به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس، حال و هوای بازنشستگی، فضای آرامش و آسایش است. زمان فراغت از کاری مستمر و متوالی و جدّ و جهدی بسیار که حالا منتج به نتیجه‌ای مطلوب آن هم در قامت سال‌ها تجربه و تلاش است و وقت بهره‌برداری از مواهب مادی و معنوی حاصل از آن است.

در این شرایط ، بازنشستگان فرهنگی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و همواره انتظار دارند هنگام رسیدن به این بازه زمانی زندگی خود، نتیجه و ثمره مادی و معنوی آن را مشاهده کنند.

اگر به وضعیت بازنشستگان سال‌های اخیر آموزش و پرورش بنگریم، به وضوح مشاهده می‌کنیم که پرداخت پاداش پایان خدمت آنها دچار تأخیر و بی‌برنامگی بوده است؛ به شکلی که بازنشستگان فرهنگی خاطره خوشی از دریافت پاداش‌های خود در موعد مقرر و مناسب در اذهان خود نداشته‌اند.

* تاریخچه پرداخت پاداش پایان کار فرهنگیان در سال‌‌های اخیر

با نگاهی گذرا به زمان‌های پرداخت پاداش‌های پایان خدمت فرهنگیان، به خوبی ملاحظه می‌کنیم که همواره این پرداخت‌ها با تأخیر طولانی انجام شده است؛ به طوری که برای نمونه پاداش پایان خدمت فرهنگیان سال 93 دو سال بعد و نیز پاداش مربوط به سال 94، بعد از یک سال و در مجموع در دی ماه سال جاری پرداخت شده است.

فرهنگیان بازنشسته کمتر سالی را به یاد دارند که پاداش پایان خدمت آنها در زمان مقرر و با فاصله اندک پس از فراغت از کار، پرداخت شده باشد.

با توجه به سیاهه زمان‌های پرداخت پاداش پایان خدمت فرهنگیان در سال‌های اخیر، این نکته به خوبی مشهود و ملموس است که پرداخت پاداش پایان خدمت فرهنگیان بازنشسته هنوز به عنوان یکی از برنامه‌های محوری و اساسی دولت مطرح نیست و احساس می‌شود نگاه به این موضوع، نگاه حاشیه‌ای و جنبی است.

* ناپدید شدن اعتبار 5 هزار و پانصد میلیاردی پاداش پایان خدمت فرهنگیان در بودجه 96

این ادعا را می‌توان در بودجه سال آینده نظاره کرد؛ جایی که پرداخت پاداش پایان خدمت شاغلان سال‌های 95 و 96 نیازمند 5 هزار و پانصد میلیارد تومان است، اما به رغم تاکیدات مسئولان این وزارتخانه و وعده های مکرر به فرهنگیان، آمار های مربوط به بودجه سال آینده وزارت آموزش و پرورش نشان می دهد که هیچ تخصیص اعتباری در این خصوص صورت نگرفته است و جیب آموزش و پرورش و به تبع آن فرهنگیان بازنشسته همچنان خالی است.

 باید این طور برداشت شود که با توجه به شواهد و قرائن موجود، فعلاً بازنشستگان این سال‌ها نباید منتظر واریز پاداش‌های خود باشند و چشم‌انتظاری آنها افق روشنی نخواهد داشت و هیچ برنامه‌ریزی برای دریافت آن نداشته باشند.

با توجه به نیازهای مبرم بازنشستگان و چشم به راهی طولانی مدت برای دریافت پاداش‌های پایان خدمت خود، چرا عزم جزمی برای پرداخت‌ها و لحاظ کردن اعتبار لازم برای آن در بودجه سال آینده وجود ندارد؟ و باید بازنشستگان فرهنگی همچنان  منتظر  وعده «شاید وقتی دیگر» پرداخت‌ها باشند؟