شهدای ایران:رغد صدام، دختر بزرگ صدام، دیکتاتور سابق عراق در مصاحبه تلفنی‌اش با شبکه تلویزیونی سی ان ان گفت: هرگز لحظه اعدام پدرم را ندیدم. جزئیات مرگ پدرم زشت و دردناک بود اما مرگی شرافتمندانه داشت. هرگز فکر نمی‌کنم که او مرگی ساده‌تر از این نیز می‌توانست داشته باشد این مرگی بود که برای من فرزندانم، خواهرانم و فرزندانشان و برای تمام کسانی که او را دوست داشتند، باعث افتخار است.


به گزارش آفتاب‌نیوز؛ رغد صدام که آمریکا را مقصر ناآرامی‌های کشورش می‌داند، امیدوار است دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا با روسای جمهور سابق کشورش تفاوت داشته باشد.



وی گفت: درست است که ترامپ تازه وارد عرصه سیاسی شده اما مشخص است که از سطح بالای درک سیاسی برخوردار است و با روسای جمهور پیشین آمریکا تفاوت زیادی دارد. او اشتباهات دیگران به ویژه در رابطه با عراق را افشا کرد که نشان می‌دهد از اشتباهات صورت گرفته در عراق و آنچه برای پدرم رخ داده مطلع است.

رغد صدام افزود: من در سیاست شرکت ندارم و از هیچ گروه یا حزبی حمایت نمی‌کنم.


این در حالی است که دولت عراق رغد ۴۸ ساله را به حمایت از حزب بعث پدرش متهم کرده و از اردن خواسته تا وی را به کشور بازگرداند. اخیرا نیز دولت عراق رغد صدام را به حمایت از داعش متهم کرده است.


رغد صدام در واکنش به این اتهامات گفت: قطعا هیچ ارتباطی با داعش و دیگر گروه‌های افراط گرا ندارم. به علاوه ایدئولوژی خانواده‌ام هیچ شباهتی با ایدئولوژی گروه‌های افراط گرا ندارد. برای اثبات این مساله نیز باید بگویم که این گروه‌ها پس از آنکه ما از عراق خارج شدیم و حکومتمان پایان یافت در عراق قدرتمند شدند.

رغد صدام ضمن تحسین قوانین پدرش برای ثبات عراق گفت: اگر پدرم زنده بود هرگز داعش و دیگر گروه‌های افراط گرا نمی‌توانستند وارد عراق شوند. مردمی که پدرم را دیکتاتور می‌دانند آزادند تا هرگونه برچسبی که می‌خواهند بزنند اما از نظر من پدرم یک قهرمان، یک فرد شجاع، ناسیونالیست و سمبل میلیون‌ها تن بود. او یک مبارز بود و می‌دانست که پایان راحتی نخواهد داشت. بخش اعظم آنچه که رسانه‌ها درباره خانواده‌ام می‌گویند ساختگی است.


به گزارش ایسنا، وی افزود: درست است که گاهی اوقات خشونت‌ها و قساوت‌هایی وجود داشت اما من نمی‌توانم از خشونت‌ و قساوت حمایت کنم. اما عراق کشوری است که به طور متفاوتی اداره می‌شود و تازه مردم متوجه این مساله شده‌اند. من خواهرانم و مادرم در تصمیماتی که مردها اتخاذ می‌کردند، شرکت نداشتیم. زنان خانواده من اجازه مشارکت در کارهای دولتی و سیاسی را نداشتند. آنها تنها زمانی که سوالی از آنها پرسیده می‌شد پاسخ می‌دادند.