به گزارش شهدای ایران، غلامعلی مسایی از رزمندگان دفاع مقدس نوشت: اگه از من بپرسند جنگ را معنا کنید، من از آدم های غریب بعد از جنگ می گویم، که مظلومانه زخمی شدند و زیستند و بشهادت رسیدند و احدی هم از حالشان با خبر نشد.
 

همیشه آدم های عوام آماده خور چاله میدانی برای تسکین روح شکست خورده خود، سر بر سنگ قبرهای میگذارند که ... اما اگر از همین آدم عوام با سواد بیشعور حال یک جانباز جنگ را بپرسی چنان با تهمت و افترا از او حرف می زند، وقتی هم که بشهادت رسید و سنگ قبری بری او گذاشتند، می رود و طلب عافیت می کند. این است قصه آدم های شهر، سید مجید حسینی محمد آبادی یکی از رزمندگانی بود که در دوران جنگ زخمی شد و شیمیائی شد و سالها با درد و رنج زیست و زیست و در غربت بشهادت رسید.

همه ما جانبازان چنین غربت تلخی را تجربه می کنیم، سید مجید هم تجربه کرد و روزها و شب های زیادی را در غربت بیمارستان ها در رنج و درد جنگ سپری کرد، بدون آنکه مردم آماده خور حالی ازش پرسیده باشند، عاقبت شهید شد.

عافیت طلبان شهر که سجاده هایشان پینه بسته از کنار جنگ گذشتند و به کنج آشپزخانه خودشان را چوپاندند تا مبادا ندای هل من ناصر ینصرنی را بشنوند و خود را به سجاده نشینی و لبافه .... دل خوش کردند و اهل مناجات و دعا و ذکر در کنج خلوت خانه به تکلف حال پرداختند و امروز شکمشان مثل بشکه نفت هزار دلاری بیرون زده و هنوز برای ما از بهشت می گویند و کفاره گناه و دم دستگاهی راه انداختند و بهشت می فروشند و ما را قشری سپری شده میبینند و گاهی هم برای حفظ منزلت خود از دعای هم که خدایا جانبازان ما را شفا عنایت بفرما ..... لعنت خدا بر دروغگویان شکم چران...

الحال حال ما را فقط خودمان می فهمیم و سهم جنگی که ما کردیم را بشکه های هزار دالاری و سونا و جکوزی آقازاده هاست که چپاول می شود.

سید مجید حسینی از روستای محمدآباد گرگان در صبح روز پنجشنبه در بیمارستان تهران بر اثر عوارض شیمیائی به کما رفت و عصر ساعت حدود 17 به شهادت رسید.