به گزارش شهدای ایران، عباس عبدی با تخطئه نحوه عملکرد اصلاح‌طلبان در سال 88 گفت: آن اتفاق باعث انسجام بیشتر در حاکمیت شد.

وی که چند سال پیش در اعتراض به برخی عملکردهای حزب مشارکت از این حزب استعفا داد، به روزنامه شرق گفته است: اصلاح‌طلب، هیچ سیاستی را اتخاذ نمی‌کند که نتواند از آن برگردد؛ یعنی نباید اسیر سیاست خودش شود و اصطلاحا قضایا را ناموسی نمی‌کند. مهم‌ترین ویژگی ناموسی کردن مسائل این است که شرایطی پیش می‌آید که در آن به طور همزمان منافع احتمالی و البته هزینه قطعی زیاد متصور است. برای مثال یک نفر در یک کار اقتصادی درگیر می‌شود که در صورت موفقیت در آن ممکن است 200 درصد سود ببرد؛ در مقابل احتمال بیشتری دارد که صددرصد هم زیان ببیند. این کار بسیار پرریسک است و خطر از بین رفتن کل سرمایه‌اش وجود دارد. این سیاست اصلاح‌طلبانه نیست... اصلاح‌طلبان هیچ وقت نباید خود را در شرایطی غیر از این درگیر کنند. می‌توانید از همین زاویه 88 را نقد کنید. 88 یک عمل ریسکی بود که نتیجه آن حداقل از نظر برخی از ابتدا مشخص و قطعی بود. بله! ممکن بود به نتیجه هم برسند؛ اما ریسک آن بسیار بالا بود. اصلاح‌طلب هیچ وقت کاری نمی‌کند که فضا امنیتی شود.

وی ادامه می‌دهد: یک اصلاح‌طلب باید اساس حرکت خود را روی چارچوب قانون قرار دهد. اگر قانون را رعایت نکنیم، نمی‌توانیم بگوییم که سیاست ما اصلاح‌طلبانه است.

عبدی با بیان اینکه «نباید کنش‌های رادیکال و انقلابی را به اسم اصلاح‌طلبی جا زد یا در پیش گرفت، به این پرسش هم پاسخ داد که اگر این‌طور که شما می‌گویید عمل شود، این نگرانی وجود دارد که اصلاح‌طلبان رفته رفته هویت خود را از دست بدهند». وی می‌گوید: هویت آنها به چیست؟ به نظرم این‌گونه نیست. این یک اسطوره و دروغ محض است. این هویتی که عده‌ای تعریف می‌کنند، هویت 88 است نه هویت اصلاح‌طلبی.

او در ادامه گفت: ما باید شرایط را برد- برد تعریف کنیم و حکومت هم باید بداند چنین چیزی برایش نفع دارد. این هنر یک اصلاح‌طلب است که بتواند این ایده‌ها را بازتولید و عملی و با شرایط عینی هماهنگ کند. نکته کلیدی اینکه جناح حاکم یک مجموعه واحد و یکدست نیست. وقتی یک ایده و برنامه را جلوی آنها می‌گذارید، یک عده از آنها می‌گویند قبول داریم و باید تعامل کنیم. هرچند عده دیگری هم همچنان بر ادامه روش‌های گذشته اصرار دارند. اما ممکن است ما به شیوه‌ای عمل و رفتار کنیم که همه آنها یک‌کاسه و متحد شوند. اگر 88 آن اتفاقات رخ نمی‌داد، در دل جناح راست یک شکاف عمده ایجاد می‌شد. اما وقتی 88 رخ داد، همه اینها و تا چند سال بعد دوباره یک‌کاسه شدند.