فیدل کاسترو، رهبر انقلاب کوبا که در دوران مسئولیت خود ۱۰ رئیسجمهور آمریکا را به چالش کشید در سن ۹۰ سالگی درگذشت.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، فیدل کاسترو رهبر انقلاب کوبا امروز در سن 90 سالگی درگذشت.
کاسترو در 13 آگوست 1926 در شهر بیران متولد شد.خانواده وی از ملاک مرفه بوده و او را پس از پایان دوره ابتدایی به مدرسهای خصوصی در سانتیاگو د کوبا و پس از آن به هاوانا فرستادند. وی تحصیلات خود را در دانشکده حقوق دانشگاه هاوانا به اتمام رساند. وی در دوره دانشجویی به یک گروه پیوست که در زمینه فساد سیاسی مبارزه میکرد.
کاستروز در سال 1947 عضو حزب مردم کوبا شد که به حزب ارتودوکس هم شهرت داشت. وی سپس رهبر جناح چپ حزب شد و همان سال داوطلب عضویت در یک گروه مسلح برای مبارزه علیه نظام رافائل تروخیو در جمهوری دومنیکن شد. هرچند این گروه نتوانست از کوبا خارج شود اما کاسترو بارها در برنامه ریزی و اجرای چنین طرحهای ضد امپریالیستی نقش داشت.
وی سرانجام در1959 توانست نظام فالگنسیو باتیستا را شکست دهد و حکومت در کوبا را در دست گیرد. وی علاوه بر رهبری انقلاب کوبا، از سال 1959 تا 1976 به عنوان نخست وزیر کوبا و سپس به عنوان رئیس جمهور این کشور از سال 1976 تا 2008 مشغول فعالیت بود.
حزب کمونیست کوبا که تنها حزب سیاسی در نظام تک حزبی کوبا است از سال 1965 تا سال 2011 تحت رهبری وی اداره میشد.
بر اساس قانون اساسی مصوب سال 1976 میلادی دبیرکل حزب، رهبری حکومت را در دست دارد. کاسترو یکی از نمادهای انقلاب کمونیستی در آمریکای لاتین به شمار میرفت. در دوران زمامداری وی در کوبا صنایع و تجارت ملیسازی شد و اصلاحات سوسیالیستی دولت در سراسر جامعه به اجرا درآمد. کاسترو همچنین دو دوره دبیر کل جنبش عدم تعهد بود.
کاسترو یکی از شخصیتهای بحثبرانگیز جهان معاصر بوده است. وی جوایز مختلف بینالمللی به دست آورد و حامیانش او را قهرمان سوسیالیسم، ضد امپریالیسم و بشردوستی و کسی که توانسته استقلال کوبا را در برابر امپریالیسم آمریکا حفظ کند، میدانند.
کاسترو در 13 آگوست 1926 در شهر بیران متولد شد.خانواده وی از ملاک مرفه بوده و او را پس از پایان دوره ابتدایی به مدرسهای خصوصی در سانتیاگو د کوبا و پس از آن به هاوانا فرستادند. وی تحصیلات خود را در دانشکده حقوق دانشگاه هاوانا به اتمام رساند. وی در دوره دانشجویی به یک گروه پیوست که در زمینه فساد سیاسی مبارزه میکرد.
کاستروز در سال 1947 عضو حزب مردم کوبا شد که به حزب ارتودوکس هم شهرت داشت. وی سپس رهبر جناح چپ حزب شد و همان سال داوطلب عضویت در یک گروه مسلح برای مبارزه علیه نظام رافائل تروخیو در جمهوری دومنیکن شد. هرچند این گروه نتوانست از کوبا خارج شود اما کاسترو بارها در برنامه ریزی و اجرای چنین طرحهای ضد امپریالیستی نقش داشت.
وی سرانجام در1959 توانست نظام فالگنسیو باتیستا را شکست دهد و حکومت در کوبا را در دست گیرد. وی علاوه بر رهبری انقلاب کوبا، از سال 1959 تا 1976 به عنوان نخست وزیر کوبا و سپس به عنوان رئیس جمهور این کشور از سال 1976 تا 2008 مشغول فعالیت بود.
حزب کمونیست کوبا که تنها حزب سیاسی در نظام تک حزبی کوبا است از سال 1965 تا سال 2011 تحت رهبری وی اداره میشد.
بر اساس قانون اساسی مصوب سال 1976 میلادی دبیرکل حزب، رهبری حکومت را در دست دارد. کاسترو یکی از نمادهای انقلاب کمونیستی در آمریکای لاتین به شمار میرفت. در دوران زمامداری وی در کوبا صنایع و تجارت ملیسازی شد و اصلاحات سوسیالیستی دولت در سراسر جامعه به اجرا درآمد. کاسترو همچنین دو دوره دبیر کل جنبش عدم تعهد بود.
کاسترو یکی از شخصیتهای بحثبرانگیز جهان معاصر بوده است. وی جوایز مختلف بینالمللی به دست آورد و حامیانش او را قهرمان سوسیالیسم، ضد امپریالیسم و بشردوستی و کسی که توانسته استقلال کوبا را در برابر امپریالیسم آمریکا حفظ کند، میدانند.