ندارند. گزینه‌های اصولگرا قدرت رای آوری بالایی مقابل نامزد اصلاح‌طلبان ندارند و همچنان که جریان اصولگرا در دو انتخابات ٩٢ و ٩٤ شکست خورد، در این انتخابات نیز نمی‌تواند پیروز شود. تشکیل دولت دوم آقای روحانی مهم‌ترین رخداد سال ٩٦ خواهد بود.
مساله بسیار مهمی که دولت باید در سال آینده به آن توجه داشته باشد، این است که ایران را سیبل ترامپ نکند. ترامپ تحت فشارهای زیادی از طرف متحدین ارضی خود، ناتو و اروپا است از این رو نباید بهانه به دست او داد.
