یک دانشجوی دختر دانشگاه آزاد رشت در نامه ای به رئیس جمهور در آستانه روز دانشجو، مشکلات این روزهای دانشگاه ها را بیان کرد.
به گزارش شهدای ایران، متن این نامه به شرح زیر است"
بسمه تعالی
ریاست محترم جمهور جناب دکتر روحانی
با عرض سلام
متاسفانه در این چند سال تصدی دولت توسط جنابعالی شاهد چیزی جز وعده های انتخاباتی، برخورد های تند و غیر منطقی با منتقدین، استفاده از موقعیت های تنش زا و احساسی برای پوشاندن مشکلات و کم کاری ها و چشم دوختن به وعده های سر خرمن کدخدای دروغین نبوده ایم. اما در آستانه ی روز 16 آذر و موارد پیش آمده، باز هم دست به قلم شده ایم تا مبادا رسالت آرمان خواهی و مطالبه گری مان بعد از عادی شدن رفتارهای شما از یادمان برود.
جناب رییس جمهور
در این سه سال که همچون یک نامزد انتخاباتی برای ما سخنرانی کردید و امیدوارانه به ما لبخند زدید، ما هچنان به دنبال قسمت تدبیر شعار شما هستیم! هرچند شما حتی معنی واژه ی امید را هم عوض کردید. امید باید "نیروی محرکه" ای برای حرکت به سوی پیشرفت، توسعه و تعالی باشد. وگرنه امیدی که تنها شامل حرف، وعده و نگاه به دست دیگران باشد چیزی جز پشیمانی و ناامیدی به بار نمی آورد.
در این سه سال بارها شاهد سخنرانی ها و وعده ها شما بوده ایم که پس از مدت زمانی به صورت عملی یا کلامی توسط خودتان نقض شده است. سخنرانی هایی که راه حل و جوابی برای حقوق های نجومی، اختلاس فرهنگیان، وضعیت محیط زیست، بیکاری نسل جوان، وزیران ضعیف، صنعت خوابیده، تورم، رکود، پایین آمدن رتبه های علمی کشور در سه سال گذشته، خوابیدن طرح های عمرانی و مسکن مهر کشور و... نبوده است. تنها سخنرانی هایی برای توجیه این موارد...
آقای دکتر روحانی
از همان روزی که کلید تان را به مردم نشان دادید همه ی درب ها جز درب مذاکره با آمریکا و برجام بسته شد! اما متاسفانه این درب از آنطرف بسته بود، نکته ای که از ابتدا فریاد می زدیم و شما گوش نمی دادید. از همان روزهایی که حرف از مذاکرات به میان آمد، امام خامنه ای (مدظله العالی) فرمودند که به این مذاکرات خوشبین نیستند اما به شرط آگاه سازی مردم مشکلی ندارد. و همزمان راه حل رفع مشکلات را خودکفایی، تقویت و نگاه به نیروی داخل کشور، اقتصاد مقاومتی و... عنوان می کردند و در تمام این مدت نکاتی را برای مذاکراتی هوشمندانه و آگاهانه گوشزد می کردند تا میزان خسارت ها را کاهش بدهند. تا تجربه ای کم هزینه برای مسئولین دولتی مان رقم بخورد. اما دولت شما نه تنها پیشینه ی دشمنی شیطان بزرگ را نادیده گرفت، بلکه در زمان های مختلف، با سکوت مذاکره کنندگان، با جواب های تند به منتقدین و دلواپسان، محرمانه اعلام کردن مذاکرات (تنها برای مردم کشور ایران) و در نهایت با شادی ها و تقدیرهای پیش از موعد (از خودتان)، حتی در راه آگاه سازی مردم نیز سنگ انداختید. اما مردم از همان زمانی که شما به دشمن لبخند می زدید و امیدوارانه با یزیدیان زمان دست می دادید، پنجه ی چدنی زیر دستکش مخملی آمریکا را پیش بینی می کردند و آگاه بودند. اما متاسفانه نمی توانستند مسئولینی که با عجله به سمت باغ برجام می دویدند را متوقف کنند.
رییس جمهور محترم
حال که وعده های 100 روزه تان بعد هزار روز هم به نتیجه نرسیده است، حال که پس از سه سال از دوران ریاست جمهوری شما همچنان همه ی مشکلات اعم از زمینی و آسمانی تقصیر دولت قبل است و حال که برجام نیز میوه ای نداده است و به لطف تلاش های آمریکایی ها دیگر از هرگونه امداد غیبی نا امید شده اید، لطفا در این ماه های آخر کمی رییس جمهور باشید و به مردمی که با امید به شما رای داده اند، صادقانه خدمت کنید. شاید خدا از سر قصور ما و شما بگذرد. شاید بتوانیم سرمان را در مقابل شهدای این مرز و بوم که این روزها برتعدادشان افزوده می شود تا اسلام سرافراز باشد و این مردم در آرامش زندگی کنند، بالا بگیریم.
راستی برای هر روز تاخیر در اجرای برجام 150 میلیون دلار خسارت محاسبه کرده بودید. در همین لحظه، با احتساب پول های بلوکه شده، بتن های ریخته شده در قلب راکتورها ی اراک، متوقف شدن فعالیت های مربوط به انرژی هسته ای، تحریم های باقی مانده و تمدید شده، گذشت عمر مردم پای یک عمل بیهوده و از پیش مشخص و ... چقدر خسارت محاسبه می کنید!؟ خواهشا در این روزهای باقی مانده از حاشیه توسط خودتان و دوستان دولتی دوری کنید. هنوز هم می توان جلوی خسارت را گرفت...
بسمه تعالی
ریاست محترم جمهور جناب دکتر روحانی
با عرض سلام
متاسفانه در این چند سال تصدی دولت توسط جنابعالی شاهد چیزی جز وعده های انتخاباتی، برخورد های تند و غیر منطقی با منتقدین، استفاده از موقعیت های تنش زا و احساسی برای پوشاندن مشکلات و کم کاری ها و چشم دوختن به وعده های سر خرمن کدخدای دروغین نبوده ایم. اما در آستانه ی روز 16 آذر و موارد پیش آمده، باز هم دست به قلم شده ایم تا مبادا رسالت آرمان خواهی و مطالبه گری مان بعد از عادی شدن رفتارهای شما از یادمان برود.
جناب رییس جمهور
در این سه سال که همچون یک نامزد انتخاباتی برای ما سخنرانی کردید و امیدوارانه به ما لبخند زدید، ما هچنان به دنبال قسمت تدبیر شعار شما هستیم! هرچند شما حتی معنی واژه ی امید را هم عوض کردید. امید باید "نیروی محرکه" ای برای حرکت به سوی پیشرفت، توسعه و تعالی باشد. وگرنه امیدی که تنها شامل حرف، وعده و نگاه به دست دیگران باشد چیزی جز پشیمانی و ناامیدی به بار نمی آورد.
در این سه سال بارها شاهد سخنرانی ها و وعده ها شما بوده ایم که پس از مدت زمانی به صورت عملی یا کلامی توسط خودتان نقض شده است. سخنرانی هایی که راه حل و جوابی برای حقوق های نجومی، اختلاس فرهنگیان، وضعیت محیط زیست، بیکاری نسل جوان، وزیران ضعیف، صنعت خوابیده، تورم، رکود، پایین آمدن رتبه های علمی کشور در سه سال گذشته، خوابیدن طرح های عمرانی و مسکن مهر کشور و... نبوده است. تنها سخنرانی هایی برای توجیه این موارد...
آقای دکتر روحانی
از همان روزی که کلید تان را به مردم نشان دادید همه ی درب ها جز درب مذاکره با آمریکا و برجام بسته شد! اما متاسفانه این درب از آنطرف بسته بود، نکته ای که از ابتدا فریاد می زدیم و شما گوش نمی دادید. از همان روزهایی که حرف از مذاکرات به میان آمد، امام خامنه ای (مدظله العالی) فرمودند که به این مذاکرات خوشبین نیستند اما به شرط آگاه سازی مردم مشکلی ندارد. و همزمان راه حل رفع مشکلات را خودکفایی، تقویت و نگاه به نیروی داخل کشور، اقتصاد مقاومتی و... عنوان می کردند و در تمام این مدت نکاتی را برای مذاکراتی هوشمندانه و آگاهانه گوشزد می کردند تا میزان خسارت ها را کاهش بدهند. تا تجربه ای کم هزینه برای مسئولین دولتی مان رقم بخورد. اما دولت شما نه تنها پیشینه ی دشمنی شیطان بزرگ را نادیده گرفت، بلکه در زمان های مختلف، با سکوت مذاکره کنندگان، با جواب های تند به منتقدین و دلواپسان، محرمانه اعلام کردن مذاکرات (تنها برای مردم کشور ایران) و در نهایت با شادی ها و تقدیرهای پیش از موعد (از خودتان)، حتی در راه آگاه سازی مردم نیز سنگ انداختید. اما مردم از همان زمانی که شما به دشمن لبخند می زدید و امیدوارانه با یزیدیان زمان دست می دادید، پنجه ی چدنی زیر دستکش مخملی آمریکا را پیش بینی می کردند و آگاه بودند. اما متاسفانه نمی توانستند مسئولینی که با عجله به سمت باغ برجام می دویدند را متوقف کنند.
رییس جمهور محترم
حال که وعده های 100 روزه تان بعد هزار روز هم به نتیجه نرسیده است، حال که پس از سه سال از دوران ریاست جمهوری شما همچنان همه ی مشکلات اعم از زمینی و آسمانی تقصیر دولت قبل است و حال که برجام نیز میوه ای نداده است و به لطف تلاش های آمریکایی ها دیگر از هرگونه امداد غیبی نا امید شده اید، لطفا در این ماه های آخر کمی رییس جمهور باشید و به مردمی که با امید به شما رای داده اند، صادقانه خدمت کنید. شاید خدا از سر قصور ما و شما بگذرد. شاید بتوانیم سرمان را در مقابل شهدای این مرز و بوم که این روزها برتعدادشان افزوده می شود تا اسلام سرافراز باشد و این مردم در آرامش زندگی کنند، بالا بگیریم.
راستی برای هر روز تاخیر در اجرای برجام 150 میلیون دلار خسارت محاسبه کرده بودید. در همین لحظه، با احتساب پول های بلوکه شده، بتن های ریخته شده در قلب راکتورها ی اراک، متوقف شدن فعالیت های مربوط به انرژی هسته ای، تحریم های باقی مانده و تمدید شده، گذشت عمر مردم پای یک عمل بیهوده و از پیش مشخص و ... چقدر خسارت محاسبه می کنید!؟ خواهشا در این روزهای باقی مانده از حاشیه توسط خودتان و دوستان دولتی دوری کنید. هنوز هم می توان جلوی خسارت را گرفت...
