متأسفانه خبرهایی از شیوع برخی اقدامات ضدفرهنگی از جمله پدیده وحشتناک خودنی در زیر پوست آموزش و پرورش خصوصا در مدارس دخترانه سطح شهر ارومیه به گوش می رسد.
به گزارش شهدای ایران،سخن گفتن از آسیبهای اجتماعی که متأسفانه در حال حاضر جامعه به انواع و اقسام گوناگون آن مبتلا شده است موضوع جدیدی نیست اما موضوع بحث این گزارش در رابطه با آسیب اجتماعی جدیدی است که متأسفانه به عنوان خودآزاری و تیغ کشیدن دختران روی بدن در مدارس دخترانه دهن به دهن می چرخد.
این پدیده وحشتناک در مدارس دخترانه شیوع پیدا کرده و بنا بر گفته های یک منبع آگاه از مدارس دخترانه سطح شهر ارومیه، این پدیده در حال شکل گیری و شیوع است.
امروزه پدیده خودزنی و تیغ‌انداختن روی دست، ران پا و حتی سر، به یک روال معمول میان دختران حدود ۱۴تا ۱۶سال تبدیل شده‌است و تقریبا دانش آموزان از چنین رفتاری کم و بیش خبرهایی شنیده اند.
دیگر خودکشی و پریدن از بالای پل های سطح شهر موضوعی مستعمل شده و جوانان خصوصا دختران از پدیده خودزنی به عنوان نوعی سلاح برای مقابله و اعتراض نسبت به رفتارهای والدین و برای فرار از مشکلات روحی خود استفاده می کنند.
می توان گفت خودزنی دختران مدرسه ای نوعی اختلال روحی و بیماری تلقی می شود که خودآزاری با اشیای برنده و تیز به روی دست و پا توسط دختران نوجوان مدرسه نشان دهنده یک نوع اختلال رفتاری است که ریشه در مشکلات و اختلالات درون رفتاری آنها دارد که از بعد روانشناسی این دسته از دختران به عنوان بیمار تلقی می‌شوند و مراجعه به مشاوره برای درمان ضرورت محسوب می‌شود.
خودزنی خطری بزرگ در کمین دختران امروزی است که دختران در اوج دوران نوجوانی و جوانی بسیار در کانون احساسات و عاطفه قرار دارند و خودزنی و خودآزاری یکی از پیش پا افتاده ترین راه‌های پیش روی این دوران است که متاسفانه خیلی زود به عنوان راهکار در ذهن این دختران برای فرار از مشکلات شکل می‌گیرد.
متاسفانه مدتی می‌شود که این خودزنی‌ها که به گفته خود این دختران به خون بازی تشبیه شده است در مدارس کشور رواج پیدا کرده است و این رفتار ناشایست می‌تواند در روحیات دیگر هم کلاسی‌ها تاثیر روحی بدی بگذارد و این نیازمند توجه جدی مدیران مدارس است.
با انتشار عکس های خون بازی و هم چنین علنی شدن این مشکل در جامعه، این رفتار مانند یک بیماری مسری به دبیرستان های دخترانه کشیده شده است و برای جلب توجه دست به تیغ می شوند.
دانش آموزانی که از فرصت ابراز وجود محروم می شوند یا خانواده گسسته ای دارند که والدین شان اصلا پایبندی به خانواده و فرزندانشان ندارند به این راه پناه می برند هرچند بسیاری از آنها در ادامه از این موضوع پشیمان می شوند اما دیگر کار از کار گذشته است.
باید والدین باید برای جلوگیری از درگیر شدن فرزندان شان نهایت توجه را معطوف آنان کنند چرا که والدین نقش بسیار مهمی در کنترل رفتارهای خطرناک در فرزندانشان دارند.
به هر حال باید والدین عزیز بپذیرند که خودزنی رفتاری نیست که قابل برگشت باشد و در بسیاری از موارد متاسفانه این خودزنی‌ها عامل مرگ دختران جوان بوده است بنابراین توجه بیشتر و دوست بودن با آنها بسیار می‌تواند در پیشگیری از این هنجار اجتماعی موثر واقع شود.
چارچوب شکسته فرهنگ در دبیرستان های دخترانه به سرعت در حال انتشار و رواج است و با این وجود متأسفانه مسئولین آموزش و پرورش هنوز به فکر اقدام سریع و به موقع برای جلوگیری برای رفع این معضل فرهنگی وحشتناک نیستند و این ضد فرهنگ در مدارس در حال رواج است.
آموزش و پرورشی که پس از خانواده مهمترین نقش را در پرورش و رشد اجتماعی کودکان و نوجوانان دارد می تواند به محض مشاهده این اقدامات خطرناک در بین دانش آموزانش اقداماتی انجام دهد که امروز شاهد بحران های فرهنگی و پرورشی زیر پوست مدارس نباشیم.
*تیار
این پدیده وحشتناک در مدارس دخترانه شیوع پیدا کرده و بنا بر گفته های یک منبع آگاه از مدارس دخترانه سطح شهر ارومیه، این پدیده در حال شکل گیری و شیوع است.
امروزه پدیده خودزنی و تیغ‌انداختن روی دست، ران پا و حتی سر، به یک روال معمول میان دختران حدود ۱۴تا ۱۶سال تبدیل شده‌است و تقریبا دانش آموزان از چنین رفتاری کم و بیش خبرهایی شنیده اند.
دیگر خودکشی و پریدن از بالای پل های سطح شهر موضوعی مستعمل شده و جوانان خصوصا دختران از پدیده خودزنی به عنوان نوعی سلاح برای مقابله و اعتراض نسبت به رفتارهای والدین و برای فرار از مشکلات روحی خود استفاده می کنند.
می توان گفت خودزنی دختران مدرسه ای نوعی اختلال روحی و بیماری تلقی می شود که خودآزاری با اشیای برنده و تیز به روی دست و پا توسط دختران نوجوان مدرسه نشان دهنده یک نوع اختلال رفتاری است که ریشه در مشکلات و اختلالات درون رفتاری آنها دارد که از بعد روانشناسی این دسته از دختران به عنوان بیمار تلقی می‌شوند و مراجعه به مشاوره برای درمان ضرورت محسوب می‌شود.
خودزنی خطری بزرگ در کمین دختران امروزی است که دختران در اوج دوران نوجوانی و جوانی بسیار در کانون احساسات و عاطفه قرار دارند و خودزنی و خودآزاری یکی از پیش پا افتاده ترین راه‌های پیش روی این دوران است که متاسفانه خیلی زود به عنوان راهکار در ذهن این دختران برای فرار از مشکلات شکل می‌گیرد.
متاسفانه مدتی می‌شود که این خودزنی‌ها که به گفته خود این دختران به خون بازی تشبیه شده است در مدارس کشور رواج پیدا کرده است و این رفتار ناشایست می‌تواند در روحیات دیگر هم کلاسی‌ها تاثیر روحی بدی بگذارد و این نیازمند توجه جدی مدیران مدارس است.
با انتشار عکس های خون بازی و هم چنین علنی شدن این مشکل در جامعه، این رفتار مانند یک بیماری مسری به دبیرستان های دخترانه کشیده شده است و برای جلب توجه دست به تیغ می شوند.
دانش آموزانی که از فرصت ابراز وجود محروم می شوند یا خانواده گسسته ای دارند که والدین شان اصلا پایبندی به خانواده و فرزندانشان ندارند به این راه پناه می برند هرچند بسیاری از آنها در ادامه از این موضوع پشیمان می شوند اما دیگر کار از کار گذشته است.
باید والدین باید برای جلوگیری از درگیر شدن فرزندان شان نهایت توجه را معطوف آنان کنند چرا که والدین نقش بسیار مهمی در کنترل رفتارهای خطرناک در فرزندانشان دارند.
به هر حال باید والدین عزیز بپذیرند که خودزنی رفتاری نیست که قابل برگشت باشد و در بسیاری از موارد متاسفانه این خودزنی‌ها عامل مرگ دختران جوان بوده است بنابراین توجه بیشتر و دوست بودن با آنها بسیار می‌تواند در پیشگیری از این هنجار اجتماعی موثر واقع شود.
چارچوب شکسته فرهنگ در دبیرستان های دخترانه به سرعت در حال انتشار و رواج است و با این وجود متأسفانه مسئولین آموزش و پرورش هنوز به فکر اقدام سریع و به موقع برای جلوگیری برای رفع این معضل فرهنگی وحشتناک نیستند و این ضد فرهنگ در مدارس در حال رواج است.
آموزش و پرورشی که پس از خانواده مهمترین نقش را در پرورش و رشد اجتماعی کودکان و نوجوانان دارد می تواند به محض مشاهده این اقدامات خطرناک در بین دانش آموزانش اقداماتی انجام دهد که امروز شاهد بحران های فرهنگی و پرورشی زیر پوست مدارس نباشیم.
*تیار
