کم کم خیل کثیری از مشتاقان حضرت اباعبدالله الحسین با پیمودن آخرین عمود های مسیر نجف تا کربلا، نزدیک کربلای معلا می شوند و خود را همانند رودی که به دریا متصل می شود، به اقیانوس بی کران حضرت ابا عبدالله الحسین متصل می کنند.
به گزارش شهدای ایران؛ کم کم خیل کثیری از مشتاقان حضرت اباعبدالله الحسین با پیمودن آخرین عمود های مسیر نجف تا کربلا، نزدیک کربلای معلا می شوند و خود را همانند رودی که به دریا متصل می شود، به اقیانوس بی کران حضرت ابا عبدالله الحسین متصل می کنند.
زائرانی که از نجف تا کربلا با تحمل رنج و مشقت های فراوان پیاده روی، با پای برهنه مسیر 80 کیلومتری را به شوق دیدن حرم اربابشان حسین علیه السلام پیموده اند، گاه در بین مسیر زائرانی را می بینیم که توانایی جسمی لازم برای پیاده روی را ندارند اما حُرم محبت حسین (ع) گرمایی را در وجود آنان انداخته است که در قید و بدن توانایی جسمی نیستند و با پای دل این مسیر را می پیمایند.
گاه خستگی در بین مسیر دیگر اجازه پیاده روی را به زائران نمی دهد، حق می دهم 80 کیلومتر پیاده روی ان هم در یکی دو روز خستگی هم دارد، پای ورم کرده ، زخمی، تشنه امان آدم را می برد، اما محبین حضرت ابا عبدالله گویا فکر خستگی زائران را نیز کرده اند، در میان راه موکب هایی هستند که با جان و دل زائران درد و رنج سفر زائران را التیام می بخشند تا قوتی دوباره بگیرند و به مسیر خود ادامه دهند.
عمود ها به پایان می رسد، زائران برای دیدن گنبد حرم امام حسین (ع) و حضرت عباس(ع) سر از پا نمی شناسند، اغلب که بار اولشان است سرشان را به نشانه ادب پایین می اندازند و وقتی که می گویند گنبد حرم معلوم است سرشان را بالا می آورند و با دیدن گنبد حرم حضرت عباس همانجا، زانو می زنند و گریه شوق می کنند.
روضه می خوانند برای همدیگر، گریه می کنند، نمی توان آن حال و هوای زائران را در چند کلام خلاصه کنیم، اصلا مگر می شود اقیانوس بی کران حسین (ع) را در قالب کلمات جای دهیم، نه در قالب کلمات بلکه در تصور هم امکان چنین چیزی وجود ندارد.
اهالی کربلا با دیدن زائران به انان آب و غذا تعارف می کنند، "هل بالزوار" این کلید واژه ای است که تمام زائران در بین راه شنیده اند، یعنی گوارای تان باد، خوش آمدید، نوش جانتان، اما عده ای در ورودی کربلا این تعارف اهالی کربلا را قبول نمی کنند، ازشان که می پرسم می گویند گشنگی و تشنگی اهل حرم را یاد می آوریم و از خوردن امتناع می کنیم، می گفت حضرت رقیه (س) در شام گرسنه ماند، اینجا وقتی غذا تعارف می کنند یاد این شعر می افتم: زخانه ها همه بوی طعام می آمد ولی به جان تو بابا گرسنه خوابیدم.
خیل عظیم زائران با ورود به بین الحرمین مشاهده می شود، دسته های عزاداری که به نوبت وارد حرم ها می شوند، برخی از زائران به دلیل ازدهام جمعیت از دور سلامی خدمت اربابشان می دهند و بر می گردند و عده دیگر در تلاش برای ورود به حرم هستند.
بین الحرمین مملو از عشاق و عزاداران حضرت اباعبدالله الحسین است شلوغی و ازدهامی وصف ناپذیر در اینجا وجود دارد، مردم در بین الحرمین دسته های سینه زنی به راه انداخته اند و هریک با جمعی از دوستان خود مشغول روضه خوانی و عزاداری هستند.
اما بر خلاف ایران که امروز یکشنبه اربعین در آنجا اعلام شده است، اربعین در کربلا فردا دوشنبه می باشد و صبح فردا زائران بعد از خواندن زیارت اربعین راهی شهرهای خود می شوند، زائران ایرانی نیز از روز گذشته بازگشت خود را به ایران شروع کرده اند و موج جدید بازگشت زائران از فردا مجددا آغاز می شود ؛ اما لازم به ذکر است زائران برای تسهیل در امر زیارت سایر زوار و همچنین جلوگیری از تجمع در مرز های ورودی کشور بازگشت خود را زودتر انجام دهند.
زائرانی که از نجف تا کربلا با تحمل رنج و مشقت های فراوان پیاده روی، با پای برهنه مسیر 80 کیلومتری را به شوق دیدن حرم اربابشان حسین علیه السلام پیموده اند، گاه در بین مسیر زائرانی را می بینیم که توانایی جسمی لازم برای پیاده روی را ندارند اما حُرم محبت حسین (ع) گرمایی را در وجود آنان انداخته است که در قید و بدن توانایی جسمی نیستند و با پای دل این مسیر را می پیمایند.
گاه خستگی در بین مسیر دیگر اجازه پیاده روی را به زائران نمی دهد، حق می دهم 80 کیلومتر پیاده روی ان هم در یکی دو روز خستگی هم دارد، پای ورم کرده ، زخمی، تشنه امان آدم را می برد، اما محبین حضرت ابا عبدالله گویا فکر خستگی زائران را نیز کرده اند، در میان راه موکب هایی هستند که با جان و دل زائران درد و رنج سفر زائران را التیام می بخشند تا قوتی دوباره بگیرند و به مسیر خود ادامه دهند.
عمود ها به پایان می رسد، زائران برای دیدن گنبد حرم امام حسین (ع) و حضرت عباس(ع) سر از پا نمی شناسند، اغلب که بار اولشان است سرشان را به نشانه ادب پایین می اندازند و وقتی که می گویند گنبد حرم معلوم است سرشان را بالا می آورند و با دیدن گنبد حرم حضرت عباس همانجا، زانو می زنند و گریه شوق می کنند.
روضه می خوانند برای همدیگر، گریه می کنند، نمی توان آن حال و هوای زائران را در چند کلام خلاصه کنیم، اصلا مگر می شود اقیانوس بی کران حسین (ع) را در قالب کلمات جای دهیم، نه در قالب کلمات بلکه در تصور هم امکان چنین چیزی وجود ندارد.
اهالی کربلا با دیدن زائران به انان آب و غذا تعارف می کنند، "هل بالزوار" این کلید واژه ای است که تمام زائران در بین راه شنیده اند، یعنی گوارای تان باد، خوش آمدید، نوش جانتان، اما عده ای در ورودی کربلا این تعارف اهالی کربلا را قبول نمی کنند، ازشان که می پرسم می گویند گشنگی و تشنگی اهل حرم را یاد می آوریم و از خوردن امتناع می کنیم، می گفت حضرت رقیه (س) در شام گرسنه ماند، اینجا وقتی غذا تعارف می کنند یاد این شعر می افتم: زخانه ها همه بوی طعام می آمد ولی به جان تو بابا گرسنه خوابیدم.
خیل عظیم زائران با ورود به بین الحرمین مشاهده می شود، دسته های عزاداری که به نوبت وارد حرم ها می شوند، برخی از زائران به دلیل ازدهام جمعیت از دور سلامی خدمت اربابشان می دهند و بر می گردند و عده دیگر در تلاش برای ورود به حرم هستند.
بین الحرمین مملو از عشاق و عزاداران حضرت اباعبدالله الحسین است شلوغی و ازدهامی وصف ناپذیر در اینجا وجود دارد، مردم در بین الحرمین دسته های سینه زنی به راه انداخته اند و هریک با جمعی از دوستان خود مشغول روضه خوانی و عزاداری هستند.
اما بر خلاف ایران که امروز یکشنبه اربعین در آنجا اعلام شده است، اربعین در کربلا فردا دوشنبه می باشد و صبح فردا زائران بعد از خواندن زیارت اربعین راهی شهرهای خود می شوند، زائران ایرانی نیز از روز گذشته بازگشت خود را به ایران شروع کرده اند و موج جدید بازگشت زائران از فردا مجددا آغاز می شود ؛ اما لازم به ذکر است زائران برای تسهیل در امر زیارت سایر زوار و همچنین جلوگیری از تجمع در مرز های ورودی کشور بازگشت خود را زودتر انجام دهند.
