خیلی دلمان برایت تنگ شده...

راستی؟ مگر شهادت رفتن است!!؟ چه کسی

می گوید شما رفتی و ما مانده ایم...! این دلتنگی

دلیلش رفتن من است! نه رفتن تو...

تو هستی، تا ابد هم می مانی، این من رو سیاه و

سراپا تقصیرم که خیلی وقت است از تو رفتم..

اینجا رفقایت خیلی بی تابند.... فرزندت بدجوربهانه ات را می گیرد، همسرت، پدر و مادرت،

خانواد هات، همرزمانت و.... همگی دلتنگت هستند.

در باغ بهشت را به روی ما نبند...!

بگذار تا آخر عمر رفیقت بمانیم... این دل بدون شما و یاد شما

سر و سامانی ندارد.... اگر اجازه بدهی با تو سخنی دارم..

ای خورشید جاودان بتاب برما سیاه سیرتان، همنشینی با تو و امثال تو ما را

نگاه داشته است. دنیا که هیچ....!

چه شد که بهشت هم برایت سر فرودآورد؟ کمی از یقینت رابه "روشن فکران عصر معراج پولاد و آهن و دنیای

مجازی" که می گویند: موج جنگ شما را مست کرده، و گرنه سوریه و عراق راچه به شما! وام می دهی آیا؟

چطور می شود که رویای شبانه مان را مردان بی ادعا پر کنند؟ ما که مدعی ومفتخر به روزمرگی زندگی یمان! زنجیر هوا و هوس و طمع و فریب بسته به پاهایمان! چشم هایمان غرور و تکبر را فریاد می کند! قلب هایمان که دیگر هیچ،!!!

مگر با وجود این همه گناه قلبی هم برایمان مانده..!!؟؟

اینجا هوایی برای نفس کشیدن نیست! اینجا ظلمات است، نه ما و نه ستاره نه خورشید!

شب هایمان که هیچ!! روزهایمان را هم ظلمت گناه فرا گرفته. دلمان خوش است به نورهای مصنوعی و بی فروغ دنیا که قرار هم نیست ابدی باشند، دلمان را با حضورت نورانی کن که این نور ابدیست.

ای رفیق شهید به کجا چنین شتابان...؟

راستی، یادت می آید برای آوردن و تدفین شهدای گمنام دانشگاه چقدر تلاش کردی؟

اینقدر با شهدا پریدی و خالصانه خدمتشان کردی تا آخر تو را خریدند، و چه زیبا فدای بی بی جان، عمه سادات حضرت زینب کبری)س( شدی...

اما جای خالیت را چگونه تحمل کنیم!!!

آغاز زندگی جدیدت مبارک، شهادتت مبارک "محمد حسین محمدخانی "

عزیز، تو که رفتی و عاقبت به خیر شدی! وای به حال ما... ولی دلمان خوش است و می دانیم رفیق بی معرفتی نیستی.....

حاجی جان سفارش ما را هم بکن....!

رفیق شهیدم دست این بیچاره را هم بگیر