شهدای ایران shohadayeiran.com

نخستین برج بلندمرتبه تهران یعنی پلاسکو همواره برای مردم تهران و بعضاً سایر نقاط کشور با خاطرات متعددی همراه بود. این ساختمان روز پنجشنبه بر اثر آتش سوزی فرو ریخت و از بین رفت.
شهدای ایران: نخستین برج بلندمرتبه تهران یعنی پلاسکو همواره برای مردم تهران و بعضاً سایر نقاط کشور با خاطرات متعددی همراه بود.


انتقاد خانم بازیگر از تجمع در حادثه پلاسکو+عکس

این ساختمان روز پنجشنبه بر اثر آتش سوزی فرو ریخت و از بین رفت اما در این حادثه آتش‌نشانانی شجاع بی‌مهابا به دل آتش زدند و برای نجات جان و مال هم‌وطنانمان جان فشان شدند.

جان فشانانی که در روز ابتدایی حادثه، شعر و پوستر شدند و اظهار نظرهای هنرمندان نیز در قدردانی از این عزیزان قابل تأمل و تأثیرگذار بود. در این میان هنرمندان هم حضور فعالی در تمجید از رشادت آتش‌نشانانی داشتند که هنوز هم پیکر بعضی از آنها از زیر آوار بیرون نیامده است.


به پاس قدردانی و فداکاری از این عزیزان، سراغ خانم پروانه معصومی یکی از پیشکسوتان هنر بازیگری در تئاتر، سینما و تلویزیون رفته‌ایم تا نظر ایشان را درباره این حادثه و جان فشانان عزیز کشورمان بدانیم. معصومی در شهرستان صومعه‌سرا در استان گیلان سکونت دارد.
هر کسی به شکلی از خبر وقوع حادثه پلاسکو در ساعات آغازین روز پنجشنبه مطلع شده است. پروانه معصومی درباره چگونگی اطلاع از این واقعه می‌گوید: پنجشنبه ساعت 8:15 دقیقه برای مراسم جشن نفس راهی رشت بودم که از رادیو ماشین شنیدم ساختمان پلاسکو دچار آتش سوزی شده است. تصورم این بود که مثل ساختمان‌های دیگری که آتش می‌گیرد خاموش می‌کنند. بعد از آن به دلیل مراسم جشن در سالن بودم و تا ساعت 2:20 دقیقه خبری نداشتم.

وقتی به خانه برگشتم، پسرم گفت فاجعه را شنیدی؟ پلاسکو فرو ریخت. ساعت 11:30 دقیقه ساختمان ریزش کرد و زیر آن هم افرادی که بیشتر آن‌ها آتش‌نشانان هستند محبوس شده‌اند. بعد از آن از جلوی تلویزیون تکان نخوردم. در حال حاضر هم شبکه خبر روشن است و خبرها را دنبال می‌کنم. امیدی نیست که محبوس شدگان زنده بیرون بیایند اما به هر حال برای خدا هیچ چیز سخت نیست.


با پیام رهبری آرامش گرفتم

بازیگر «ناخدا خورشید» درباره حسی که از حادثه احتراق و فروریختن ساختمان پلاسکو دارد، می‌گوید: من در تهران زندگی نمی‌کنم، دور از آن هستم اما واقعاً از دیروز احساس می‌کنم غمی وجودم را گرفته است و هیچ جور از آن رها نمی‌شوم.

معصومی در ادامه خاطرنشان کرد: دیروز بعد از آن که رهبری پیام دادند کمی آرامش پیدا کردم. ایشان فرمودند: در حال حاضر مقصر بودن کسی مطرح نیست بلکه نجات جان آن‌ها که زیر آوار مانده‌اند موضوع مهم و اصلی است و اول باید آن‌ها را نجات داد.

به هر شکل قدردانی کنیم کم است

نسل پیر و جوان با ساختمان پلاسکو خاطره دارند اما اتفاقی که از این به بعد در یادها می‌ماند جان فشانی‌های مدافعان جان و مال مردم در واقعه ساختمان پلاسکوست. بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در این باره توضیح می‌دهد: ساختمان پلاسکو که نماد تهران بود و از قدیم یادم می‌آید، خراب شد اما فداکاری آتش نشانان ما واقعاً بی‌نظیر است و از ایثار و فداکاری این عزیزان هر چه بگوییم کم گفته‌ایم.
بعضی اوقات انسان‌ها فکر می‌کنند چطور باید از کسانی که محبت می‌کنند قدردانی کرد. این افراد از محبت گذشته‌اند و جان فشانی کرده‌اند؛ به هر شکلی بخواهیم قدردانی کنیم کم است چون آن‌ها تمام زندگی خود را گذاشته‌اند و بی‌مهابا برای کمک رفته‌اند.
در برابر زندگی‌ای که می‌دهند چطور می‌شود قدردانی کرد؟ بنابراین باید قدردانی در اندازه و شایسته این عزیزان باشد.

جلوی دست و پای نیروهای امداد را نگیرید

صحنه‌های متعددی که روز پنجشنبه و بعد از آن شاهد بودیم، هجوم مردم برای حضور در صحنه، تماشا کردن و سلفی گرفتن با ساختمان پلاسکو، احتراق و آوار آن بود. هنرمندان مختلف در ذم این رفتارها اظهاراتی را به اشکال مختلف اعم از کلام شفاهی و مجازی در قالب پست اینستاگرامی بیان کردند.

معصومی در توصیه‌ای به مردم در این باره بیان می‌کند: به طور معمول نظیر این موارد را وقتی یک اتفاقی مثل تصادف می افتد مشاهده می‌کنیم. بسیار راحت می‌شود از کنار آن گذشت و موجب بند آمدن راه نشد اما مردم می‌ایستند که نگاه کنند. به قول یکی از کسانی که به سازمان انتقال خون رفته بود تا خون بدهد، مردم، هنگام خون دادن و بعد از آن می‌ایستند فیلم می‌گیرند.

این داستان جدید که باب شده از همه بدتر است. از استاندار تهران تا بچه‌های آتش نشانی همه و همه بارها می‌گویند و خواهش می‌کنند به محل حادثه نروید، زیر دست و پای نیروهای امدادی نباشید و اجازه دهید این عزیزان با فراغ بال و راحت کارشان را بکنند اما متأسفانه هیچ جوری حاضر نیستید صحنه را ترک کنید که واقعاً چرایش را نمی‌دانم.

معصومی در پایان گفت: من و بسیاری از مردم پای تلویزیون نشسته‌ایم و نگاه می‌کنیم، چه لذتی دارد که آنجا باشیم؟ من نمی‌توانم رفتار مردم را بفهمم.

زمانی کسی می‌تواند آنجا باشد که کمکی از دستش بر بیاید و این اشکال ندارد ولی وقتی کمکی از دستش بر نمی‌آید و بیشتر جلوی دست و پای نیروهای امداد را می‌گیرد، کار درستی نیست.
نظر شما
(ضروری نیست)
(ضروری نیست)
آخرین اخبار