اولین شب از «مراسم اوج هنر» با پاسداشت جایگاه گلعلی بابایی نویسنده نام‌آشنای دفاع مقدس با حضور چهره‌های فرهنگی و خانواده‌های شهدا ۱۹ دی در نخلستان سازمان هنری رسانه‌ای اوج برگزار شد.
به گزارش شهدای ایران
به نقل از ایسنا، بر اساس خبر رسیده، در ابتدای این مراسم که خانواده‌های
شهیدان همت، کریمی، دستواره، وزوایی، همدانی و جاویدالاثر متوسلیان، در
کنار چهره‌هایی چون سردار کوثری، سردار کاظمینی، سردار باقری، سردار
ریوندی، کیومرث هاشمی، محسن مؤمنی شریف، اصغر آب‌خضر، و حجت‌الاسلام
محمدرضا زائری حضور داشتند، نادر طالب‌زاده کارگردان در سخنانی به ارتباط
گلعلی بابایی و حسین بهزاد اشاره کرد و گفت: حسین بارها به من گفته اگر
گلعلی نباشد من هرگز نمی‌توانم کاری را به ثمر برسانم.
او در ادامه به تحریریه روزنامه کیهان در ۲۵ سال پیش و در دوران سردبیری مهدی نصیری اشاره کرد و گفت: سردبیری نصیری را نباید فراموش کرد؛ روزنامه‌نگاری که زود از خاطرات رفت اما منشأ آثار و خدمات حیرت‌انگیزی شد. کیهان در آن سال‌ها نه تنها چندین وزیر را به دادگاه کشاند بلکه باید گفت بزرگانی چون گلعلی از محصولات آن دوران کیهان هستند که در آن ایام به نوشتن در کیهان مشغول بودند.
طالب‌زاده با اشاره به علاقه‌ای که نسبت به گلعلی بابایی دارد گفت: من واقعا به گلعلی بابایی علاقه‌مندم اما چون در حضور او نباید از او تعریف کرد مجبور هستم خودم را سانسور کنم. با این حال لازم است در همین جا به تقریظ مقام معظم رهبری اشاره کنم. معظم له از عباراتی در این زمینه استفاده کردند که به جرات باید بگویم من عبارات مانند آن را نشنیده بودم. این عبارات تا حدی شگرف است که می‌فرمایند مطالب کتاب «همپای صاعقه» را نیوشیدم.
در ادامه نصرت الله محمودزاده نویسنده کتاب «مسیح کردستان» ضمن تجلیل از جایگاه مرتضی سرهنگی به ضرورت کارهای گلعلی بابایی پرداخت و با اشاره به اهمیت و ضرورت نگاشتن وقایع جنگ توسط رزمندگان تصریح کرد: شخص من بعد از جنگ هنگامی که قلم به دست گرفتم گفتم مبادا دیگران آنچه را ما کرده‌ایم روایت کنند.
او مظلومیت رزمندگان اسلام را مورد اشاره قرار داد و اظهار کرد: کمتر جنگی را دیده‌ام که استقبال از بقیةالسیف جنگ و کهنه‌سربازان باقی‌مانده از جنگ اینقدر سرد باشد. نمی‌دانم چه کسانی اول و آخر جنگ رابه یاد دارند اما این روزها واقعا مهم‌ترین و سخت‌ترین روزهای جنگ بودند. اهمیت و سختی روزهای ابتدایی جنگ در این بود که چیزی برای جنگیدن نداشتیم و در روزهای آخر نیز روزهایی بود که به آن جام زهر منتهی شد و آن روزها روزهایی بود آقا مرتضی آوینی گفتند تازه کار شروع شده است.
نصرت‌الله محمودزاده در ادامه گفت: در ادبیات پایداری دو نوع کار داریم؛ یکی کارهایی که از درون دود و باروت به ادبیات تبدیل شدند و کارهایی که دور از این فضا به ادبیات تبدید شدند. در چنین فضایی باید گفت اهمیت کار گلعلی بابایی در این بود که آثاری که او آفرید حدفاصل و حلقه وصلی است بین آثاری که از درون دود و باروت نقش بسته بودند و آثاری که باید مورد توجه نسل‌های بعد قرار می‌گرفت و آن دود و باروت را به نسل‌های بعدی معرفی کرد. به همین خاطر به گلعلی بابایی می‌گویم خدا قوت.
سپس مسعود ده‌نمکی کارگردان سینما گفت: در ایام دفاع مقدس من کوچکتر از این صحبت‌ها بودم و حقیقتاً توانایی درک آنچه را این بزرگان متوجه می‌شدند نداشتم. به خاطر می‌آورم کتابی که در جوانی به عنوان خاطرات نوشته بودیم هنگامی که به رهبری تقدیم کردم ایشان گفتند چرا مدام از پیروزی‌ها نوشته‌اید و من در جواب گفتم ما بچه بودیم و از پیروزی و غیرپیروزی درک صحیحی نداشتیم.
او در ادامه به ذکر خاطراتی از دفاع مقدس و همچنین دوران فیلم‌سازی پرداخت و تصریح کرد: در جشنواره فجر یکی از هنردوستان آمریکایی گفت من تعجب می‌کنم که برخی از فیلمسازان شما مدام در تلاش هستند تا فیلم ضدجنگ بسازند در صورتی که تمام دنیا اعتراف می‌کند صدام متجاوز بود. به همین خاطر من واقعیت جنگ شما را از فیلم‌های شما درک نمی‌کنم بلکه واقعیت‌های جنگ شما را از افرادی مثل آوینی و حاج بخشی می‌توان درک کرد. جذابیت کار گلعلی بابایی هم به همین خاطر است که واقعیت جنگ را نشان می‌دهد. از همین رو من ترجیح می دهم به جای تعریف کردن از آقای گلعلی بابایی به کاری که او کرد بپردازم.
در ادامه اصغر نقی‌زاده بازیگر سینما و تلویزیون و از دوستان دیرین گلعلی بابایی ضمن اشاره به روابط صمیمانه خود با او گفت: من آقای بابایی را به «گلعل» می شناختم. من از جوانی گلعلی بابایی را شناختم؛ از روزهایی که در مسجد جوادالائمه حاضر می‌شدم.
نقی‌زاده ضمن بیان برخی خاطرات گفت: شاید این کتاب‌هایی که گلعلی بابایی نوشته است باعث شود که سر پل صراط بچه‌هایی که شهید شدند او را بین خودشان بپذیرند. گلعلی بابایی روایتگر افتخارآفرینی‌هایی است که با در قبر خوابیدن‌ها، کمیل خواندن‌ها و... باعث شدند در برابر ماشین جنگی عراق ایستادگی کنیم.
وی در پایان تصریح کرد: امروز جایگاه قهرمانان جنگ به خوبی شناخته نشده است و حتی اگر فرهنگ آمریکایی داشته باشیم در تقدیر از شهدا و قهرمانان جنگ نباید ذره‌ای قصور کنیم.
پس از سخنان اصغر نقی‌زاده که با ذکر خاطراتی احساسی از دفاع مقدس به اتمام رسید کلیپی درباره زندگی گلعلی بابایی پخش شد و بعد از این کلیپ، نوبت به گفت‌وگو با گلعلی بابایی رسید. او در آغاز این گفت‌وگو تصریح کرد: من خودم را شرمنده این همه الطاف می دانم و تا مدت ها باید شرمندگی داشته باشم. من واقعا هر چه نوشته‌ام به برکت خون همان شهدا بود و کار خاصی نکرده‌ام که شایسته این همه لطف باشد.
او در ادامه با ذکر خاطراتی چند از دوران جوانی خود در مسجد جوادالائمه و حوزه هنری، به تقدیر از جایگاه و اقدامات مرتضی سرهنگی و علیرضا کمره‌ای پرداخت و در این زمینه گفت: حقیقتا باید اعتراف کنیم در ابتدای کار امثال بنده اصلا جرات نمی‌کردیم به عنوان یک نویسنده کتاب بنویسیم. بسیاری دیگر از کسانی که امروز به عنوان نویسندگان مطرح کشور شناخته شده‌اند دست‌پروردگان لطف کمره‌ای و سرهنگی هستند. بنده هم خود را از این قاعده مستثنی نمی‌دانم و خودم را در واقع دست‌پرورده مرتضی سرهنگی می‌دانم.
بابایی در ادامه به ژرفای نگرش مقام معظم رهبری به مقوله کتاب به خصوص در حوزه ادبیات پایداری اشاره کرد و ضمن بیان خاطرات خود از تشرف به محضر رهبری گفت: حقیقتا توجه مقام معظم رهبری به کتاب حیرت‌انگیز است. اهمیت کتاب در نگاه ایشان تا حدی است که برای مثال در مورد کتاب «همپای صاعقه» هنگامی که به محضر رهبری تشرف پیدا کردیم تسلط و اشراف ایشان از بنده و حسین بهزاد بر موضوعات و مطالب کتاب بیشتر بود.
او همچنین نقش همسرش در نگاشتن آثار را بسیار پررنگ قلمداد کرد و گفت: یقینا اگر خداوند اجری برای نگارش این کتاب‌ها برای من در نظر گرفته باشد باید به همسر من نیز بدهد چراکه جو آرامی که ایشان برای من ساختند زمینه را برای موفقیت بنده در نگارش کتاب‌ها فراهم کرد.
او در ادامه به تحریریه روزنامه کیهان در ۲۵ سال پیش و در دوران سردبیری مهدی نصیری اشاره کرد و گفت: سردبیری نصیری را نباید فراموش کرد؛ روزنامه‌نگاری که زود از خاطرات رفت اما منشأ آثار و خدمات حیرت‌انگیزی شد. کیهان در آن سال‌ها نه تنها چندین وزیر را به دادگاه کشاند بلکه باید گفت بزرگانی چون گلعلی از محصولات آن دوران کیهان هستند که در آن ایام به نوشتن در کیهان مشغول بودند.
طالب‌زاده با اشاره به علاقه‌ای که نسبت به گلعلی بابایی دارد گفت: من واقعا به گلعلی بابایی علاقه‌مندم اما چون در حضور او نباید از او تعریف کرد مجبور هستم خودم را سانسور کنم. با این حال لازم است در همین جا به تقریظ مقام معظم رهبری اشاره کنم. معظم له از عباراتی در این زمینه استفاده کردند که به جرات باید بگویم من عبارات مانند آن را نشنیده بودم. این عبارات تا حدی شگرف است که می‌فرمایند مطالب کتاب «همپای صاعقه» را نیوشیدم.
در ادامه نصرت الله محمودزاده نویسنده کتاب «مسیح کردستان» ضمن تجلیل از جایگاه مرتضی سرهنگی به ضرورت کارهای گلعلی بابایی پرداخت و با اشاره به اهمیت و ضرورت نگاشتن وقایع جنگ توسط رزمندگان تصریح کرد: شخص من بعد از جنگ هنگامی که قلم به دست گرفتم گفتم مبادا دیگران آنچه را ما کرده‌ایم روایت کنند.
او مظلومیت رزمندگان اسلام را مورد اشاره قرار داد و اظهار کرد: کمتر جنگی را دیده‌ام که استقبال از بقیةالسیف جنگ و کهنه‌سربازان باقی‌مانده از جنگ اینقدر سرد باشد. نمی‌دانم چه کسانی اول و آخر جنگ رابه یاد دارند اما این روزها واقعا مهم‌ترین و سخت‌ترین روزهای جنگ بودند. اهمیت و سختی روزهای ابتدایی جنگ در این بود که چیزی برای جنگیدن نداشتیم و در روزهای آخر نیز روزهایی بود که به آن جام زهر منتهی شد و آن روزها روزهایی بود آقا مرتضی آوینی گفتند تازه کار شروع شده است.
نصرت‌الله محمودزاده در ادامه گفت: در ادبیات پایداری دو نوع کار داریم؛ یکی کارهایی که از درون دود و باروت به ادبیات تبدیل شدند و کارهایی که دور از این فضا به ادبیات تبدید شدند. در چنین فضایی باید گفت اهمیت کار گلعلی بابایی در این بود که آثاری که او آفرید حدفاصل و حلقه وصلی است بین آثاری که از درون دود و باروت نقش بسته بودند و آثاری که باید مورد توجه نسل‌های بعد قرار می‌گرفت و آن دود و باروت را به نسل‌های بعدی معرفی کرد. به همین خاطر به گلعلی بابایی می‌گویم خدا قوت.
سپس مسعود ده‌نمکی کارگردان سینما گفت: در ایام دفاع مقدس من کوچکتر از این صحبت‌ها بودم و حقیقتاً توانایی درک آنچه را این بزرگان متوجه می‌شدند نداشتم. به خاطر می‌آورم کتابی که در جوانی به عنوان خاطرات نوشته بودیم هنگامی که به رهبری تقدیم کردم ایشان گفتند چرا مدام از پیروزی‌ها نوشته‌اید و من در جواب گفتم ما بچه بودیم و از پیروزی و غیرپیروزی درک صحیحی نداشتیم.
او در ادامه به ذکر خاطراتی از دفاع مقدس و همچنین دوران فیلم‌سازی پرداخت و تصریح کرد: در جشنواره فجر یکی از هنردوستان آمریکایی گفت من تعجب می‌کنم که برخی از فیلمسازان شما مدام در تلاش هستند تا فیلم ضدجنگ بسازند در صورتی که تمام دنیا اعتراف می‌کند صدام متجاوز بود. به همین خاطر من واقعیت جنگ شما را از فیلم‌های شما درک نمی‌کنم بلکه واقعیت‌های جنگ شما را از افرادی مثل آوینی و حاج بخشی می‌توان درک کرد. جذابیت کار گلعلی بابایی هم به همین خاطر است که واقعیت جنگ را نشان می‌دهد. از همین رو من ترجیح می دهم به جای تعریف کردن از آقای گلعلی بابایی به کاری که او کرد بپردازم.
در ادامه اصغر نقی‌زاده بازیگر سینما و تلویزیون و از دوستان دیرین گلعلی بابایی ضمن اشاره به روابط صمیمانه خود با او گفت: من آقای بابایی را به «گلعل» می شناختم. من از جوانی گلعلی بابایی را شناختم؛ از روزهایی که در مسجد جوادالائمه حاضر می‌شدم.
نقی‌زاده ضمن بیان برخی خاطرات گفت: شاید این کتاب‌هایی که گلعلی بابایی نوشته است باعث شود که سر پل صراط بچه‌هایی که شهید شدند او را بین خودشان بپذیرند. گلعلی بابایی روایتگر افتخارآفرینی‌هایی است که با در قبر خوابیدن‌ها، کمیل خواندن‌ها و... باعث شدند در برابر ماشین جنگی عراق ایستادگی کنیم.
وی در پایان تصریح کرد: امروز جایگاه قهرمانان جنگ به خوبی شناخته نشده است و حتی اگر فرهنگ آمریکایی داشته باشیم در تقدیر از شهدا و قهرمانان جنگ نباید ذره‌ای قصور کنیم.
پس از سخنان اصغر نقی‌زاده که با ذکر خاطراتی احساسی از دفاع مقدس به اتمام رسید کلیپی درباره زندگی گلعلی بابایی پخش شد و بعد از این کلیپ، نوبت به گفت‌وگو با گلعلی بابایی رسید. او در آغاز این گفت‌وگو تصریح کرد: من خودم را شرمنده این همه الطاف می دانم و تا مدت ها باید شرمندگی داشته باشم. من واقعا هر چه نوشته‌ام به برکت خون همان شهدا بود و کار خاصی نکرده‌ام که شایسته این همه لطف باشد.
او در ادامه با ذکر خاطراتی چند از دوران جوانی خود در مسجد جوادالائمه و حوزه هنری، به تقدیر از جایگاه و اقدامات مرتضی سرهنگی و علیرضا کمره‌ای پرداخت و در این زمینه گفت: حقیقتا باید اعتراف کنیم در ابتدای کار امثال بنده اصلا جرات نمی‌کردیم به عنوان یک نویسنده کتاب بنویسیم. بسیاری دیگر از کسانی که امروز به عنوان نویسندگان مطرح کشور شناخته شده‌اند دست‌پروردگان لطف کمره‌ای و سرهنگی هستند. بنده هم خود را از این قاعده مستثنی نمی‌دانم و خودم را در واقع دست‌پرورده مرتضی سرهنگی می‌دانم.
بابایی در ادامه به ژرفای نگرش مقام معظم رهبری به مقوله کتاب به خصوص در حوزه ادبیات پایداری اشاره کرد و ضمن بیان خاطرات خود از تشرف به محضر رهبری گفت: حقیقتا توجه مقام معظم رهبری به کتاب حیرت‌انگیز است. اهمیت کتاب در نگاه ایشان تا حدی است که برای مثال در مورد کتاب «همپای صاعقه» هنگامی که به محضر رهبری تشرف پیدا کردیم تسلط و اشراف ایشان از بنده و حسین بهزاد بر موضوعات و مطالب کتاب بیشتر بود.
او همچنین نقش همسرش در نگاشتن آثار را بسیار پررنگ قلمداد کرد و گفت: یقینا اگر خداوند اجری برای نگارش این کتاب‌ها برای من در نظر گرفته باشد باید به همسر من نیز بدهد چراکه جو آرامی که ایشان برای من ساختند زمینه را برای موفقیت بنده در نگارش کتاب‌ها فراهم کرد.
گلعلی بابایی در انتها به ذکر خاطره‌ای از عبدالله پستی پرداخت و سخنان خود را به اتمام رساند. سپس در حضور سردار کوثری، سردار کاظمینی و گلعلی بابایی با اهدای هدیه‌ای از زحمات مطهری همسر گلعلی بابایی تقدیر شد.
پس از این تقدیر سردار کوثری در سخنانی کوتاه به تجلیل از گلعلی بابایی پرداخت و تصریح کرد: دو پسر از فرزندان مقام معظم رهبری در لشکر محمد رسول‌الله (ص) بودند. ایشان گفته بودند این بچه‌ها اگر شهید یا زخمی شدند عیبی ندارد اما سعی کنید اسیر نشوند.
وی در ادامه گفت: سال‌ها بعد فردی از چرایی این ماجرا پرسید که آقا فرمودند دلیل توصیه‌ام این نکته بود که اگر فرزندانم شهید می‌شدند من نیز پدر شهیدی می‌شدم مانند دیگران و اگر جانباز می‌شدند من هم پدر جانباز می‌شدم باز هم مثل دیگر هموطنان. اما اگر اسیر می شدند و دشمن می‌فهمید آن‌ها پسران من هستند تلاش می‌کردند از من به واسطه جایگاهم امتیاز بگیرند اما من کسی نیستم که حتی در برابر فرزندانم امتیازی بدهم. به نظر من چنین نگرشی یعنی روح مقاومت و باید اعتراف کرد این روح مقاومت است که در کتاب های گلعلی بابایی و حسین بهزاد جریان دارد.
در پایان این مراسم پس از سخنان بسیار کوتاه سردار کاظمینی، اختتامیه اولین نشست اوج هنر که به پاسداشت «گلعلی بابایی» نویسنده نام‌آشنای کشور اختصاص یافته بود با حضور خانواده‌های شهیدان، چهره‌های فرهنگی، هنرمندان و یادگاران هشت سال دفاع مقدس برگزار شد و نهادهای متعدد و مختلفی با اهدای لوح‌های تقدیر و هدایایی از جایگاه این نویسنده تقدیر کردند.
*ایسنا
