به گزارش شهدای ایران، یحیی آل اسحاق که در دولت دوم مرحوم هاشمی وزیر بازرگانی بوده، درباره وضعیت اقتصادی پس از برجام به روزنامه شرق گفت: اگر برجام عملی می‌شد، می‌توانست دستاوردهای بزرگ اقتصادی برای ایران داشته باشد اما شاهد هستیم برجام روی لبه تیغ سیاست قرار گرفته؛ به ویژه پس از انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور جدید آمریکا، چشم‌انداز آن برای ایران خاکستری شده است. مقصود من این نیست که برجام پوچ بوده یا اینکه تلاش‌های تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای را که انصافا هم تلاششان قابل تقدیر است، زیر سوال ببرم اما بدون غرض‌ورزی و هیچ‌گونه جهت‌گیری جناحی و سیاسی، باید یکسری از حقایق برای مردم روشن شود؛ مردمی که با کرامت و نجابت، تمام سال‌های سیاه تحریم را پشت سر گذاشتند و هنوز هم با مشکلات عدیده اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند. اینها همان مردمی هستند که برجام باید قبل از هر چیز برای آنها سود و فایده داشته باشد ولی هنوز شاهد هستیم سفره ضریب جینی پنج به پایین که همان اقشار آسیب‌پذیر کشور هستند، سال به سال کوچک‌تر می‌شود، چرا؟ به این دلیل که وضعیت اقتصادی مردم دهشتناک‌ شده است.
وی در پاسخ این سوال که «به نظر شما برجام می‌تواند در بلندمدت وضعیت اقتصادی را بهبود ببخشد یا دست‌کم از وخامت اوضاعی که شاهد آن هستیم، کم کند؟» گفت: صادقانه بگویم که نگاه این‌چنینی به حل مسائل اقتصادی کشور، ریشه همه مشکلات است.
(یعنی برجام ریشه مشکلات است؟)
خیر، اینکه ما سال‌ها برای حل مشکلاتی که در اقتصاد کشور ریشه دوانده و همه دولتمردان هم به خوبی از آنها آگاه هستند، هیچ فکری نکرده باشیم و همه راهکارها را منوط به اجرای برجام ببینیم، مشکل‌ساز است.
آل اسحاق می‌افزاید: مسئله این است که وقت و انرژی‌ای که دولت برای حل مناقشه اتمی در مقابل حل مشکلات داخلی اقتصاد گذاشت، 70 به 30 بود، یعنی 70 درصد از انرژی دولتمردان صرف مذاکرات، برجام و انتظار برای بازگشت سرمایه‌های بلوکه به ایران شد اما متاسفانه در مدت این انتظار، کنترل اوضاع داخلی اقتصاد از دست مسئولان در رفت. بهتر بگویم، اصلا به آنها توجهی نشد.
وی خاطرنشان کرد: خیلی‌ها بر این باور بودند که برقراری سوئیفت یکی از اصلی‌ترین دستاوردهای اقتصادی برجام بود. من در این‌باره هم حرف دارم. از زمانی که سوئیفت دوباره راه‌اندازی شد تاکنون فقط چند بانک کوچک خارجی با ما کار کرده‌اند. بانک‌های مطرح و بزرگ هنوز تحت تاثیر نگرانی از تهدیدهای آمریکا، ارتباطی با بانک‌ها و تجار ایرانی برقرار نکرده‌اند. همین چند روز پیش بود که در خبرها خواندم یک بانک کانادایی برای ارتباط با ایران، رقم سنگینی از سوی آمریکا جریمه شد؛ یکی از مهم‌ترین مشکلات این است که دولت فقط به صنایع بزرگ توجه دارد که این نگاه در پرسش شما هم به خوبی مشهود بود؛ گفتید نگاه سرمایه‌گذاران به صنعت نفت، خودرو و... کشور جلب شده است اما من می‌گویم دولت باید به صنایع کوچک و زودبازده بیشتر توجه کند و حتی دستاورد برجام هم باید در جهت صنایع کوچک باشد.
نباید فکر کنیم فقط صنعت نفت است که می‌تواند دست اقتصاد را بگیرد یا اگر صنعت خودرو نباشد، باید فاتحه صنعت در کشور خوانده شود! واحدهای بزرگ صنعتی فقط چهار درصد از کل صنعت در کشور هستند اما صنایع کوچک و زودبازده که زیر صد نفر نیروی کار داشته، سهم 86 درصدی در کل اقتصاد و صنعت در کشور دارند. لازم به توضیح است،‌ این واحدهای کوچک در حدود 52 درصد از اشتغال و 50 درصد از سرمایه‌گذاری را شامل می‌شوند اما پای ارائه تسهیلات که می‌رسد فقط هشت درصد به آنها می‌رسد.
اینکه مدیری در کشور، کمتر اطلاعاتی از مفاهیم اقتصادی دارد اما به هر شیوه که دلش می‌خواهد اقتصاد زیر دست خود را مدیریت می‌کند که دیگر ربطی به برجام ندارد. پس جای بهره‌وری در اقتصاد ایران کجاست؟ چرا مدیران ما بر این موضوع اصرار نمی‌کنند؟ نمی‌شود دست روی دست بگذاریم و انتظار معجزه از برجام داشته باشیم.