به گزارش شهدای ایران، اردشیر زاهدی پسر فضل‌الله زاهدی آخرین سفیر ایران در آمریکا و داماد محمدرضا پهلوی سال 1307 در تهران به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در تهران و اصفهان به پایان برد و سال 1323 مدتی در دبیرستان اسلامی بیروت درس خواند. یک سال بعد عازم آمریکا شد. سال 1329 در رشته مهندسی کشاورزی و علوم اقتصادی از دانشگاه یوتا فارغ‌التحصیل شد و در این مدت زبان‌های انگلیسی و فرانسه را آموخت.

سال 1331 به همراه پدرش فضل‌الله زاهدی نقش فعالی در بازگرداندن شاه به سلطنت ایفا کرد. کرمیت روزولت در کتاب خاطراتش از زاهدی و حضور او در جریان کودتا با اسامی مستعار مصطفی و ویسی یاد کرده است.

زاهدی پس از نخست‌وزیری پدرش مدال نشان درجه یک تاج و نشان درجه یک رستاخیز را به مناسبت حضور در کودتا دریافت کرد. او در همین سال به منصب آجودانی شاه رسید و یک سال بعد کتاب قیام ملی 28 مرداد را پیرامون وقایع 28 مرداد منتشر کرد. او در این کتاب از کودتای 28 مرداد به‌عنوان قیام ملی نام برد!

سال 1336 با شهناز پهلوی دختر فوزیه و محمدرضا ازدواج کرد و از همان سال به‌عنوان نماینده شاه در امور دانشجویان خارج از کشور به اروپا رفت.

زاهدی پس‌ازآن از سال 1338تا 1340 سفیر ایران در واشنگتن شد. او در دوران سفارتش از سوی دانشگاه یوتا و کامرس آمریکا دکترای افتخاری علوم حقوق دریافت کرد. در همین دوران دانشجویان ایرانی ساکن آمریکا نسبت به عملکرد زاهدی در سفارت معترض و خواستار برکناری او از سمتش شدند.

نارضایتی علی امینی نخست‌وزیر وقت نیز علاوه بر این مسئله موجب شد تا زاهدی سال 1340 از سفارت ایران برکنار شود. اما یک سال بعد در دوره نخست‌وزیر اسدالله علم زاهدی سفیر ایران در لندن شد و تا آذر 1345 در این پست ماند.

در اواخر 1345 با روی کار آمدن کابینه امیرعباس هویدا، زاهدی به سمت وزیر امور خارجه منصوب شد. بنا بر اسناد ساواک در سال‌های 1346 تا 1348 او در مدت سفارتش تلاش بسیار کرد تا هویدا را کنار بزند و نخست‌وزیر شود. اما این تلاش‌ها صرفا موجب بروز تنش در داخل کشور شد و شاه به ناچار برای پایان دادن به این تنش‌ها سال 1351 زاهدی را برای دومین بار به‌عنوان سفیر ایران به آمریکا فرستاد.

فعالیت او در سال‌های 1357-1356 افزایش یافت. در سفر شاه به آمریکا به دستور زاهدی، اعتبار نامحدودی برای جمع‌آوری ایرانیان از ایالات مختلف این کشور و اعزام آنها به واشنگتن برای شرکت در تظاهرات به نفع شاه اختصاص داده شد.

کرایه هواپیما و هزینه هتل و غذای این قبیل افراد نیز پرداخت شد. شهریور 1357 زاهدی به واشنگتن سفر کرد و با وارن کریستوفر معاون وزارت امور خارجه ملاقات و درخواست کرد که دولت آمریکا از ایران حمایت کند. زیرا زاهدی مدعی بود که کمونیست‌های سازمان‌یافته تظاهرات را ترتیب می‌دهند.

آبان 57 کمیته هماهنگی در کاخ سفید تشکیل شد. زاهدی با برژینسکی ملاقات کرد و حمایت علنی کاخ سفید را از شاه خواستار شد.

روابط اردشیر زاهدی با برژینسکی در ایجاد روابط واشنگتن تهران تاثیر مهمی داشت. زاهدی امیدوار بود و با استفاده از نفوذ چند تن از روحانیون وابسته به دربار و کمک مالی و پشتیبانی تجار و بازاریابی که ثروت و دارایی خود را مدیون حکومت پهلوی می‌دانستند، به کمک نظامیان، ائتلافی شبیه سال 1332 را سازماندهی کند.

شاه با افکار و اعمال زاهدی توافق نداشت و به همین دلیل اقدامات او بی‌نتیجه ماند.

زاهدی در ماه‌های اول سقوط حکومت پهلوی در لندن و آمریکا کلوپ پان امپریال را با همکاری ارتشبد اویسی تاسیس کرد. او با خرید میلیون‌ها دلار اسلحه و قرار دادن آن در اختیار سپهبد پالیزبان تلاش‌هایی را نیز برای اتحاد ایرانیان مقیم آمریکا و اروپا علیه انقلاب اسلامی انجام داد.

این در حالی بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی حکم اعدام غیابی اردشیر زاهدی توسط آیت‌الله خلخالی رئیس دادگاه انقلاب اسلامی صادر شده بود.

زاهدی از دهه 1360 تاکنون حضور جدی در عرصه سیاسی نداشته است. سال 1381 مجموعه خاطرات او در کتاب خاطرات اردشیر زاهدی منتشر شد. او در حال حاضر در ویلای خود در شهر مونترو سوئیس زندگی می‌کند و همچنان با اعضای خاندان پهلوی و بسیاری از شخصیت‌های بین‌المللی مراوده دارد. آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگوی عصر اندیشه با اردشیر زاهدی دو هفته پیش از مرگ اشرف است:

برخی عناوین مهم این مصاحبه به شرح زیر است:

*استعفا دادم؛ گورم را گم کردم و رفتم

*پس از مرگ شاه راه خودم را رفتم

*شاه می‌گفت تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها

*الان حق با ایران است و از کشورم دفاع می‌کنم

*تحریم ها باید فوراً برداشته شود

*ما بدکردیم؛ ما مردم را نفهمیدیم

*خارجی‌ها نمی‌توانند غیرتی را که ایران دارد، قبول کنند

آقای زاهدی! شما در سال‌های گذشته مواضع انتقادی درباره رژیم پهلوی داشتید و حتی به من گفتید که ایرانی‌ها باید پای حقوق هسته‌ای خود بایستند. برای ما ارزیابی شما از شرایط ایران به‌عنوان کسی که سال‌ها در مرکزیت قدرت حضور داشتید، مهم است؛ سال پیش عکسی از شما با اشرف پهلوی ابتدا در فیس‌بوک و سپس در رسانه‌ها منتشر شد که پس از سال‌ها چهره‌ای تازه از خواهر شاه نشان می‌داد...

زاهدی: بانو اشرف. بله، تازگی ندیدمشان، ولی در حال حاضر در جنوب فرانسه زندگی می‌کنند.

در حال حاضر از وضعیت ایشان مطلع هستید؟ ملاقات‌هایتان با او همچنان ادامه دارد؟

زاهدی: سن که بالا می‌رود آدم یواش یواش فراموشکار می‌شود. البته ایشان سن‌شان از من بیشتر است، همسن اعلیحضرت هستند. یک بیماری داشتند. من در یک سال و نیم اخیر که مشکل بیماری داشتم، جنوب نرفتم. حتی قرار بود که برای کنفرانس به جنوب فرانسه بروم که نشد. ممکن است فراموشی داشته باشند. یک‌بار سرما خورده بودند که از طریق تلفن جویای حالشان بودم در این چند هفته اخیر این قدر گرفتاری خودم را داشتم که هیچ تماسی با ایشان نداشتم.

در تماس‌های تلفنی با اشرف درباره گذشته‌شان و کارهایی که کردند، صحبت کرد‌ه‌اید؟

زاهدی: شرافتمندانه به شما بگویم، نمی‌تواند! یک خرده برایش مشکل است.

چه چیز را نمی‌تواند؟

زاهدی: در حال حاضر شرافتمندانه بخواهم صحبت کنم و حقیقتاً بخواهم دروغ نگویم، تردید دارم! (اشرف) در موقعیتی باشد که اصلاً بتواند در این باره صحبت کند.

یعنی عذاب وجدان دارند؟

زاهدی: اگر از ایشان این سؤال‌ها را بکنید، معلوم نیست بتواند جوابتان را بدهد. معلوم نیست! سربسته عرض کردم. الان هم که روز‌به‌روز حافظه‌شان کمتر می‌شود و نمی‌توانند حرف بزنند. آیا اینکه فراموشی به دلیل بیماری باشد یا سن، خدا می‌داند. سن بالا معمولاً این ضعف‌ها را می‌آورد.

اشرف بعد از انقلاب با روشنفکران دانشگاهی خارج از کشور تماس‌های زیادی داشت...

زاهدی: ایشان زن فعالی بودند، به‌خصوص بعدازاینکه وضع عوض شد، با کسانی که کار کردند، همه‌شان را حفظ کردند و نگه داشتند.

بله، برخی از آن افراد مثل «احسان یارشاطر» و «مهناز افخمی»‌ را هدایت کردند.

زاهدی: آقای یارشاطر هم مثل خود من مریض شده است. به لرزش دست مبتلا است.

یعنی پارکینسون؟

زاهدی: این‌طور به نظر می‌رسد.

ایشان آمریکا زندگی می‌کنند؟

زاهدی: آقای یارشاطر هنوز هم رئیس بنیاد مطالعات ایران در دانشگاه کلمبیا هستند.

ایرانیکا را هم ادامه می‌دهند؟

زاهدی: ایرانیکا هم وابسته به بنیاد مطالعات ایران است. این‌ها یک شعبه‌ای هم در لندن داشتند و یک مجله‌ای هم برای من می‌آمد.

با توجه به شرایطی که از اشرف گفتید، در صورت مرگ او، وضعیت بنیاد مطالعات و حلقه روشنفکران وابسته به وی چه می‌شود؟ وصیتی دارند؟

زاهدی: هنوز در این رابطه با ایشان صحبت نکردم. وارد این مسئله نشده‌ام.

هیچ اطلاعی ندارید؟

زاهدی: نه، اما اگر اتفاقی بیفتد باید یکی باشد که ترانزیت باهاش باشد؛ اگر وصیتی نوشته دیده باشد و... من اشخاصی را دیدم، در زمانی که سرگردان بود، به ایشان کمک کرده بودند. آن را اطلاع دارم، اما آیا این افراد از خودشان بودند یا نه، حقیقتاً نمی‌دانم. بیش از سایرین نسبت به من صمیمیت نشان دادند، به‌عنوان یک پیشخدمت.

عکسی که از شما و اشرف منتشر شده مربوط به چه زمانی است؟

زاهدی: پنج سال پیش است. یک عکس هست که من پهلوی ایشان هستم.

کجا گرفته شد؟

زاهدی: در جنوب فرانسه است.

در منزل خودشان است؟

زاهدی: یک منزلی داشتند که فروختند. حال در اجاره هستند یا جایی را خریداری کردند، الان حقیقتاً نمی‌دانم. در پنج، شش سال اخیر به دلیل گرفتاری‌های خانوادگی خودم، بیماری و دخترم و... می‌خواستم بروم ایشان را ببینم، اما متأسفانه نشد. یک‌بار پایم شکست و نشد و این‌بار هم عمل جراحی پیش آمد.

پس از انقلاب، اشرف به آمریکا و فرانسه در رفت‌وآمد بود؟

زاهدی: تا جایی که من مطلع هستم، هر دو جا بودند. یکی در پاریس زندگی می‌کردند و دیگری در نیویورک و در رفت‌وآمد بودند. بعد دیگر نیویورک را ترک کردند و الان در جنوب فرانسه زندگی می‌کنند.

می‌گویند بزرگ‌ترین پنت هاوس در نیویورک متعلق به ایشان بوده است. این صحت دارد؟

زاهدی: بله داشتند، ولی فروختند.

چرا فروخته شد؟ با توجه به اینکه شرایط مالی اشرف هم همیشه مساعد بوده است...

زاهدی: شاید خرج کردند.

برای کارهای روشنفکری هم هنوز پولی می‌دهند؟

زاهدی: این برنامه‌ها بعدازاینکه وضع در ایران، عوض شد تغییر کرد. هر کسی رفت سراغ زندگی خودش. بعضی‌ها با ایشان بودند و بعضی‌ها رفتند.

چرا علی‌رغم دوستی با اشرف، شما در فعالیت‌های رسمی ایشان مثل بنیاد مطالعات و.. حضور نیافتید؟

زاهدی: من هیچ‌گاه وارد این کارها نشدم. اغلب این‌ها را نمی‌بینم، چون اختلاف سلیقه وجود دارد و من هم به معتقداتی اعتقاد دارم. آنچه که فکر می‌کنم خوب یا بد است، می‌گویم...

با رضا پهلوی نیز ارتباطتان قطع است؟

زاهدی: مدت‌های زیادی است که ایشان را ندیدم.

اشرف هم به نظر نمی‌رسد که با او ارتباطی داشته باشد...

زاهدی: بانو عمه رضا هستند.

اختلافات فرح و اشرف هنوز هم باقی مانده و در ذهنشان است؟

زاهدی: هر دو باهم دوست هستند و همدیگر را می‌بینند، البته تا آنجایی که من می‌دانم. این‌ها با هم تماس دارند، اما من در هیچ‌کدام از تماس‌ها حضور نداشتم. ملاقات‌هایی دارند.

به‌هرحال می‌گویند درگیری مالی دارند و ارتباطی با یکدیگر ندارند...

زاهدی: من هیچ‌وقت در کارهای مالی دخالتی نداشتم. من با خود اعلیحضرت ارتباط داشتم و پس از مرگ ایشان هم راه خودم را رفتم. من بچه‌ای بودم که وقتی هشت یا نه ساله بودم پدرم را دزدیدند. حتی نمی‌دانستم پدرم زنده است یا مرده. می‌خواستم خودم را بکشم. اینها در کتابم هم چاپ شده است.

دو جلد از کتاب خاطرات شما در ایران منتشر شده است. آیا جلد سوم که مقاطع تاریخی مهمی را در برمی‌گیرد، چاپ می‌شود؟ با توجه به بیماری‌تان کار کتاب تا کجا پیش رفته است؟

زاهدی: الان مشغول نوشتن جلد سوم خاطراتم هستم. از خدا می‌خواهم که بتوانم این کتاب را به اتمام برسانم. دو جلد دیگر هم زنده باشم دنبال می‌کنم. شنیدم جلد یک و دو کتاب در تهران اجازه چاپ دارد.

در اینجا هم به زبان انگلیسی و فرانسه چاپ شده است. زندگی من از بچگی تا اتفاقات سیاسی که افتاده و تا امروز در این کتاب است. از قبل کودکی خودم از زبان شخص زاهد از پیرنیا که پدربزرگم بوده و خودم حضور نداشتم. سعی کردم نقل‌قول‌ها همه بر اساس تاریخ و عکس و مدارک باشد. از افرادی که مخالف من هم فکر می‌کنند، در کتاب هست تا کسی که (کتاب را) می‌خواند، خودش قضاوت کند و ببیند درست است یا خیر.

خیلی خرج کردم و زحمت کشیدم. اسناد را از انگلستان و روسیه و فرانسه جمع‌آوری کردم. مدارکی که مربوط به کشور عزیزمان است و مربوط به من و... را جمع‌آوری کردم. خیلی زحمت کشیدم و خیال می‌کنم یکی از بهترین گنجینه اسناد را داشته باشم.

چه زمانی جلد سوم کتاب به اتمام می‌رسد؟

زاهدی: اگر خدا بخواهد و زودتر از این گرفتاری‌های بیماری تمام بشود. هر گرفتاری‌ای پیش می‌آید، عقب می‌افتد. ضمن اینکه درباره مملکت ما است و باید شرافتمندانه درباره مردم و مملکت بنویسیم.

به شرایط اجتماعی جامعه در دوران پهلوی هم پرداختید؟

زاهدی: اجتماعی و خصوصی همه در کتاب است. همه چیز راجع‌به ایران بوده است.

شما آینده ایران را چگونه می‌بینید؟

زاهدی: لازم به فکر است، اما ایران مملکت من است. خون من و برادر و خواهرهای من است. الان هم حق با ایران است. این جمله را رسماً در یک جلسه لیدر شیپ به انگلیسی گفتم و همه جا پخش شد. از حق ایران دفاع کردم.

به ایران ظلم شده، به‌خصوص در جنگ. به ایران بد می‌کنند و باید تحریم‌ها هرچه زودتر برداشته شود. برای من افراد و دولت‌ها مهم نیستند. برای من شرافت، تاریخ و مملکتم مهم است. مملکت ما امروز 40 درصد جوان‌ها هستند و 30 درصد از آنها زیر 30 سال هستند، دوسوم این افراد خانم‌ها هستند که رئیس دانشگاه شده‌اند، وکیل مجلس هستند. کدام یک از این ممالک اطراف ما در خاورمیانه از خانم‌ها این‌طور استفاده می‌کنند؟ امروز در عربستان حتی اجازه نمی‌دهند خانم‌ها ماشین برانند. حقوق زنان در ایران پیشرفت کرده است. ایران یک مملکت بزرگ است، تاریخ چندین هزارساله دارد.

خارجی‌ها غیرتی که ایران دارد را نمیِ‌توانند قبول کنند. حالا هم خدا را شکر تحریم‌ها رفع می‌شود و به‌نفع مردم است. به ایران احتیاج دارند. ایران تنها بشر ندارد، بلکه تاریخ دارد، مس دارد، جنگل دارد و قابل‌مقایسه با همسایه‌ها نیست.

ما معتقدیم که بی‌کفایتی خاندان پهلوی و مجموعه اقدامات آنها سبب وخیم شدن وضع ایران و عقب‌ماندگی کشور ما شد. مقصر اصلی این بی‌کفایتی‌ها را چه کسی می‌دانید؟

زاهدی: من خودم را بارها مقصر دانستم. منِ اردشیر زاهدی مقصرم. ما بد کردیم. ما مردم را نفهمیدیم. اینها را صراحتاً می‌گویم. اعلیحضرت می‌گفت تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها. اینها هست، اما اصل کار حسادت و خودخواهی کشورهای خارجی است که می‌خواهند ما را بمکند.

شما با صراحت و شجاعت می‌گویید مقصر هستم، اما به نظر شما مقصر اصلی که بود؟

زاهدی: ببینید! استعفا کردم از کارم. خارج هم رفتم به کاری هم کاری نداشتم. برای اینکه آنچه که به فکرم می‌رسید به عرض شاه می‌رساندم. شما در هر کشوری یا در هر جای دنیا باشید، همیشه آنتریک هست، همیشه حسادت هست، همیشه بله قربا‌ن‌گوهایی هستند. اینها دور اشخاص را می‌گیرند، اشخاص را یاد می‌کنند و می‌شود بادکنکی که با یک سوزن یا حرارت سیگار می‌ترکد.

نمی‌خواهم بگویم همه مقصر هستند، ولی در اینجا من جزء کسانی هستم که حرفم را زدم. حالا قابل‌قبول نبوده یا احمقانه بود، هر چیزی که بوده استعفا کردم و گورم را گم کردم و رفتم.

*فارس